Οπως χθες βράδυ στην Ολλανδία (μέσω του Σαλπιγγίδη), όπως πριν από μερικές ημέρες στο Ηράκλειο που έσωσε τον βαθμό, όπως στην άδεια Τούμπα με τη Σαχτάρ προ δύο εβδομάδων (μέσω του Βούκιτς). Και μακάρι η καλή μοίρα να συνεχίσει, αλλά πιο συνετό είναι το «συν Αθηνά και χείρα κίνει»...

Η ίδια 11άδα για τον «δικέφαλο» που έχανε εντός έδρας από τους Καζάκους την προπερασμένη Πέμπτη ήταν και στο (αναντίστοιχο βάσει των εκατέρωθεν ευκαιριών) 0-0 με την Αλκμααρ ως το 70'. Κι επειδή οι χώροι κόντρα στους Ολλανδούς ήταν περισσότεροι, οι Θεσσαλονικείς στέκονταν αξιοπρεπώς έως επικινδύνως. Εψηναν πιο πολύ το δικό τους γκολ απ' ό,τι απειλούνταν...

Να μην του άρεσε αυτό του Στέφενς; Να μην κατάλαβε τι θα συνέβαινε με την είσοδο του Γκούντμαντσον στα δεξιά, πάνω στον Τζαβέλλα; Να περίμενε ότι ο Ολίσε θα ντούμπλαρε πιο αποτελεσματικά απ' ό,τι ο Λούκας, γι' αυτό και η πρώτη αλλαγή που αποσυντονίζει την κατοχή του ΠΑΟΚ γύρω από τη μεσαία γραμμή;

Αντε και περίμενε καλύτερες συμπεριφορές. Με τη σχεδόν ταυτόχρονη αλλαγή και του Νίνη με τον Λόρενς, τι περίμενε; Οτι έτσι δεν θα φέρει την Αλκμααρ έξω και μέσα στην περιοχή του Χακόμπο; Οτι δεν της προσέφερε στο πιάτο ένα γκολ (της νίκης, πιθανότατα); Μυστήριες επιλογές (αντί του Λίνο, π.χ. και του «Σάλπι» στη θέση του Κλάους αν δεν ήθελε να αποσύρει τον όχι δραστήριο Στοχ) για την πείρα και την ικανότητά του...

Αντί, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ να προηγείται (όπως και ο Ατρόμητος εκεί προ μηνός) βρέθηκε αίφνης να κυνηγάει χίμαιρες! Μπήκε εκών άκων και ο Σαλπιγγίδης μπας και σωθεί τουλάχιστον η ισοπαλία. Και την έσωσε ο κίλερ. Αλλά αυτό δεν δικαιώνει τον Στέφενς. Τον εκθέτει περισσότερο

Ναι, δεν έχει το υλικό της Μπαρτσελόνα ο «δικέφαλος». Αλλά μ' αυτό που διαθέτει μπορεί περισσότερα από το να κυνηγάει να ισοφαρίσει τη Σαχτάρ, την Αλκμααρ, τον ΟΦΗ, τον Παναιτωλικό! Μπήκαμε στον Οκτώβριο, το χθεσινό ήταν το 13ο επίσημο ματς φέτος του ΠΑΟΚ σε εννιά εβδομάδες, το δείγμα γραφής είναι αρκετό πια και ο Στέφενς ψάχνει και ψάχνεται ακόμα. Κακό μαντάτο...

Κι ακόμα πιο κακό, τα φανερά κρούσματα απειθαρχίας των ποδοσφαιριστών στο χορτάρι. Οι συμπεριφορές μεταξύ τους. Δείγμα του εκνευρισμού τους (ειδικά όταν νιώθεις πως μπορείς περισσότερα αλλά επιλογές άλλων σε κρατάνε πιο χαμηλά) και της αδυναμίας να πεισθούν όλοι για το ορθό του σχεδίου του «στρατηγού»...

Πηγή: Goal