Είναι κοινώς παραδεκτό, ότι η αμυντική συμπεριφορά της ΑΕΚ κόντρα στον Απόλλωνα, στη Ριζούπολη έφερε μία λανθάνουσα ηττοπάθεια πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ναι μεν η Ένωση έβγαλε επιθετική ποιότητα στη Ριζούπολη, τα γκολ που δέχτηκε όμως έκαναν το εξ αναβολής παιχνίδι της 1ης αγωνιστικής να μοιάζει χαμένο. Εν τέλει αποδείχτηκε, ότι και οι Πειραιώτες δεν ήταν στα καλά τους αμυντικά, ούτε είναι άτρωτη ομάδα...

Η ΑΕΚ ήταν σοβαρότερη αμυντικά για ένα ημίχρονο, αν και υπήρχε στιγμές που προκλήθηκε σοβαρός κίνδυνος, όπως από το γύρισμα του Μπακάκη στο Τσιντώτα και το λανθασμένο διώξιμο του τελευταίου και την κεφαλιά του Ελ Αραμπί που έβγαλε ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ. Ο Σιμόες έδωσε μάχες στο κέντρο και έδειξε με την αγωνιστική συμπεριφορά του, πως πρέπει να αγωνίζονται οι παίκτες της ΑΕΚ σε κάθε παιχνίδι. Στο δεύτερο όμως μία ολιγωρία (ξανά από τον Μπακάκη) άφησε εκτεθειμένο τον Βρουσάι (που καλυπτόταν από τον Λόπες) και ο Ολυμπιακός άνοιξε το σκορ.

Το γκολ του Ολυμπιακού έδωσε καλύτερο ρυθμό στο παιχνίδι σε σχέση με το πρώτο μέρος που έγινε πιο κλειστό ματς. Ομολογουμένως η ΑΕΚ παρά την επιθετική της ποιότητα δεν μπόρεσε να βγάλει οργανωμένες ενέργειες, αφού Μάνταλος και Λιβάγια είχαν εγκλωβιστεί, ενώ ο Ανσαριφάρντ δεν πήρε μπαλιές.

Ο Καρέρα έκανε σωστή διαχείριση του παιχνιδιού φρεσκάροντας το κέντρο και την επιθετική του γραμμή κράτησε όμως στο παιχνίδι τον Λιβάι Γκαρσία, καθώς έβλεπε ότι μόνο από τις εκτελέσεις του στις στατικές φάσεις μπορούσε η ΑΕΚ να πάρει πράγματα. Στο 35' δεν κατάφερε να επαναλάβει αυτό που έκανε στη Ριζούπολη, οι εκτελέσεις των κόρνερ του όμως ήταν πάντα μαεστρικές και πάντα η μπάλα πήγαινε στο ίδιο σημείο, στο δεύτερο δοκάρι αδειάζοντας τον τερματοφύλακα. Στο 80' ο Σιμόες ήταν τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος, νίκησε τον Εμβιλά στον άερα και έσωσε την παρτίδα για την ΑΕΚ. Αν έβρισκε ο Τάνκοβιτς καλύτερα τη μπάλα στο 90' από το γύρισμα του μεσοεπιθετικού του Τρινιντάντ και Τομπάγκο ίσως τώρα η ιστορία να γραφόταν διαφορετικά.

Ομολογουμένως όμως οι εκτελέσεις του Λιβάι Γκαρσία είναι τόσο αριστουργηματικές που θυμίζουν Βασίλη Τσιάρτα. Συγκρίσεις δεν χωρούν ανάμεσα στους δύο παίκτες, σίγουρα όμως υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία σε αυτά τα γλυκά χτυπήματα που θαυμάσαμε.

Στο τέλος κρατάμε την έκφραση στο πρόσωπο του Iron Man, Σιμόες κατά τον πανηγυρισμό του 1-1. Είναι το πάθος που θέλει να βλέπει κάθε Ενωσίτης στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών της ομάδας του.

Λιβάι Γκαρσία Αντρέ Σιμόες ΑΕΚ Ολυμπιακός