Κρατήστε Πογέτ στην Εθνική - Δεν αξίζει το ανάθεμα σε Μπακασέτα, Γιακουμάκη

Κρίμα κι άδικο! Το είχαμε πιστέψει όλοι, παίκτες και προπονητής ήταν μία γροθιά και η φετινή πορεία της Εθνικής Ελλάδας έμοιαζε... προδιαγεγραμμένη να την οδηγήσει στα τελικά του Euro 2024. Το όνειρο "έσβησε" στην Τιφλίδα με τον πλέον δραματικό τρόπο. Δύο παίκτες που οποιοσδήποτε προπονητής θα διέλεγε να εκτελέσουν, ο Μπακασέτας και ο Γιακουμάκης αστόχησαν αλλά δεν αξίζουν το "ανάθεμα". Μέσι, Ρονάλντο, Μπάτζιο είναι μόνο μερικοί από τους τεράστιους παίκτες που έχουν αστοχήσει σε κρίσιμα πέναλτι, άρα εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι απλά... έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ας αναλογιστούμε πόσο κοντά έφτασε το σύνολο του Πογέτ στην επιστροφή σε μεγάλη διοργάνωση μετά από μία τραγική δεκαετία. Ας μην διαλύσουμε αυτή την ομάδα που έχει μπει σε καλό δρόμο μετά από χρόνια και ας μην καταστρέψουμε την ψυχολογία των παικτών της με ατελείωτη "μουρμούρα"!

Ήταν ένας πραγματικός τελικός, ένα κλειστό παιχνίδι με πάθος, λίγες φάσεις και πολλές ομηρικές μάχες. Η Εθνική Ελλάδας μπήκε πολύ συγκεντρωμένη, έδωσε μεγάλη βάση στην άμυνα και φρόντισε να μην δώσει χώρους στους δαιμόνιους μεσοεπιθετικούς των αντιπάλων, με πρώτο και καλύτερο τον Κβαρατσχέλια. Ο Γεωργιανός σούπερ σταρ δεν κατάφερε παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις να ξεφύγει από Μπάλντοκ/Ρότα όταν κινούταν αριστερά, Τσιμίκα όταν κινούταν δεξιά και Κουρμπέλη/Σιώπη, που ντούμπλαραν εξαιρετικά τους μπακ στο μαρκάρισμα του "Κβαραντόνα". Ο άσος της Νάπολι είδε να μην του βγαίνει σχεδόν τίποτα στο ματς και έμοιαζε εκνευρισμένος. Τακτικά ο Πογέτ κέρδισε τη μάχη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αμυντική συμπεριφορά και τον περιορισμό του Κβαρατσχέλια.

Από την άλλη, στην επίθεση είχαμε αρκετά μεγάλο πρόβλημα. Η μπάλα σπανίως έφτανε με καλές προϋποθέσεις στον σέντερ φορ, με αποτέλεσμα αρχικά ο Ιωαννίδης και στην παράταση ο Γιακουμάκης να μην φανούν ιδιαίτερα. Μετά την εξαιρετική του εμφάνιση με το Καζακστάν, αυτή τη φορά ο Πέλκας "εξαφανίστηκε" στα αριστερά και μόνο όταν μπήκε στη θέση του ο Κωνσταντέλιας αποκτήσαμε μία επιθετική πνοή. Ο νεαρός άσος του ΠΑΟΚ δεν δίστασε να πάρει πρωτοβουλίες, έγινε με διαφορά ο πιο δραστήριος παίκτης Ελλάδας όμως του έλειψαν τα σωστά τελειώματα, είτε μιλάμε για εκτέλεση είτε για τελική πάσα. Πάντως το μέλλον του ανήκει και με τέτοιες εμφανίσεις στο υψηλό επίπεδο, αρκετά εκατομμύρια δεν θα αργήσουν να... πέσουν στα πόδια του Δικεφάλου για την απόκτησή του. Εννοείται φυσικά πως μπορεί να γίνει ο επόμενος ηγέτης της Εθνικής, παίρνοντας σιγά σιγά όλο και περισσότερες ευθύνες όταν αγωνίζεται με το εθνόσημο. Το ματς στην Τιφλίδα ήταν το πρώτο (από τα επίσημα) που πραγματικά ο "Ντέλιας" άφησε τη σφραγίδα του.

Ο Μασούρας έμεινε στο παιχνίδι για 120 λεπτά κυρίως λόγω της καλής αμυντικής του συμπεριφοράς και της καθοριστικής βοήθειας που έδινε στο μαρκάρισμα του Κβαρατσχέλια, αφού επιθετικά δεν του βγήκε τίποτα. Η τριάδα του κέντρου (Κουρμπέλης, Μάνταλος, Μπακασέτας) δεν τα πήγε άσχημα ούτε όμως κυριάρχησε. Καλύτερος όλων στον άξονα ήταν ο Σιώπης, που πραγματοποίησε εντυπωσιακή εμφάνιση και "έσκασε" τους Γεωργιανούς στο τρέξιμο.

Κρίμα για τον εκπληκτικό Βλαχοδήμο, που δικαίωσε την πίστη του Πογέτ στο πρόσωπό του, παρά το γεγονός ότι δεν παίρνει χρόνο συμμετοχής στη Νότιγχαμ. Όσο για τον Χατζηδιάκο, παρουσιάστηκε πολύ σταθερός και συγκεντρωμένος, τη στιγμή που ο παρτενέρ του, Μαυροπάνος, ήταν... ή του ύψους ή του βάθους απόψε. Έκανε ορισμένες γκάφες που θα μπορούσαν να τον καταστήσουν μοιραίο, ενώ από την άλλη θα μπορούσε να γίνει ήρωας αν η μπάλα του έκανε το χατήρι στην παράταση και δεν σταματούσε στο δοκάρι.

Συμπερασματικά, αποκλειστήκαμε από μία ομάδα που δεν ήταν επ' ουδενί καλύτερή μας. Κερδίσαμε τη μάχη αμυντικά, αλλά παίξαμε ακριβώς όπως θα ήθελαν οι Γεωργιανοί στην επίθεση, ώστε να τους προβληματίσουμε ελάχιστα. Περιθώρια βελτίωσης σίγουρα υπάρχουν και καλό θα ήταν η πορεία του Πογέτ στην τεχνική ηγεσία να συνεχιστεί, ειδικά από τη στιγμή που οι παίκτες το "φωνάζουν" ότι θέλουν να αγωνίζονται υπό την καθοδήγησή του...