Εθνική χωρίς προπονητή προσωπικότητα και ηγέτες - "Κατέστρεψε" τον Ιωαννίδη ο Πογέτ

Η εθνική Ελλάδας κατάφερε -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να αποκλειστεί από μία ομάδα η οποία ποτέ δεν την έχει κερδίσει! Ούτε χθες συνέβη αυτό στην Τιφλίδα, με τη διαφορά όμως, ότι η... πελάτισσα της γαλανόλευκής, η γηπεδούχος Γεωργία, κατάφερε στον τελικό των play off να πάρει την πρόκριση στα πέναλτι, όπως δηλαδή ακριβώς ήταν εξαρχής και ο στόχος/το πλάνο της ομάδας του κόουτς Σανιόλ!!

Κάπως έτσι η Ελλάδα, λοιπόν, που μετράει στις αναμετρήσεις με τη Γεωργία το αήττητο 7-3-0 έφαγε τελικά ξανά... γλάρο αφού δεν θα πάει ούτε στο Εuro της Γερμανίας το καλοκαίρι, μένοντας για 5η σερί κορυφαία διοργάνωσης εκτός της τελικής φάσης. Μιλάμε για τεράστια αποτυχία και άλμα προς τα πίσω της γαλανόλευκης, που σε γενικές γραμμές είχε κάνει μικρή πρόοδο αυτή την 2ετία. Γενικά χθες βράδυ έχασε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία το ελληνικό ποδόσφαιρο...

Η Ελλάδα είχε μια μοναδική ευκαιρία να... επιστρέψει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, μέσα από το συγκεκριμένο εύκολο μονοπάτι του Nation League και με δυο βατούς (πιο ... βατοί δεν γινόταν) αντιπάλους, όπως ήταν το Καζακστάν και η Γεωργία. Απέτυχε όμως, με... πάταγο. Γιατί δεν είναι ότι αποκλείστηκε στην ρωσική ρουλέτα των πέναλτι αλλά πως έπαιξε έναν τελικό χωρίς να κάνει φάση για γκολ, τελική ή έστω σουτ στη αντίπαλη εστία για 100 λεπτά!!! Χωρίς ένα υποτυπώδες πλάνο ανάπτυξης παιχνιδιού για να σκοράρει. Μιλάμε για τα ...πιο αφαιρετικά και άκυρα 100 αγωνιστικά λεπτά που την έχουμε δει, με αντίπαλο της (καθίστε καλά) την... Τζόρτζια και όχι την Γαλλία ή την Ολλανδία. Μιλάμε για έναν "τελικό παρωδία" στην κανονική του διάρκεια, χωρίς πραγματική/κανονική φάση για γκολ , που αν δεν έπαιζε η γαλανόλευκη θα σταματούσες να τον βλέπεις στο 45' και που με βάση την εικόνα των δυο ομάδων, χωρίς τα πατριωτικά φίλτρα, θα έλεγες να αποκλειστούν και οι δυο ομάδες!!! Τι, όχι;

Καταλαβαίνω το να φοβάται ο Γιάννης, δηλαδή η Γεωργία, το θεριό, δηλαδή την Ελλάδα. Δεν καταλαβαίνω όμως, γιατί το θεριό (βλέπε γαλανόλευκη) φοβήθηκε τόσο πολύ τον Γιάννη (βλέπε Γεωργία)... Γιατί αυτό συνέβαινε/ παιζόταν για 93' - πριν οδηγηθεί το παιχνίδι στην παράταση - μεταξύ Γεωργίας και Ελλάδας! Δηλαδή φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη!

Μία γρήγορη εξήγηση είναι το έλλειμμα προσωπικοτήτων στην Εθνική Ελλάδας μπροστά σε ένα τέτοιο διακύβευμα όπως η πρόκριση στο Euro, παρότι ο αντίπαλος ήταν πιο αδύναμος, αυτό που λέμε από το κάτω ράφι. Χωρίς προσωπικότητα στην κορυφή του πάγκου σου και χωρίς παίκτες προσωπικότητες στον αγωνιστικό χώρο. Αυτή είναι η πικρή και πάσα αλήθεια! Όσον αφορά στα υπόλοιπα, περί έλλειψης τύχης που επικαλέστηκε ο Πογέτ ή ότι οι διεθνείς μας έβαλαν τα κλάματα στα αποδυτήρια, παραπέμπουν περισσότερο σε ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου με την... Μάρθα Βούρτση!!!

