Από τη μια θλίβομαι, προβληματίζομαι για το πού θα πάει πια αυτή η κατάσταση, κουράστηκα, μπαϊλντίσαμε όλοι μας και από την άλλη πάλι, χαίρομαι που δεν καταντώ υπερβολικός, που συμμερίζονται κι άλλοι, πολλοί, αυτό που νιώθω εγώ. Όσα μου προκαλεί η ταλαιπωρία μας, με τη στείρα αντιπαράθεση Ομοσπονδίας, Διαιτησίας, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού στο μπάσκετ.

‘Που τέτοια εποχή, κάθε χρόνο, σαν να το ‘χουν στο πρόγραμμα, «τάμα τους», να στήνουν τα χαρακώματα μαζί με το άνοιγμα της αυλαίας της τελικής φάσης για τη στέψη του πρωταθλητή!. Και ύστερα, σαν τις κλαίουσες Μαγδαληνές, χτυπιούνται και… οδύρονται πάνω από τα συντρίμμια του φινάλε κάθε σεζόν για το «κακό στο μπάσκετ» που κάνουν οι «παλιό-οπαδοί»! Ναι, για τόση υποκρισία μιλάμε!

Σαν του ισόβιου (δυνάστη θα τον πω), περιβόητου ισχυρού άνδρα του ελληνικού μπάσκετ, αυτή την ίδια, περίσσεια υποκρισία της επιστολής που υπέγραψε, απευθυνόμενος στο υπουργείο Αθλητισμού, σχετικά με την ΚΕΔ και τους δύο διαιτητές Γκόντα και Φούφη, που έγιναν αυτή τη φορά τα κεντρικά πρόσωπα στην διαιωνίζουσα κόντρα Ολυμπιακού-Βασιλακόπουλου-Συμεωνίδη, «συστήματος» γενικά.

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος «διευκρίνισε», λοιπόν, στον συνονόματό του, υφυπουργό Βασιλειάδη, ότι οι δύο συγκεκριμένες σφυρίχτρες δεν συμπεριλήφθηκαν στις υποψήφιες για τους τελικούς, όχι γιατί μεσολάβησε «δάκτυλος» ΕΟΚ, αλλά γιατί έτσι, έτσι της… ήρθε της Επιτροπής Διαιτησίας και τους παράτησε στον καταψύκτη.

Εκεί που τους έχει από καιρό, με προφανή σκοπό όπως λένε – πέραν του Ολυμπιακού – και όσοι δεν στρουθοκαμηλίζουν να τους αποκεφαλίσει οριστικά, να απαλλαχθεί από την παρουσία τους μία και καλή.

‘Ο Βασιλακόπουλος έβγαλε την ουρά του απέξω από την υπόθεση Γκόντα-Φούφη, ισχυριζόμενος (με θράσος, έτσι!) ότι η ΚΕΔ του Στέλιου Συμεωνίδη δρα και ενεργεί, αυτόνομα και ανεπηρέαστα. Ότι κάνει ότι και όπως θέλει, όπως της καπνίσει και όπως ξυπνήσει το πρωί, χωρίς να εμπλέκεται, να ανακατεύεται στο έργο της η Ομοσπονδία! Ειδικά δε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος! Χα»

Και ζήσανε αυτοί καλά, μέσα στα παραμύθια τους (που δεν τα χάφτει ουδείς, ούτε οι «σύμμαχοι» τους) και εμείς εξοργιστήκαμε που παίζουν με τη νοημοσύνη και την υπομονή μας απέναντι σ’ αυτό το μπάχαλο που μονίμως προκαλούν οι άνθρωποι που θα έπρεπε εκείνοι πρώτοι και καλύτεροι να νοιάζονται και να μοχθούν για το πραγματικό καλό του ελληνικού μπάσκετ. Ως ρομαντικοί και ερωτευμένοι εσαεί με το άθλημα.

