Καλύτερα να μασάτε παρά να μιλάτε, Λάζαρε και ΠΑΟΚτσήδες, «στερημένοι» εδώ και δεκαετίες!

Ώστε λοιπόν, αν το καταλάβαμε καλά, στον ΠΑΟΚ «σπρώχνουν» την ωραιότερη εποχή του έτους. Της δίνουν κλότσο να γυρίσει, αλλά όχι για να αρχινίσει το ωραιότερο παραμύθι του χρόνου, αλλά για να κυλήσει ο χρόνος μια ώρα αρχύτερα.

Μεταβάλλονται, δηλαδή, σε κάτι σαν τους… Καλικάντζαρους των ημερών, που σε πείσμα του ανθρώπινου τερπνού, λογικού, αγγελικά τραγουδισμένου και μοναδικά απολαυστικού-τρισχαριτωμένου, σαμποτάρουν τις εορταστικές μελωδίες της ευτυχίας.

Διαβάστε επίσης...

Μέσι δίπλα στον Πελέ, Βαλβέρδε στους τρεις ξένους και καλύτερος Έλληνας προπονητής ο...

Το «πνίξιμο» του Βαλβέρδε, η... βελόνα της Ρεάλ Μαδρίτης και ο... γοφός του Ρονάλντο!

Να τελειώνουμε με γιορτές και σχόλες, να ξαναμπούμε στο κουρμπέτι, γιατί όπως πληροφόρησαν το ποδοσφαιρικό πανελλήνιο… ψοφάνε για εργασία.

Έχουνε αφήσει ημιτελή τη δουλειά τους, λέει, οπότε κοιμούνται και εγείρονται, ζουν και αναπνέουν ανυπόμονα, ώσπου να δραστηριοποιηθούν το γοργό, για να τακτοποιήσουν με το Νέο Έτος τις εκκρεμότητες του περασμένου.

Ούτε γαλοπούλες, χήνες και πάπιες, με δαμάσκηνα σε γκουρμέ πιάτα ή στο πατροπαράδοτο δίπλωμα του πτηνού μέσα σε… μπουγάτσα, ούτε μελομακάρονα, κουραμπιέδες ή δίπλες με μέλι, αλλά… τρίπλες- ντρίμπλες τίτλου.

Ωραία είναι αυτή η αδημονία της επιστροφής στη δράση. Να θες να τρέξεις εσύ ο ίδιος, παρεμβατικά, τους δείκτες των ρολογιών, να μπει το ’18 για να ξαναμπούμε στα γήπεδα και να το σηκώσουμε.

Άυπνος , ένα πράμα να μένεις, έως ότου ξανακυλήσει η μπάλα στους αγωνιστικούς χώρους για να κλείσουν οι εκκρεμότητες.

Έχει γούστο αυτή η υπεραισιοδοξία των ΠΑΟΚτσήδων. Να έχεις, ρε παιδί μου, το θάρρος της άποψης σου και να το διατρανώνεις με πίστη. Να ακουστείς σε όλα τα μήκη και πλάτη. Σε κάθε επίπεδο.

Θα πάρω το πρωτάθλημα. Να το λες και να γεμίζει το στόμα σου.

Σαν του Λάζαρου, προ ολίγων ημερών. «Είμαστε καλύτεροι από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ» που είπε, ρίχνοντας και αυτός, μετά το Βορρά και από Νότο μεριά το άλλο… «Δικέφαλο ράμφισμα».

Αντρίκια, δυναμικά, παλικαρίσια, μαγκιόρικα πράματα. Όχι μισοκακόμοιρο ύφος, αρρωστημένη, παθητική στάση. Του στυλ, το θέλω πολύ, αλλά δεν το λέω, ούτε που το τολμώ να το σκεφτώ έντονα μη… μ’ ακούσουν παραέξω και μου χαλάσουν το όνειρο που πλάθω.

Να τους παραμυθιάζω όσο μπορώ και… άξαφνα να τους την «κάνω». Στα μουλωχτά. Κι ως τότε, για να μη με πάρουν χαμπάρι… παπατζιλίκι.