Ξέραμε πως η Γεωργία θα παραχωρήσει χώρους, ξέραμε πως θα παίξουν πολύ αμυντικά, ξέραμε ότι θα μας αφήσουν την μπάλα! Και τι έκαναν ο Πογιέτ με τους παίκτες του; Απολύτως τίποτα, εκτός από το να αμύνονται σωστά και να γυρίζουν την μπάλα παράλληλα και πίσω για 93' !! Κανένα σοβαρό πλάνο ανάπτυξης (παρά μόνο ... αεροπλάνο), καμία σωστή κίνηση έξω από την αντίπαλη περιοχή, κανένα σχέδιο πώς θα βάλουμε γκολ, καμία στοιχειώδη έστω συνεργασία στις μεταβιβάσεις, κανένα σουτ και καμία φάση στην κανονική διάρκεια του Τελικού! Απίστευτο!! Και με ... νιάου ηγέτες!!!

Είτε μας άρεσε, είτε όχι, η πρόκριση στα τελικά του Euro (των... 24 ομάδων και του νέου format) ήταν κάτι το... αυτονόητο για την Ελλάδα. Πόσο μάλλον όταν έπαιζε τελικό με Γεωργία. Ο αποκλεισμός , λοιπόν, συνιστά γκράντε αποτυχία. Όσον αφορά στα ... κλισέ, ότι παίζαμε σε μια καυτή έδρα με 55.000 αντιπάλους στην εξέδρα, τα κατάντησαν στις χθεσινές μεταδόσεις (τόσες φορές που τα επαναλάμβαναν και με την βαρύητητα που έδιναν) πιο... γραφικά κι από το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης! Έλεος δηλαδή. Η αλήθεια είναι πως η γαλανόλευκη... βοήθησε να περάσει στο Euro μια αρκετά χειρότερη ομάδα από την δική μας!!

Στο δια ταύτα: η αποτυχία του αποκλεισμού της Εθνικής από το Euro, περνάει ασφαλώς από τον χθεσινό Τελικό της Τιφλίδας και έχει... ονοματεπώνυμα. Δυστυχώς ... φάγαμε τον παπά επί τρία! Με τον Πογέτ και το πιασάρικο team spirit του γκρουπ του... Με τον Μπακασετα σαν υπερδιαφημισμένο ηγέτη αυτής της προσπάθειας... Και με τον σταρ αν και αριστερός μπακ (λόγω Λίβερπουλ), τον Τσιμίκα, να έχει τέτοια έπαρση και να κυνηγάει συνεχώς τα εξεζητημένα! Δεν κερδίζεις Τελικό με τον κόουτς να είναι τόσο φοβικός... Με τον παίκτη σου βαρόμετρο να είναι... κρυμμένος, "άνιωθος" , να χάνει και το πρώτο πέναλτι... Και με το ακριβότερο Έλληνα ποδοσφαιριστή (τον Μίστερ 22.000.000 ευρώ) πραγματικά αγνώριστο επιθετικά/δημιουργικά , για δεύτερο σερί ματς ( μετά και το Καζακστάν). Ούτε σέντρες δεν μπορούσε!!!

ΥΓ. Έτσι όπως έπαιζε ο Πογιέτ ουσιαστικά κατέστρεψε μέσα στο ματς το επιθετικό υπερ- όπλο του, τον Φώτη Ιωαννίδη (δεν του πήγε το παιχνίδι, δεν είχε και στηρίγματα). Επίσης χωρίς τακτικό πλάνο εκμετάλλευσης του σπουδαίου μπαλαδόρου Κωνσταντέλια δεν πήρε ουσία από τον άσο του ΠΑΟΚ, που με εξαίρεση στιγμές... κινήθηκε σε ρηχά νερά!!

ΥΓ.1 Μάνταλος, Κουρμπέλης, Ρότα (καλύτερος του Μπάλντοκ), Σιώπης, Βλαχοδήμος ( στην διαδικασία των πέναλτι φάνηκε μάλλον ανέτοιμος), Μασούρας και των δίδυμο των στόπερ οι διακριθέντες της γαλανόλευκης...

ΥΓ.2 Πογέτ τέλος, λογικά και δικαίως, στην επόμενη ημέρα της Εθνικής Ελλάδας. Με τα θετικά και τα αρνητικά του ο Ουρουγουανός κόουτς αλλά απέτυχε σε έναν εφικτό στόχο!! Αυτό θα του κοστίσει...

ΥΓ.3 Ιβάν Γιοβάνοβιτς και Γιώργος Δώνης οι καλύτερες επιλογές για την θέση του νέου εκλέκτορα. Ποιος θα τον διαλέξει όμως;