Ο Άρης τα κατάφερνε πολύ καλά μέχρι σήμερα στο πρωτάθλημα, ακολουθώντας κατά πόδας τον Ολυμπιακό και φαντάζοντας φαβορί για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Ρίχοντας μια ματιά στους δύο αποψινούς αντιπάλους, ο Άρης φάνταζε επίσης φαβορί, καθώς οι δύο ομάδες είχαν διαμετρικά αντίθετες θέσεις στον βαθμολογικό πίνακα. Η Λαμία είχε δύο ισοπαλίες και οκτώ ήττες στα δέκα ματς που είχε παίξει μέχρι σήμερα, είχε να πετύχει γκολ πολλές αγωνιστικές και είχε αρκετές ελλείψεις παικτών. Αντίθετα ο Άρης είχε την ψυχολογία με το μέρος του, καθώς είχε συνεχόμενες επιτυχίες, πέντε συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες και μετά τα χθεσινά αποτελέσματα είχε κάθε λόγο να επιζητά τη νίκη που θα του έδινε επιπλέον βαθμολογική διαφορά από τις ομάδες στις θέσεις 3 μέχρι 5 που όλες έχασαν έδαφος!

Μόνος εχθρός του Άρη ο καιρός και ο κακός εαυτός του. Κι αν ο καιρός ήταν εξίσου εχθρικός και για τους γηπεδούχους, ο κακός εαυτός του Άρη είναι δυστυχώς παρέα μόνο με τους κίτρινους και παρότι φέτος δεν είχε κάνει αισθητή την παρουσία του τόσο στα γήπεδα, σήμερα είχε την τιμητική του...

Ο Άρης δεν μπήκε καθόλου στο γήπεδο το πρώτο ημίωρο. Οι γηπεδούχοι ξεκίνησαν πιο δυνατά, και διεκδίκησαν το γκολ που τόσο τους είχε λείψει. Και το πέτυχαν χάρη στα απίστευτα επιτεύγματα του Γεωργιανού Αραμπούλι. Όταν στο 7’ ο Ματίγια ανέτρεψε τον Ντέλετιτς, ο Σκουλάς κατέφυγε στο VAR, και ο Φωτιάς έδωσε το ΟΚ για την εσχάτη των ποινών. Το πέναλτυ χτύπησε ο Αραμπούλι με ζογκλερικό τρόπο, σταματώντας και πηδώντας στον αέρα πριν σκοράρει. Αρχικά ο Σκουλάς ακύρωσε το γκολ και έδωσε κίτρινη κάρτα στον σκόρερ, αλλά φαίνεται πως ο Φωτιάς το πήρε πάλι επάνω του και κατακύρωσε το γκολ παίρνοντας πίσω την κάρτα. Ο Αραμπούλι χτύπησε λίγο αργότερα για δεύτερη φορά, με καταπληκτικό ανάποδο ψαλίδι, από αυτά τα γκολ που δεν βλέπουμε συχνά στην Ελλάδα. Η άμοιρη κιτρινόμαυρη άμυνα φαινόταν να τα έχει χαμένα, ενώ η επίθεση μας έδινε τον δικό τους αγώνα με το νερό, τη λάσπη και τους αντίπαλους.

Το μειονέκτημα των δύο γκολ παράμεινε  σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κυρίως του Μπρούνο Γκάμα, που ήταν από τους λίγους που δεν αποδέχτηκαν την διαγραφόμενη ήττα. Ο Άρης αγωνίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του Β ημιχρόνου χωρίς τον Σούντγκρεν, που έσπρωξε ένα μπολ-μπόι και αποβλήθηκε απευθείας από τον Σκουλά.

Δεν θα γράψω κάτι για τη διαιτησία. Υπάρχουν αρμόδιοι να κρίνουν τις φάσεις και το να κλαίγομαι δεν είναι χαρακτηριστικό των αρειανών, αλλά άλλων στη Θεσσαλονίκη. Όποιος έχει μάτια είδε αυτά που έγιναν στο γήπεδο και έχω ήδη γράψει πριν τον αγώνα για το «τρομερό δίδυμο» της ελληνικής διαιτησίας, Σκουλά-Φωτιά!

Ο Άρης γλύστρησε στις λάσπες του Αθανάσιος Διάκος και έκανε μια ντροπιαστική, κατ’έμε, ήττα για τα δεδομένα του φετινού Άρη. Σίγουρα το να κάνεις πρωταθλητισμό δεν συνάδει με τέτοιες ήττες από τον πιο αδύναμο του πρωταθλήματος, οπότε ο Άρης μόλις ξεκαθάρισε πως οι βλέψεις του έχουν χαμηλότερο ταβάνι από αυτό που πιστεύαμε εμείς, οι αθεράπευτα ρομαντικοί.

Είναι πολύ μακρύς ο δρόμος από τον παλιό Άρη στον νέο, που φαίνεται πως χτίζεται φέτος. Στον δρόμο θα συναντήσουμε Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες, Σειρήνες και κάθε είδους δύσκολες καταστάσεις, σαν τη σημερινή. Το σημαντικό είναι να μάθεις να μάχεσαι ανάλογα με τον αντίπαλο που αντιμετωπίζεις και κυρίως να κρατήσεις τον ίδιο χαρακτήρα μετά από κάθε μάχη, με σκοπό την ολοκλήρωση του ταξιδιού σου με τον πιο επιτυχημένο τρόπο...

Υ.Γ. Σαν σήμερα ο Άρης νίκησε πέρυσι τον Παοκ με 4-2 και πέτυχε μια σπουδαία νίκη, από αυτές που στη Θεσσαλονίκη δίνουν απίστευτο υλικό καζούρας ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων που λειτουργούν ανθρώπινα και όχι ως νεάτερνταλ. Το παιχνίδι πέρυσι το παρακολούθησα σε ένα μπαράκι γεμάτο παοκτσήδες, παρέα με ένα αδερφικό φίλο παοκτσή. Αφού πανηγύρισα τη νίκη (ήμασταν δύο αρειανοί ανάμεσα σε 100 άτομα) δέχτηκα το κέρασμα των μπυρών από τον φίλο μου που παρά την πίκρα του, είχε τουλάχιστον πιάσει το OVER και το GOAL-GOAL. Το φιλαράκι μου αυτό φέτος δεν βρίσκεται μαζί μας, αφού «κλήθηκε» στα ουράνια τις ημέρες των Χριστουγέννων. Τη φετινή γύρα από μπύρες θα την πιούμε μαζί με 2-3 άλλους καλούς φίλους στην τελευταία κατοικία του φίλου μου, με κιτρινόμαυρα και ασπρόμαυρα κασκόλ...

Λαμία Άρης Superleague ΠΑΟΚ