ΑΕΚ - Μαρίνος Ουζουνίδης: Έλεγε ο κόουτς δύο μέρες πριν το ματς στα Γιάννινα, πως θεωρεί δικαιολογημένη την κριτική αφού αυτό που έβγαινε μέσα στο γήπεδο δεν άρεσε ούτε στον ίδιο. Λογικό. Δεν θα μπορούσε να πει και κάτι άλλο, όταν μια ομάδα που έτρωγε σίδερα, αδυνατούσε να νικήσει το Βόλο και τον Κισσαμικό. Αυτό που δεν απάντησε και δεν μπορούσα να καταλάβω, είναι γιατί δεν έκανε κάτι ουσιαστικό για να αλλάξει την κατάσταση. Από τη στιγμή που είχε δώσει πολλές ευκαιρίες σε παίκτες που δεν το εκμεταλλεύθηκαν, που έπαιζε με τρόπο που ήταν προβλέψιμος και δεν είχε αποδοτικότητα, από την ώρα που φαινόταν να μην έχει επαφή με κάποιους παίκτες του, δεν ξέρω τι περίμενε για να τολμήσει.
Εστω και στο παρά… ένα, την ώρα που σιγοψιθυριζόταν πως υπήρχε πρόθυμος διάδοχος για να πάει σήμερα πρωί στα Σπάτα, ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποφάσισε να βγάλει στο γήπεδο κάτι διαφορετικό. Από τη στιγμή που δεν έχει άκρα, αποφάσισε να πάψει αυτό το κουραστικό με παίκτες που δεν είναι ακραίοι και βαφτίζονταν ως τέτοιοι. Να εμπιστευθεί εκείνους που έχουν διάθεση να παίξουν και να τιμήσουν τη φανέλα. Να βρει έναν ορθολογικό σχηματισμό, που θα εξυπηρετεί και θα βγάζει στο γήπεδο τις μεγάλες ικανότητες που έχουν συγκεκριμένοι παίκτες της ΑΕΚ. Και έτσι ξαφνικά, η ομάδα που προκαλούσε εκνευρισμό με την εικόνα της, μετατράπηκε σε σύνολο που κεντούσε και έκρυβε την μπάλα.
Πώς συνέβη αυτό; Με απλό τρόπο, όπως είδα εγώ. Αντί να εξοβελίζονται οι Μάνταλος και Μπακασέτας στα άκρα, η Ένωση έπαιξε με δύο δεκάρια πίσω από τα φορ. Συν τον Λιβάγια που είχε ελευθερία κινήσεων για να βγαίνει μέσα και έξω από την περιοχή, «ταΐστηκε» ο Πόνσε. Νομίζω, πως στο φινάλε της βραδιάς, ο Αργεντινός υπήρξε πρώτος μεταξύ ίσων στη βαθμολόγηση των «κιτρινόμαυρων». Σπουδαίο παιχνίδι, σπάνια επαφή με τα δίχτυα, συγκλονιστικά σπριντ. Εφτασε ήδη τα δέκα γκολ ο Πόνσε (εννιά στο πρωτάθλημα και ένα στο Κύπελλο) και είναι θέμα χρόνου να γίνει πρώτος σκόρερ. Παίκτης που δείχνει ότι το καλοκαίρι δεν έγινε λάθος, αλλά ήταν τεράστιο συν η απόκτηση του. Αρκεί, να τον αξιοποιήσει η ομάδα.
Αντί να συζητάμε και να έχουμε εμμονές με εκείνους που δεν παίζουν, είναι προτιμότερο να ασχολούμαστε με εκείνους που προσφέρουν σταθερά και κάνουν τη διαφορά. Όπως ο Πόνσε. Όπως ο Μπακασέτας, που έδειξε με το καλησπέρα, πόσο έλειψε από την ομάδα. Κυκλοφορία, σουτ, ασίστ, μαρκάρισμα, τρομερός. Και δίπλα στον Μάνταλο, κόντρα στους άμπαλους που πίστευαν πως πρέπει να παίζει είτε ο ένας, είτε ο άλλος. Πως δεν χωρούν όλοι αυτοί και ο Λιβάγια μαζί στην 11άδα και πρέπει να πηγαίνουν στα άκρα. Και όμως. Οι καλοί χωράνε. Αρκεί να δουλέψεις και να βρεις τρόπο να αξιοποιήσεις τις ικανότητές τους και να μη βαφτίζεις το κρέας ψάρι για να κάνεις νηστεία.
Οσα είδαμε στα Γιάννινα, δεν σημαίνουν πως η ομάδα βρήκε την πανάκεια για κάθε νόσο. Δεν σημαίνει πως ένας σχηματισμός που δούλεψε με έναν συγκεκριμένο αντίπαλο, είναι η λύση για να αποτελεί μπούσουλα στη συνέχεια της σεζόν. Χωρίς να κάνω υποδείξεις, αυτό που κατέστη φανερό είναι πως με καλή θέληση, καθαρό μυαλό και δουλειά, όλα βρίσκονται εάν υπάρχει αποφασιστικότητα. Θέσεις, ρόλοι, διάθεση των παικτών. Η Ένωση πήρε βαθιά ανάσα, αλλά χρειάζεται προφανώς να κάνει και άλλα, μέχρι να βγει από τη μαύρη πλευρά του φεγγαριού και να φτάσει σε στόχους που θα βάλουν θετικό πρόσημο στη χρονιά. Δηλαδή, κατάκτηση κυπέλλου και έξοδος στο Champions League.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Αυτός είναι «μεταγραφάρα» - Μαγκιά Ουζουνίδη με τον «τελειωμένο» - Τινάζει την μπάνκα για... Αραούχο