Αξία στην καζούρα

Δεν τα γουστάρω αυτά. Και πολλοί άλλοι μαζί μου. Εδώ κύριοι, στο τραπέζι, ανοιχτά χαρτιά να τζογάρει ο καθένας τα ρέστα του και όποιος πάρει την παρτίδα.

Ανεβαίνει και η αδρεναλίνη. Να υπάρχει σασπένς για να μάθουμε στο τέλος το νικητή και να έχει η καζούρα αξία.

Γιατί θα γίνει πλάκα στο φινάλε της φετινής διαδρομής. Θα αργήσει να ξεδιαλύνει το τοπίο του πρωταθλήματος, ο πόλεμος έχει ακόμα πολλές μάχες και απώλειες.

Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι θα προκύψουν αρκετές ακόμα «χασούρες» βαθμών στο δεύτερο μισό του σκληρού μαραθωνίου. Όχι τόσες όσες στον α’ γύρο γιατί τα περιθώρια όλο και θα στενεύουν και οι πισινοί θα σφίξουν. Όμως θα έχει ακόμα «πλάκες» για τους μνηστήρες.

Ο γαμπρός πράγματι θα παρουσιαστεί για το ξύρισμα του, κάπου εκεί στα χασομέρια της αγωνίας για την κατάληξη.

Θα αντέξει και θα επιβραβευθεί η διάρκεια. Η αντοχή. Όχι μόνο η αγωνιστική, ίσως παραπάνω κιόλας – σίγουρα σε συνδυασμό – η ψυχική.

Γι’ αυτό και τα μεγάλα λόγια είναι όμορφα γιατί φτιάχνουν κλίμα, διαμορφώνουν «ειδικές» συνθήκες, όμως η αχλάδα έχει την ουρά για να δούμε αν και κατά πόσο υλοποιούνται. Εφαρμόζονται στην πράξη.

*Η ΑΕΚ είναι νέα. Νέα σε διεκδικητικό ρόλο. Και δείχνει ικανή…

* Ο ΠΑΟΚ είναι ωραίος. Ωραιότερος προφανώς από κάθε άλλη χρονιά, εδώ και δεκαετίες σε έμψυχο δυναμικό.

Το θέλουν και οι δύο. Και το θέλουν πολύ. Στερημένοι, βλέπεις, δεκαετίες ολόκληρες!

Νήπια, παιδιά στο δημοτικό, έφηβοι από το γυμνάσιο στο λύκειο. Πανεπιστήμιο μετά, δημιουργοί οικογενειών οι ίδιοι αργότερα, όμως πρωτάθλημα δεν έχουν δει. Δεν ξέρουν τι είναι. Και πώς είναι.

Ώσπου χάνουν τώρα και τους γόνους τους, γιατί η επόμενη γενιά δεν θέλει να την κοροϊδεύουν στο σχολείο και πηγαίνει με τους νικητές.

«Στρατολογημένες» σωρηδόν νέες γενιές Ολυμπιακών.

Θέλουν να το σταματήσουν όλο αυτό. Όπως μπορούν. Με κάθε κατεργάρικο (Καλικαντζαρέϊκο) τρόπο. Το ζήσαμε (όχι με Θεούς αλλά) με τόσους δαίμονες στον 1ο γύρο.

Κάτι τους ξέφυγε, κάτι ξέχασαν. Και δεν ήταν λεπτομέρεια. Ήταν η καρδιά του πρωταθλητή.

Που δεν έχασε ευκαιρία και ξανά-πρόβαλε στην κορυφή μόλις… της δόθηκε η ευκαιρία.

Αυτή την καρδιά του πρωταθλητή, άραγε τη ρωτούν τώρα πάλι που προκαλούν εντυπώσεις με λόγια;

Αλλιώς, καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Και ας είναι και γιορτινά εδέσματα.

Γι αυτούς που τους έχει καταλάβει η βιασύνη να… γυρίσουν στη δουλειά…

*** ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φίλοι μου! Βάλτε λίγο χιούμορ στη ζωή σας χρονιάρες μέρες. Χωρίς μίση και πάθη.

Υγεία, αγάπη και χαμόγελα. Σε και από όλους, για όλους και με όλους.