Οι μεγαλύτεροι ίσως να θυμούνται τον Μπεν Λήπερ, τον «τερματοφύλακα-γιατρό», που μας συντρόφευε από τις σελίδες των περιοδικών κόμικ πριν 25-30 χρόνια, και με τις αποκρούσεις του, ήταν το αντικείμενο λατρείας για τους οπαδούς των ομάδων, που έπαιζε. Από τις μικρές και ταπεινές κατηγορίες της Αγγλίας, μέχρι το Αμερικανικό πρωτάθλημα.

Κάτι τέτοιο μου θύμισε η εμφάνιση του Ρόι Κάρολ, το βράδυ της Πέμπτης στο Καραϊσκάκη. Όλη η αύρα, που συνόδευε τον ΒορειοΙρλανδό, μετά την απόκρουση του πέναλτυ στην Μόσχα, και η συγκινητική του προσπάθεια να τελειώσει το ματς, με «ένα πόδι», κάνοντας σωτήριες επεμβάσεις, έφερε κάτι από κόμικ. Κάπως έτσι άλλωστε γράφονται οι σελίδες της ποδοσφαιρικής ιστορίας και η αναμέτρηση με την Ρούμπιν είμαι σίγουρος, ότι θα αποτελέσει ξεχωριστό κεφάλαιο, για το βιβλίο πεπραγμένων του Κάρολ, όταν θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Δικαιολογημένα, όλο το γήπεδο και οι συμπαίκτες του, όταν μπήκε τελευταίος (ελέω τηλεοπτικών υποχρεώσεων) στα αποδυτήρια, τον αποθέωσαν. Αν και «αντίπαλος», αφού προέρχεται από την Μάντσεστερ Γιουν., του βγάζω το καπέλο: για το πείσμα του να επανέλθει σε υψηλές πτήσεις, που τον έκανε να δοκιμάσει την τύχη του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Για τον επαγγελματισμό του, που ξεδιπλώνεται πλέον με τον καλύτερο τρόπο στους ερυθρόλευκους. Για το ήθος του, που είχε την διαύγεια πνεύματος και το μεγαλείο να πει, ότι η πρόκριση ήταν προϊόν ομαδικής δουλειάς και όχι δική του (όπως κατά 75 % κατά την ταπεινή μου άποψη συμβαίνει). Μπράβο του. Αξίζει την αναγνώριση και τον σεβασμό μας.

ΥΓ. Η Μέταλιστ δεν είναι Ρούμπιν. Είμαι βέβαιος, ότι από αύριο θα το καταλάβουν περίφημα, ο Βαλβέρδε και οι συνεργάτες του, βλέποντας τους «λάτιν» της Ουκρανικής ομάδας, να «πετούν» και να «βγάζουν φωτιές», πάνω σε έναν αγωνιστικό χώρο-χωράφι! Αν εμφανιστεί ο Ολυμπιακός του 2ου ημιχρόνου, στο Χάρκοβο, ζήτω που κάηκε. Εγώ τα γράφω από τώρα…

Και κάτι για τον σενιόρ Ερνέστο: είναι κανονικός προπονητής. Και μάλιστα καλός. Το στήσιμο του και η προετοιμασία της ομάδας του, εξαιρετική. Το διάβασμα του αντιπάλου, πριν τα ματς, πολύ καλό. ¨Όμως εμφάνισε για 2ο συνεχόμενο ματς, την ίδια «αδυναμία». Η αντίδραση του, σε οποιαδήποτε αλλαγή από τον αντίπαλο πάγκο, κατά την διάρκεια του 90λεπτου, που βγάζει από τα νερά του το σύνολο του Ολυμπιακού, δεν έχει την άμεση απάντηση. Μοιάζει να διστάζει πολύ, μέχρι να κάνει την σωστή κίνηση, που την έχει (διότι αλλιώς δεν θα την έκανε καθόλου). Στο β ημίχρονο, με το 4-4-2 της Ρούμπιν, άργησε μέχρι να φρεσκάρει την μεσαία γραμμή και να ισορροπήσει κάπως την κατάσταση. Το ίδιο είχε πάθει και στην Μόσχα. Και τις δύο φορές, όταν έκανε τις δέουσες κινήσεις, ενισχύοντας το κέντρο του, αφόπλισε το πλεονέκτημα, που περιστασιακά είχε αποκτήσει η Ρούμπιν. Δεν θα χει όμως πάντα έναν «τερματοφύλακα-γιατρό», για να τον «σώζει»… και όταν το γκολ μπει, μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό.

Πηγή: pamesports.gr

Europa League Ολυμπιακός