Ένας αθλητής που διαμόρφωσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, ο Ντάριλ Μίντλετον δε… λέει να σταματήσει και συνεχίζει να παίζει μπάσκετ στα 45 του χρόνια! Όμως, ποια άλλα μεγάλα ονόματα που αποσύρθηκαν φέτος, συνέχιζαν να αγωνίζονται σε μεγάλη ηλικία μεν, αλλά σε υψηλό επίπεδο δε;
Μια… ανέκδοτη ιστορία
Ήταν κάποτε ένας Ολλανδός, ένας Ιταλός, ένας Αμερικανός κι ένας Έλληνας... Τώρα δεν «υπάρχουν» πια, τουλάχιστον με την αμφίεση που τους είχαμε συνηθίσει. Το κοινό σημείο; Οι τέσσερις μεγάλοι αθλητές που ακολουθούν άφησαν φέτος πίσω τους την… παιδική τους ηλικία με τα σορτσάκια κάτω από τα… γόνατα και συνταξιοδοτήθηκαν… πρόωρα, αλλάζοντας παράλληλα και τις… στιλιστικές επιλογές τους. Πέρασαν την… πίστα του πιο περιπετειώδους παιχνιδιού και προχωρούν σε μια άλλη φάση της ζωής τους. Άλλους αυτή θα τους βρει κοντά, άλλους μακριά από τον αθλητισμό. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ο τελευταίος είναι πολύ δύσκολο να τους «σβήσει» από την ιστορία του…
Ο ιπτάμενος Ολλανδός
Το «ασχημόπαπο» έγινε… κύκνος
Μπορεί ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν να έγραψε το συγκεκριμένο παραμύθι, αλλά ο Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ θέλησε να δημιουργήσει τη δική του εκδοχή, όντας ο πρωταγωνιστής, αφού το παρατσούκλι του από παλιά ήταν το «ασχημόπαπο». Χάρισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ατέλειωτες βραδιές μαγείας, διαβάζοντας κάθε κίνηση της μπάλας που προερχόταν από τα πόδια των αντιπάλων, αφού αναμφίβολα ήταν ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο. Μάλιστα, δικαίωσε και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον που τον επέλεξε σε προχωρημένη, ομολογουμένως, ηλικία (34). Άλλωστε ο Σερ Άλεξ σπάνια λαθεύει.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχει περάσει από μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, όπως ο Άγιαξ και η Γιουβέντους. Έκλεισε σε πολύ υψηλό επίπεδο την καριέρα του, όντας 40 χρονών και θα μπορούσε να συνεχίσει και άλλο, αν δεν επιθυμούσε να αφοσιωθεί στην οικογένειά του. Η ομορφιά των αποκρούσεών του θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των φιλάθλων των εκάστοτε ομάδων του.
Ο παραδοσιακός Ιταλός
Κεφαλιά από τον Ζιντάν και… γκολ για την Ιταλία
Έχει γίνει παράδοση πια για τους Ιταλούς αμυντικούς να συνεχίζουν το ποδόσφαιρο σε προχωρημένη ηλικία. Εκτός αυτού, η γειτονική χώρα και δη η Εθνική της ομάδα είναι γνωστή για το αμυντικό (και μάλιστα καλό) της παιχνίδι. Ένας από τους καλύτερους στόπερ της, ο Φάμπιο Καναβάρο, σταμάτησε στα 37 του χρόνια, να προστατεύει τα δίχτυα των ομάδων του. Το ύψος του (1.76) δεν τον απέτρεψε από το να γίνει ένας από τους κορυφαίους σέντερ μπακ στον κόσμο. Πέρασε από Νάπολι, Πάρμα, Ίντερ, Γιουβέντους, Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους και Αλ Αχλί, όπου έκλεισε και την καριέρα του, λόγω ενός τραυματισμού που δεν του επέτρεψε να συνεχίσει να ζει το όνειρό του.
Η κορύφωση της καριέρας του ήρθε στο Μουντιάλ του 2006, όταν οδήγησε την Εθνική ομάδα της πατρίδας του στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ένας άλλος συνάδελφός του, ο Μάρκο Ματεράτσι έκανε τον Ζινεντίν Ζιντάν να ξεπεράσει τα όριά του και να τον χτυπήσει με το κεφάλι του, κάτι που οδήγησε στην αποβολή του Γάλλου κι έτσι οι «τρικολόρ» έχασαν το πολυτιμότερο εργαλείο τους. Η Ιταλία με παίκτη παραπάνω κατάφερε να εκμεταλλευτεί την αριθμητική υπεροχή της και να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο έστω και στα πέναλτι. Ο Καναβάρο πήρε και τη χρυσή μπάλα εκείνη τη χρονιά, κάτι που συνέβη για δεύτερη φορά σε αμυντικό μετά τον Φραντς Μπεκενμπάουερ.
Συμπτωματικά (;) η ανακοίνωση της αποχώρησής του από το ποδόσφαιρο συνέπεσε με την επέτειο της κατάκτησης του Μουντιάλ του 2006 (9/7). Ο ίδιος είπε γι’ αυτό: «Όταν ανακοίνωσα την αποχώρησή μου δεν είχα σκεφτεί ότι ήταν πέντε χρόνια ακριβώς από την κατάκτηση του Μουντιάλ. Ίσως ήταν σημάδι της μοίρας. Η ομορφότερη ημέρα της καριέρας μου συμπίπτει με την πιο θλιβερή». Να τον πιστέψει κανείς ή να μην τον πιστέψει;
Ο απελευθερωμένος Αμερικανός
Η θεωρία σχετικότητας του… Σακίλ
Μπορεί ο «όγκος» του, που τον έκανε και την απόλυτη ατραξιόν των εκάστοτε ομάδων του και του έδινε και τη δύναμη να κυριαρχεί επί των αντιπάλων σέντερ μέσα στη ρακέτα, να… μεγάλωνε με το χρόνο, όμως ο Σακίλ Ο’ Νιλ δεν κατάφερε να έχει ανάλογη τύχη να νικήσει και τον τελευταίο. Φέτος έγινε 39 ετών και αποφάσισε να δώσει ένα τέλος στην πλούσια καριέρα του, στους Μπόστον Σέλτικς, μια καριέρα που του έδωσε όλα τα… δακτυλίδια του κόσμου.
Και η συλλογή του μεγάλωνε επικίνδυνα με τα χρόνια, τυφλώνοντας με το φως που εξέπεμπαν αυτά τα… πολύτιμα μικροσκοπικά τρόπαια, όλους τους αντιπάλους του. Αυτό του έδινε την ευκαιρία να «ξεγλιστράει» με μοναδικό τρόπο κάτω από τις ρακέτες, ενώ μάλλον είχε άχτι τα στεφάνια, αφού δεν έχανε την ευκαιρία να καρφώνει τις μπάλες με μανία πάνω τους.
Η εκτόνωση μέσω του μπάσκετ φαίνεται πως έλαβε τέλος για τον «Σακ», ο οποίος σίγουρα θα βρει άλλους τρόπους να εξαντλήσει την ενέργειά του, αφού είναι γνωστός για τις νεανικές του ανησυχίες με τις ατέλειωτες ασχολίες του, τόσο με τη μουσική, όσο και τον κινηματογράφο. Εξάλλου πάντα του άρεσε να εκπλήσσει με τις επιλογές του.
Ο υπερήφανος Έλληνας
Ο ουρανός έγινε πιο… γαλανόλευκος
Έμεινε για χρόνια στον πάγκο του Παναθηναϊκού, στη σκιά του Γιόσεφ Βάντσικ, αλλά δεν αφέθηκε στη μοίρα του, δεν τα παράτησε, συνέχισε να δουλεύει και όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή, άρπαξε την ευκαιρία από τα «μαλλιά». Ο Αντώνης Νικοπολίδης έγινε για περίπου μια δεκαετία το συνώνυμο της υπομονής και σε βάθος χρόνου δικαιώθηκε από αυτή την αναμονή του.
Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που παράτεινε και την καριέρα του μέχρι τα 40 του χρόνια, αφού θέλησε να ζήσει όσα του είχε στερήσει η μοίρα, από τη στιγμή που ο Βάντσικ ήταν αναμφίβολα κορυφαίος τερματοφύλακας και όσο καλός και να έδειχνε στις προπονήσεις, ο Νικοπολίδης, δύσκολα θα κατάφερνε να πάρει τη θέση ενός «βουνού». Ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Euro 2004 από την Εθνική ομάδα και μάλιστα συμπεριλήφθηκε και στους καλύτερους παίκτες της διοργάνωσης.
Η απόδειξη που δείχνει ότι σταμάτησε σε πολύ υψηλό επίπεδο την ποδοσφαιρική του καριέρα είναι η εμφάνισή του στο Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2009-2010 απέναντι στην Άρσεναλ στο Έμιρεϊτς, όπου αν έβλεπε κανείς το παιχνίδι δεν θα χαρακτήριζε υπερβολή ότι απέτρεψε τον Ολυμπιακό από το να φάει… 20 γκολ! Μάλιστα, τότε, πολλοί Άγγλοι δημοσιογράφοι «πρότειναν» στον Αρσέν Βενγκέρ να τον πάρει στους «κανονιέρηδες», από τη στιγμή που ο Γάλλος προπονητής έψαχνε τερματοφύλακα. Αυτή του η εμφάνιση του έδωσε και μια θέση στην καλύτερη ενδεκάδα εκείνης της αγωνιστικής για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Αυτό θα πει τύχη… βουνό.
Το χρονικό του χρόνου
Όλα τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν. Έρχεται μια ώρα που φτάνει το πλήρωμα του χρόνου για όλους και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να το αποτρέψει. Το σημαντικό είναι ότι οι παραπάνω αθλητές προσπάθησαν να νικήσουν για λίγο το χρόνο, θέλοντας να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια που είχαν, για να ζήσουν ό, τι παραπάνω μπορούσαν από το όνειρό τους.
Άλλοι «σέρνονται» ακόμα και στα 25 τους και κάθονται πάνω στα συμβόλαιά τους αδιαφορώντας για την ομάδα τους. Οι παραπάνω αθλητές, όμως, είναι η τρανή απόδειξη ότι ο άνθρωπος, αν το θέλει πραγματικά, μπορεί να ξεπεράσει τα όρια… αντοχής του και να κάνει αυτό που φαίνεται αδύνατο… δυνατό και μάλιστα χωρίς ανώτερη βοήθεια. Και όλοι αυτοί έδειξαν ότι αν υπάρχει ταλέντο, τότε αυτό είναι ικανό να ξεπεράσει όλα τα μειονεκτήματα του κόσμου.
ΠΗΓΗ: sday.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις