Δεν χρειάζονται αναλύσεις ιδιαίτερες, ούτε κάποια ποδοσφαιρική σοφία για να πεις γιατί ένα παιχνίδι της Ελλάδας με την Αγγλία έληξε με 0-3 τελικό σκορ.

Κι όποιος επιχειρήσει να το κάνει, αν δεν πει ένα κάρο σαχλαμάρες, το λιγότερο θα καταφύγει πάλι στα τετριμμένα, όπως το πόσο κοστίζει ο κάθε παίκτης της Αγγλίας, σε ποια ομάδα παίζει ο... τρίτος αναπληρωματικός της και όαλα τα σχετικά που υπό μορφήν... μόδας τα κοπανάμε κάθε φορά που κάποια ομάδα μας χάνει από κάποια ευρωπαϊκή και συνήθως τα κοπανάμε γιατί νομίζουμε ότι έτσι δικαιολογούμε τις ομάδες μας, τις... προστατεύουμε και πάμε παρακάτω.

Διαβάστε επίσης...

Πάει Μουντιάλ αυτή η Εθνική- Χάλασε το πλάνο Γιοβάνοβιτς, γιατί κατέρρευσε!

Πάει Μουντιάλ αυτή η Εθνική- Χάλασε το πλάνο Γιοβάνοβιτς, γιατί κατέρρευσε!

Ανοίγει τα χαρτιά του ο Λουτσέσκου: Δείτε ζωντανά τη συνέντευξη Τύπου (Vid)

Ανοίγει τα χαρτιά του ο Λουτσέσκου: Δείτε ζωντανά τη συνέντευξη Τύπου (Vid)

Αν είναι έτσι όμως, αυτό δεν χρειάζεται ουτε να φάμε τρία και τέσσερα αι πέντε γκολ για να το μάθουμε και να το εμπεδώσουμε, ούτε να μας το θυμίζει υπό μορφήν... ποδοσφαιρικής ανάλυσης κιόλας ο κάθε φορά σχολιαστής, όπως έκανε ο συμπαθής Νίκος Νταμπίζας κάθε φορά που τρώγαμε κι από ένα γκολ.

Το θέμα είναι ότι αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μας σαν ομάδα από ομάδες τύπου Αγγλίας και αυτή είναι η απόσταση του ποδοσφαίρου μας σαν χώρα από το το ποδόσφαιρο τέτοιων χωρών.

Απλά ως συνήθως, τραβάμε από τα μαλλιά κάποια βράδια και αντί να τα χαρούμε ΜΟΝΟ σαν τέτοια, να καμαρωσουμε για το συγκεκριμένο βράδυ τις ομάδες μας, το τραβάμε λάστιχο το πράγμα μαι λέμε ανοησίες όπως έγινε και μετά την εκπληκτική νίκη της Ελλάδας μέσα στο Γουέμπλεϊ πριν λίγο καιρό.

Απλά είναι τα πράγματα.
Μια ελληνική ομάδα και εν προκειμένω η Εθνική μας ομάδα, κόντρα σε τέτοιες ομάδες μπορεί όντως να κάνει ένα αποτέλεσμα σαν κι αυτό που έκανε στο Λονδίνο.
Σε... διάρκεια ομως δεν μπορεί να σταθεί απέναντί τους.

Η λογική, η ποδοσφαιρική λογική και όχι αυτή που συνηθίσαμε να βλέπουμε, να ακούμε και να διαβάζουμε τόσα χρόνια στην ελληνική πιάτσα, πως αν παιξουμε δέκα φορές με την Αγγλία, μπορεί μια φορά να την κερδίσουμε αν βρεθούμε εμείς στην τέλεια σχεδόν βραδιά μας, αυτοί στην κακή τους και μας κάτσουν και οι συγκυρίες, λογικά θα πάρουμε και μια ισοπαλία και από κει και πέρα θα χάσουμε άντε δυο τρεις φορές,,, αξιοπρεπώς και τις υπολοιπες η εξέλιξη θα είναι άνετες νίκες και με σκορ όπως έγινε χθες για την Αγγλία.

Και το ίδιο ισχύει και για τις ομάδες μας σε συλλογικό επίπεδο.
Αν δηλαδή πάρουμε την καλύτερη, την πιο φορμαρισμένη, την πιο ποιοτική, την πιο... βάλτε ότι θέλετε ελληνική ομάδα.
Μπορεί όντως να αποκλείσει σε ένα παιχνίδι ή και σε μια διπλή αναμέτρηση μια Αγγλική ομάδα, ακόμα και την καλύτερη απ' αυτές.
Αν όμως την βάλουμε να πάρει μέρος στο Αγγλικό πρωτάθλημα και να αντιμετωπίζει σε διάρκεια την δυναμη, την ανταγωνιστικότητα, τα κορμιά, την ποιότητα και τον ρυθμό του συγκεκριμένου πρωταθλήματος, τότε με μαθηματική ακρίβεια αν δεν ξεμείνει από παίκτες λόγω... μυϊκών τραυματισμών σε ένα τρίμηνο το πολύ, τελικα΄θα παλέψει για να αποφύγει τον... υποβιβασμό με πιθανότερη κατάληξη να μην το καταφέρει κιόλας τελικά.

Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο μπορούμε να δούμε και να βγάλουμε πέντε συμπεράσματα για την Εθνική μας, από παιχνίδια σαν κι αυτό με την Αγγλία στο ΟΑΚΑ.

Και ακριβώς γιατί έπαιζε κόντα στην Αγγλία και πολύ περισσότερο τώρα που έχασε 3-0, το βασικό συμπέρασμα απ' οσα είδαμε από αυτή την Εθνική μας ΚΑΙ σε αυτό το παιχνίδι, είναι ένα.

Αυτή η εθνική όχι απλά διαθέτει μπόλικο, αλλά ξεχειλίζει πραγματικά από ταλέντο.
Αυτή η φουρνιά ποδοσφαιριστών, όχι μόνο ξέρει και μπορεί να παίξει επιτέλους ποδόσφαιρο, αλλά ΘΕΛΕΙ κιόλας να επιβάλλει σαν κανόνα το ότι ΕΤΣΙ και μόνο θα προσπαθεί να πάρει αυτό που δικαιούται σαν ομάδα μέσα στο γήπεδο.

Η ομάδα ειδικά που έπαιξε στο τελευταίο εικοσάλεπτο μετά τις αλλαγές, ήταν πραγματικά να την βλέπεις και να την χαίρεσαι.

Όχι γιατί... πάτησε την Αγγλία, ούτε γιατί... ανέτρεψε κάποια κατάσταση ή εκανε κάτι φοβερό.

Αντίθετα στο διάστημα εκείνο η Εθνική έφαγε άλλα δυο γκολ και η Αγγλία σφράγισε με ηχηρό κιόλας τρόπο την νίκη της.

Αλλά αυτά τα παιδιά που έπαιζαν εκείνο το διάστημα στην Εθνική μας, δεν πήγαν ούτε να... κλέψουν κανά αποτέλεσμα, ούτε να... συνητηρήσουν με τον γνωστό φοβικό τρόπο, πάσα δίπλα, πάσα πίσω, αργό τέμπο και τα συναφή το... τιμητικό αποτέλεσμα.

Προσπαθησαν να παίξουν μπάλα, προσπάθησαν να βγάλουν το ταλέντο και τις δυνατότητές τους κόντρα στον αντίπαλο, προσπαθησαν να κάνουν ντρίμπλες, να κάνουν ατομικές ενέργειες, να συνδυαστούν, να ΤΡΕΞΟΥΝ είτε είχαν την μπάλα είτε όχι, προσπάθησαν με λίγα λόγια να αναμετρηθούν με τους αντιπάλους τους ξεδιπλώνοντας μέσα στο γήπεδο τα δικά τους χαρακτηριστικά, ταλέντα, ικανότητες και διάθεση.

Το ότι δεν τα κατάφεραν, προφανώς και δεν αλλάζει σε κάτι το όλο θέμα, πολύ περισσότερο που όλα αυτά τα δοκίμασαν και επιχείρησαν να τα κανουν απέναντι σε αντιπάλους που υπερείχαν δύο επίπεδα πάνω σχεδόν σε ποιότητα, σε ΜΠΟΙ και σωματοδομή, σε ταχύτητα και σε... παραστάσεις στην ποδοσφαιρική του καθημερινότητα.

Αυτού του είδους η νοοτροπία όμως, που δεν είναι θέμα Γιοβάνοβιτς κατά κύριο λόγο αν και αυτός βοήθησε με τις επιλογές και με τις ΑΛΛΑΓΕΣ τους, είναι πάνω απ' όλα η εγγύηση πως αυτή η φουρνιά ποδοσφαιριστών, και μπορεί και θέλει να αλλάξει τον τρόπο και την φιλοσοφία με την οποία η Εθνική μας αρχικά και ίσως και το ελληνικό ποδόσφαιρο σαν επακόλουθο, θα προσπαθεί από δω και πέρα να πάρει ότι καλύτερο μπορεί στα γήπεδα της Ευρώπης αλλά στις εγχώριες διοργανωσεις.

Γι αυτό και αξίζει όχι μόνο να στηριχτεί, αυτή η γενιά και αυτή η προσπάθεια, αλλά να εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο με παίκτες τέτοιων χαρακτηριστικών όπως για παράδειγμα οι μικροί του Ολυμπιακού αλλά και άλλοι άλλων ομάδων, να αξιοποιηθεί και να  επενδυσει πανω τους συνολικά σαν λογική και φιλοσοφία το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του.

Εθνική Ελλάδας