Και όχι με τα ποικίλα συμφέροντα! Γενικώς και ειδικώς…

Παρασκευή βράδυ βγήκα από τα ρούχα μου στη ραδιοφωνική εκπομπή μου στο «Thema Radio 104,6», με τις νέες κοκορομαχίες, παραμονές της έναρξης της σειράς των τελικών στη Basket League. Με όλο αυτό πάλι το φούντωμα, το άναμμα, την πυρπόληση της ατμόσφαιρας.

Και Κυριακή, διαβάζοντας τα περισσότερα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, αντιλήφθηκα ότι… όχι μόνο δεν είμαι ο μόνος, ο «τρελός του χωριού» που ενίσταται στο… παραδοσιακά ανεπίτρεπτο κλίμα που διαμορφώνεται από τους – εν τέλει – πολεμοχαρείς παράγοντες (!) του μπάσκετ, αλλά και πολλοί άλλοι τριγύρω μου.

Φαίνεται όμως ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Όσο κι αν οι ρίζες του κατεστημένου στο ελληνικό μπάσκετ είναι πράγματι πολύ, πάρα πολύ βαθιές – λογικά κιόλας κατόπιν της… χιλιετούς διακυβέρνησης του χώρου από τον ένα και μοναδικό «μονάρχη» - το δέντρο έσκυψε, καμπούριασε, γονάτισε.

Δεν πάει άλλο. Δεν «ανασταίνεται». Θέλει άνεμο αλλαγής για να ξανανιώσει…

Το ελληνικό μπάσκετ πόσο ακόμα θα κουβαλάει τα βαρίδια στα πόδια του! Πόσο ακόμα θα παριστάνει τον ισοβίτη που λιώνει λίγο-λίγο πίσω από τα σίδερα του περιορισμού! Ήρθε η ώρα της επανάστασης των εγκλωβισμένων στο χώρο που έχει αέρα ολιγαρχίας και αναπνέουν μονάχα αυτοί που την απαρτίζουν, συντηρώντας χειροπόδαρα τα δεσμά στο σύνολο του οργανισμού που λέγεται μπάσκετ.

‘Σύνταξη δεν έχει πρόεδρε; Άφησε το να πετάξει ελεύθερο το πουλί. Αν το αγαπάς, κάνε το. Κούρασε πλέον το φαινόμενο. Κούρασε το σύστημα.

Έγινε συνώνυμο της παρακμής και της διαφθοράς. Κουράσατε όλοι σας. Εσύ ειδικά πανίσχυρε… πρώτος! Γεια σου, γεια σου.’

Αποχώρησε διακριτικά. Για να σου αναγνωριστούν και τα όσα πολλά καλά έκανες στο άθλημα κατά το παρελθόν. Τότε που πραγματικά το λάτρευες το μπάσκετ. Που υπήρξες ρομαντικός! Εποικοδομητικός και ουσιαστικός στην ανάπτυξη και την πρόοδο της Εθνικής Ομάδας, του ελληνικού μπάσκετ.

Η σειρά έχει φαβορί. Τον Παναθηναϊκό. Όχι τόσο χάρη στο πλεονέκτημα της έδρας – αυτά δεν μένουν απαραβίαστα το έχουμε δει πολλάκις, ούτε στην Ευρωλίγκα, ούτε πουθενά σε play off – αλλά λόγω διαφόρων συνθηκών. Το momentum θα έλεγα με μια λέξη «γράφει» ΠΑΝΑΘΗΝΑΊΚΟΣ.

Ωστόσο όταν μιλάμε για αυτούς τους δύο πανίσχυρους πόλους με τις μηδαμινές, απειροελάχιστες διακοπές και την ιδιαιτερότητα (πάντα) της αντιπαράθεσης της φανέλας και των χρωμάτων, ίσως και να δούμε πολλά στη σειρά. Και φέτος…

Μακάρι να είναι μόνο καλά, αγωνιστικά, στο παρκέ.

Γιώργος Βασιλακόπουλος Παναθηναϊκός Ολυμπιακός