Δεν μπορεί να είναι τυχαίο: δύο ματς με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα στον πάγκο, κάτι αρχίζει να κινείται. Κάτι που πριν δεν ήξερε πώς να κινηθεί και απλώς περιφερόταν στο γήπεδο. Τώρα υπάρχει θέληση, ενδιαφέρον, πάθος και σίγουρα καλύτερη αντιμετώπιση του παιχνιδιού.

Δεν λέει κανείς πως ο ΠΑΟ από τη μια στιγμή στην άλλη έγινε άλλη ομάδα, ωστόσο οι ποιοτικές διαφοροποιήσεις στο παιχνίδι του είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Στο χθεσινό ματς με τη Μάριμπορ υπήρξε πίεση που ζήτησε από τους παίκτες του ο Ρότσα, έγινε η στρατηγική κίνηση να πάρουν το κέντρο και συνάμα να δημιουργήσουν φάσεις μέσα στην εστία των Σλοβένων.

Το τελικό 1-0 είναι μια... μαγική εικόνα που δεν μπορεί να δείξει τι πραγματικά συνέβη χθες στο Ολυμπιακό Στάδιο. Αν ο Τοτσέ ήταν περισσότερο ουσιαστικός μέσα στην περιοχή, θα είχε σίγουρα δύο προσωπικά γκολ. Χάθηκαν γενικώς πολλές και κλασικές ευκαιρίες που θα μπορούσαν να δώσουν άλλη οντότητα στην έτσι κι αλλιώς οφθαλμοφανή υπεροχή των «πράσινων» μέσα στο γήπεδο.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε ένα πέναλτι που δεν δόθηκε στον Τοτσέ, ένα που δόθηκε (ήταν,) αλλά δεν μετουσιώθηκε σε γκολ από τον Βιτόλο και ένα ακόμα που επίσης δόθηκε (ενώ δεν ήταν) και ο Ισπανός πήρε το αίμα του πίσω.

Οι «πράσινοι» εκμεταλλεύτηκαν την αριθμητική τους υπεροχή (η Μάριμπορ έμεινε με 10 παίκτες στο τέλος του α' ημιχρόνου) και αύξησαν την πίεσή τους, όπως ακριβώς έπρεπε να κάνουν.

Τι σημαίνει αυτή η νίκη για τον Παναθηναϊκό; Κατ' αρχάς, ψυχολογική ένεση για τη συνέχεια των υποχρεώσεών του και σε ό,τι έχει να κάνει με την πορεία του στο Γιουρόπα Λιγκ, μια ευκαιρία για να κάνει την υπέρβαση.

Σαφώς το να νικήσει την Τότεναμ μέσα στο Λονδίνο (αναγκαία συνθήκη για να περάσει στους «32») δεν είναι εύκολη αποστολή, όμως ποιος λέει πως είναι απίθανη; Κι αν του κάτσει στο Λονδίνο;

Πηγή: Goal

Europa League Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS