Σαν Λωζάννη με Κοζάνη, η Μπάρτσα με την… Παναχαϊκή-Μίλαν

Κοινή συνισταμένη των ευρώ-ισοπαλιών του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ στην τρέχουσα εβδομάδα, ήταν ο εκκωφαντικός αντίκτυπος τους και η ηθική περισσότερο - μαζί με την βαθμολογική λιγότερο, ωστόσο εξίσου σημαντική στη συνολική εθνική προσπάθεια συγκομιδής πόντων ώστε να πάψουν σε εύλογο χρονικό διάστημα οι ομάδες μας να γίνονται τα καλοκαίρια… περιφερόμενοι θίασοι στον προκριματικό στίβο του Champions και του Europa League – διεθνής αναγνώριση των επιτυχιών τους.

Δεν είναι δα, ούτε συνηθισμένο, ούτε εύκολο για τους ελληνικούς συλλόγους να φέρνουν «Χι» με μεγαθήρια σαν την Μπαρτσελόνα και την Μίλαν… κάθε λίγο και λιγάκι. Κάνοντας μάλιστα πειστικές εμφανίσεις. Διόλου παθητικές, αλλά απόρροια οργανωμένου, σωστά διαβασμένου και πειθαρχημένου παιχνιδιού, με πρώτο στόχο τη «μη ήττα», αλλά και την πρόκληση ευκαιριών για να φθάσουν μέχρι και τη νίκη!

Διαβάστε επίσης...

Έχει και η ΑΕΚ το πρόβλημα του Ολυμπιακού - Γλεντάνε τον Αραούχο οι σέντερ μπακ

Ακόμα πιο κοντά η επιστροφή Έλληνα άσου στον Ολυμπιακό - Σκάει βόμβα από Μπάρτσα;

Συμβαίνει, ιστορικά, μια στο τόσο και εύλογα κάνει αίσθηση στο εξωτερικό.

Στη ρεαλιστική όμως αποτίμηση των τεσσάρων βραδιών συνολικά, Ολυμπιακού και ΑΕΚ, στις διπλές αναμετρήσεις τους με Μπάρτσα και Μίλαν, χωρίς να βαυκαλιζόμαστε, να στρουθοκαμηλίζουμε και να ωραιοποιούμε καταστάσεις για να… φουσκώνουμε σαν τα παγώνια και να κάνουμε τους εαυτούς μας να αισθάνονται την εθνική υπερηφάνεια να χτυπάει κόκκινο, αλλά και χωρίς να προσποιούμαι τον μηδενιστή για να ακυρώνω ότι θετικό συμβαίνει τριγύρω μου, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

- Ο Ολυμπιακός στο «Καμπ Νου» είχε απέναντι του μια Μπαρτσελόνα σε… προπονητική διάθεση, που ακόμα και με 10 παίκτες για ένα ημίχρονο, έφτασε στα… σβηστά, στο… cool, στην επίτευξη τριών τερμάτων, εκμεταλλευόμενη το «σοκ και δέος» των ερυθρολεύκων μπροστά στην ακαταμάχητη αντίπαλο που είχαν ενώπιον τους.

- Στο ματς της Τρίτης, στο Φάληρο, ο Ολυμπιακός ήταν… αλλιώς. Ήταν άλλος, ήταν μια ατόφια ευρωπαϊκή ομάδα (για την ελληνική πραγματικότητα), που ζόρισε πολύ τους Μπλαουγκράνα, οι οποίοι παρά τις απουσίες τους (Ινιέστα, Πικέ και… σία) με τα υπόλοιπα αστέρια τους στο χορτάρι του Καραϊσκάκη (με Μέσι, με Μπουσκέτς και με τους δύο Σουάρες), έδειξαν να παλεύουν, να θέλουν, όμως και να μην μπορούν να φύγουν νικητές από την Ελλάδα. Οι πρωταθλητές, αφού τους περιόρισαν σε ένα άκαπνο 90λεπτο, πράγμα σπάνιο για την ομαδάρα της Καταλονίας, τους ανησύχησαν ακόμα και με ήττα σε 3-4 φάσεις. Πιθανά αν το πίστευε παραπάνω ο Ολυμπιακός να το είχε κάνει ολοκληρωτικά δικό του το ματς!

- Και πάμε στην ΑΕΚ και την Μίλαν τώρα. Ένα ζευγάρι που αναμετρήθηκε σε δύο αγώνες οι οποίοι από πλευράς ρυθμού, συνδυασμών και συνολικού ποιοτικού επιπέδου ήταν τουλάχιστο ένα «κλικ», μια διάσταση, μια κατηγορία κάτω. Οι Ροσονέρι είναι πια, εν συγκρίσει με την αίγλη του ένδοξου παρελθόντος τους, ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα της βαρύτητας της φανέλας τους. Έχουν γίνει… Παναχαϊκή της Ιταλίας. Λεφτά ξοδεύτηκαν το καλοκαίρι, πολύ περισσότερα από άλλα χρόνια, καλοί παίκτες αγοράστηκαν, αλλά ομάδα δεν έχει η Μίλαν και αυτό φαίνεται άλλωστε και από την πορεία της στο Campionato. Αντιστρόφως ανάλογη με τον καλπασμό τίτλου της Μπαρτσελόνα στη La Liga!

Πάντα τέτοια να λέμε για τα επιτυχημένα 0-0 Ολυμπιακού και ΑΕΚ, για το γενικό καλό του ποδοσφαίρου μας, όμως άλλο είναι να δυσκολεύεις αυτή την Μπαρτσελόνα, τη γνωστή, την κραταιά, την πανίσχυρη και άλλο να καθηλώνεις στην ισοπαλία το «φάντασμα» της Μίλαν! Άλλο θετικό, άλλο επιτυχημένο, άλλο θριαμβικό και ιστορικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό υπάρχει η διαβάθμιση και η γεωμετρική πρόοδος σε κάποια πράγματα…

*** Στους δε κακεντρεχείς, συνωμοσιολόγους, έχω να απαντήσω μόνο αυτό: Ναι, ο Βαλβέρδε έστησε φάτσα του, τον Μέσι και τους άλλους, τους κοίταξε έντονα στα μάτια και τους πρότρεψε:

«Μη νικήσετε τον Ολυμπιακό γιατί εγώ τον αγαπάω. Δεν ξέρω εσείς, αλλά κάντε το για εμένα και… μην το πείτε και πουθενά».

Για πολύ γέλιο έτσι;

Ελληνάρες και θεατρινισμοί

Ένα άλλο θέμα της εβδομάδας ήταν η άξαφνη τιμωρία του Κώστα Μανωλά από τη FIFA, που του αφαίρεσε το δικαίωμα συμμετοχής στον πρώτο αγώνα μπαράζ με τους Κροάτες.

«Για παραβίαση του fair play» ήταν η ετυμηγορία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας.

Μας ενόχλησε σφόδρα. Απόρησε και εξανέστη η ΕΠΟ. Όλοι οι Έλληνες σαν να είμαστε συνεννοημένοι, νιώσαμε την ίδια απεριόριστη έκπληξη, κάτι σαν σοκαριστική έκφραση, στο άκουσμα της ποινής που επιβλήθηκε σε έναν εκ των ακρογωνιαίων αμυντικών λίθων της Εθνικής μας!

Να το προσεγγίσουμε λίγο ψύχραιμα;

-Ο Κώστας την εκμαίευσε την κάρτα για να μην παίξει με το Γιβραλτάρ ώστε να είναι «μέσα» αν πηγαίναμε – όπως και έγινε – στα μπαράζ; ΝΑΙ.

-Σπάνιο περιστατικό ή κάτι που συμβαίνει γενικά και από πολλούς παίκτες, πολλές φορές μάλιστα, τηρώντας σχετικές οδηγίες του προπονητή; ΝΑΙ. ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.

-Ήταν εξόφθαλμη η ενέργεια του Μανωλά για να πάρει ντε και σώνει την κίτρινη; ΝΑΙ.

-Είμαστε «Ελληνάρες» και οι ξένοι το ξέρουν αυτό; Πονηρούτσικοι και μπαγαπόντηδες και μας γνωρίζουν; ΝΑΙ.

Ε, τότε, γιατί μας κάνει εντύπωση και λέμε ότι πρόκειται για καλά σκηνοθετημένο σενάριο να πληγεί η Εθνική και να ευνοηθεί η Κροατία που έχει καλύτερες «άκρες»;

Δεν αντιλέγω ότι η FIFA εξάντλησε την αυστηρότητα της στην Εθνική μας και στον Κώστα, μη ενεργώντας κατά τον ίδιο τρόπο σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Ο χρόνος επίσης που επιλέχθηκε με σημαντική καθυστέρηση για να ανακοινωθεί η τιμωρία του διεθνούς στόπερ είναι σίγουρα ύποπτη και υποχθόνια.

Αλλά μη κάνουμε κιόλας ότι πέσαμε από τα σύννεφα και η κίτρινη στην Κύπρο ήταν «αθώα»!

Πέλκας ο «αντί-Μάνταλος»;

Κι αυτό το θεματάκι της εβδομάδας από το ρεπορτάζ της Εθνικής.

Ο Σκίμπε θυμήθηκε τον Δημήτρη Πέλκα, που τον είχε ξεχασμένο πολλούς μήνες από τις προσκλήσεις του.

Τον Πέλκα που άλλοτε παίζει και άλλοτε όχι στον ΠΑΟΚ, τον κάλεσε ο ομοσπονδιακός για τα καθοριστικά μπαράζ με την Κροατία.

Τον 24άχρονο αρχηγό του δικεφάλου, που ο Λουτσέσκου στο πρώτο ντέρμπι της φετινής σεζόν, με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη δεν τον εμπιστεύθηκε καθόλου.

Τον Πέλκα, που στα φετινά παιχνίδια πρωταθλήματος ολόκληρο 90άλεπτο, έπαιξε μόνο στο 3-1 επί της Κέρκυρας, στην Τούμπα, τη 2η αγωνιστική. Στα υπόλοιπα είτε δεν ξεκινάει, είτε γίνεται αλλαγή.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι γίνεται αβάντα στον Ιβάν από την ΕΠΟ. Εγώ θα δεχθώ μόνο ότι ο Πέλκας, στην αγωνιστική κατάσταση που διέρχεται - η οποία δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, το αξιοπρόσεκτο -, μπήκε στην αποστολή για Κροατία ως «δεκάρι», κάλυψης του κενού του άτυχου Μάνταλου στη συγκεκριμένη θέση.

Αυτό ίσως να εξηγεί την κίνηση του Μίχαελ Σκίμπε. Μονάχα αυτό…