Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και αναλύει τις κινήσεις του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός τον τελευταίο καιρό. Κινήσεις, οι οποίες, έχουν το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον…
Στα επτά χρόνια ενασχόλησής του με τον Παναθηναϊκό έχει δημιουργήσει φίλους – «ταλιμπάν», αλλά και φανατικούς εχθρούς. Αλλοι τον στήριξαν και τον στηρίζουν λυσσασμένα και άλλοι δεν θέλουν να τον βλέπουν μπροστά τους, χρεώνοντάς του ακόμη και πράγματα για τα οποία ο ίδιος δεν είναι υπεύθυνος.
Ετσι είναι οι αντιφατικές φιγούρες. Λατρεύονται και μισούνται γι’ αυτό που είναι και πολύ περισσότερο γι’ αυτό που δημιούργησαν με τον καιρό. Για τον χαρακτήρα πάνω στον οποίο «έχτισα». Εχουν απέναντί τους ένα τσούρμο που μπορεί να τους αποθεώνει και άλλο ένα που μπορεί να τους βρίζει. Τέτοιος παράγοντας είναι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης…
Αποδοκιμασίες και αποθέωση
Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές η αντίδραση του κόσμου για τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ ήταν υπερβολική. Και δεν αναφέρομαι μόνο σ’ αυτούς που τον αποδοκιμάζουν χρόνια τώρα, αλλά και σ’ αυτούς που λένε ή… γράφουν γι’ αυτόν και πίνουν νερό στο όνομά του. Ο «Τζίγκερ» πολλές φορές χρεώνεται κάτι εξ’ ολοκλήρου, χωρίς αυτό πάντα να είναι σωστό.
Αμέτρητες φορές έχουμε δει να απλώνονται πανό στα γήπεδα της Ελλάδας με ακραία συνθήματα γι’ αυτόν, ακόμη κι’ όταν ο ίδιος δεν ευθύνεται για κάτι. Ακόμη περισσότερες φορές έχουμε διαβάζει σε φιλικά προσκείμενο Τύπο κάτι παραπάνω από εγκωμιαστικά σχόλια γι’ αυτόν, με τα ανάλογα «πιπεράτα» σχόλια για τους… εχθρούς και την – συχνά πυκνά- κριτική στον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ για τα μάτια του κόσμου. Τακτικές που έκαναν τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να είναι ακόμη πιο μισητός στον κόσμο που ποτέ δεν τον λάτρεψε και ακόμη πιο αγαπητικός σ’ αυτούς που τον στηρίζουν μέχρι τέλους.
Φίλοι κι εχθροί
Στα τρία χρόνια της πολυμετοχικότητας, ο Βαρδινογιάννης ήταν απών στο πρώτο 1,5 έτος. Αρχικά, είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από το προσκήνιο και έδωσε σχεδόν τις μισές μετοχές σε ανθρώπους που με τα χρήματα που έβαλαν κινήθηκε ο Παναθηναϊκός για περίπου 2,5 χρόνια. Με τις ευλογίες του, ο Νικόλας Πατέρας κλήθηκε να κουμαντάρει το «καράβι». Με τις ευλογίες του, αποφασίστηκε όλοι οι μέτοχοι να πορευτούν ενωμένοι για μια νέα πορεία. Αργότερα, βέβαια, όταν μετά τον πρώτο 1,5 χρόνο «απραγίας» ο «Τζίγκερ» άρχισε να βγαίνει ξανά μπροστά, τα πράγματα άλλαξαν.
Ο Πατέρας από φίλος έγινε εχθρός, ο Παύλος και κυρίως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος από εχθροί φίλοι (δεν είναι κακό, απλά ένα γεγονός) και η ηρεμία που επικρατούσε στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό σταμάτησε, παίρνοντας τη θέση της μια διαρκής ανακατωσούρα, που κρατάει μέχρι τώρα. Προσοχή: Δεν εννοώ ότι γι’ αυτό το πράγμα που παρατηρούμε τον τελευταίο 1,5 χρόνο στον πολυμετοχικό, φταίει αποκλειστικά ο «Τζίγκερ».
Δεν λέω όμως, όπως τονίζουν οι… μουτζαχεντίν του, ότι είναι άμοιρος ευθυνών και άγιος. Σαφέστατα και έχει ευθύνες, κυρίως με τις κινήσεις που έκανε στο δεύτερο μισό της πολυμετοχικότητας. Κινήσεις που έπαιζαν μπουνιές μ’ αυτές που είχε αποφασίσει νωρίτερα…
Από «εγγυητής» στο «δεν ασχολούμαι»
Όταν ο Βαρδής αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες της ΠΑΕ και έδωσε εντολή στον «Τζίγκερ» να το κάνει γνωστό στον κόσμο, ο τελευταίος δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου που έλαβε χώρα στην Παιανία (22/4/2008): «Η δική μου πρόταση είναι πολύ απλή. Ηρθε η ώρα ο Παναθηναϊκός να γίνει πολυμετοχικός. Εχω ξεκαθαρίσει ότι ο Παναθηναϊκός δεν πωλείται και δεν αγοράζεται. Η οικογένειά μου θα παραμείνει εγγυήτρια με 50%».
Λίγα χρόνια αργότερα, έπειτα από συνεχόμενους τσακωμούς, ασυμφωνίες και διχόνοιες ανάμεσα στους μετόχους της ΠΑΕ, ο Βαρδινογιάννης αποφάσισε να ενεργεί σαν 30%. Πρώτα είχε αποφασίσει να πουλήσει την ΠΑΕ, περιμένοντας προτάσεις και στη συνέχεια να δώσει ένα ποσοστό του, όταν συναντήθηκε με τους Πατέρα και Βγενόπουλο. Από εγγυητής προτίμησε τη μη ενασχόληση στα κοινά και όχι μόνο του «τριφυλλιού». Κάποιοι πιστεύουν ότι το εννοεί και έτσι θα συνεχίσει. Κάποιοι άλλοι τονίζουν ότι ο «Τζίγκερ» παίρνει εκδίκηση από Βγενόπουλο και Πατέρα και την ύστατη στιγμή θα αλλάξει άποψη. Ιδωμεν…
Οι σύμβουλοι
Για να καταλήξουμε κάπου. Εννοείται ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης έχει πολλές ευθύνες για την κατάσταση του Παναθηναϊκού από το 2004 και μετά, όταν αποφάσισε να βγει μπροστά. Εννοείται ότι έχει κάνει αρκετά λάθη, τα οποία έχει παραδεχτεί και ο ίδιος. Εννοείται, επίσης, ότι για τα όσα έγιναν στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό δεν φταίει μόνο αυτός.
Μπήκε σ’ ένα πόλεμο, στον οποίο τα όπλα απ’ όλες τις πλευρές είχαν σκοπιμότητες. Κυριότερη απ’ όλες ο προσωπικός εγωισμός. Σ’ αυτόν τον πόλεμο, λοιπόν, τόσο ο «Τζίγκερ», όσο και οι άλλοι μέτοχοι έπεσαν σε αντιφάσεις και οδηγήθηκαν σε λάθη που κόστισαν στον Παναθηναϊκό.
Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, όπως έγραψα και παραπάνω μισείται και λατρεύεται από δυο διαφορετικές μερίδες του κόσμου, με αντιδράσεις ακραίες κάποιες φορές και με «χρεώματα», που και που (όχι πάντα), άδικα, γι’ αυτόν. Σ’ όλο αυτό το πανηγυράκι της Τζιγκερολογίας, μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι… σύμβουλοι του Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Ανθρωποι που έκαναν το άσπρο μαύρο, άνθρωποι που του έκαναν τεράστια επικοινωνιακή ζημιά και τον έριξαν στα μάτια του κόσμου, άνθρωποι που άθελά τους (;) έκαναν τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ κόκκινο πανί σε μια μεγάλη μερίδα των φίλων του Παναθηναϊκού, έπειτα από τις αποφάσεις που έπαιρνε ο τελευταίος, υποκινούμενος από τους… συμβούλους. Κι’ επειδή αυτοί οι σύμβουλοι είναι αντιφατικοί, έκαναν και τον ίδιο τον «Τζίγκερ» έτσι. Μια αντιφατική φιγούρα, όπως έγραψα και παραπάνω. Μια φιγούρα που συνηθίστηκε από την πλατιά μάζα να λατρεύεται ή να μισείται…
Πηγή: sday.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις