Η καλύτερη εκδίκηση του ΠΑΟΚ από τον Τερίμ - Όσο τον αμφισβητούν τόσο τους διαψεύδει!

Ήταν εξ ορισμού δύσκολο. Στην εξέλιξη του αγώνα έγινε δυσκολότερο. Αλλά τα δύσκολα τείνουν να γίνουν οι ιδανικές συνθήκες για τον ΠΑΟΚ, που «καρπώθηκε» ένα εξαιρετικής σημασίας «διπλό» κόντρα στον Παναθηναϊκό στηριζόμενος στη διάταξη δώρο του Φατίχ Τερίμ στο πρώτο μέρος, λαβώνοντάς τον στις κόντρα επιθέσεις με γκολ «σφραγίδα» του στυλ παιχνιδιού του, έχοντας αποσπάσει και το έξτρα όφελος ενδεχόμενης μεταξύ τους ισοβαθμίας. Επιστρατεύοντας τις βασικές ποδοσφαιρικές του αρχές, χωρίς να παρουσιάσει κάτι εξεζητημένο εντός αγωνιστικού χώρου, το γκρουπ του Ράζβαν Λουτσέσκου «πλήγωσε» τον Παναθηναϊκό με το πιο ισχυρό του «όπλο». Το ποδόσφαιρο. Έχοντας και ορισμένες μονάδες που δεν άγγιξαν τα επιθυμητά επίπεδα απόδοσης (σ.σ Μεϊτέ, Σβαμπ, Τάισον), τις... υψηλές πτήσεις που μας είχαν συνηθίσει.

Ήταν εμφανές πως η τελευταία συνάντηση ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού στο Κύπελλο Ελλάδος έβγαλε στην επιφάνεια μία εντελώς παραμορφωτική εικόνα αναφορικά με το επίπεδο του κάθε συνόλου που... αποκαταστάθηκε στο μέγιστο σε συνάρτηση με τα απαγορευτικά λάθη στα οποία υπέπεσε ο Φατίχ Τερίμ. Λένε πως η καλύτερη εκδίκηση είναι να αφήσεις τον άλλο με τις επιλογές του... Ενδεχομένως το διάστημα διακοπής να έφερε μία σύγχυση στον Τούρκο προπονητή που αναλώθηκε σε ανούσιες αναλύσεις και πλάνα για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, επιδιώκοντας να τον χτυπήσει έχοντας «εικόνα» και των ντέρμπι που έδωσε με ΑΕΚ και Ολυμπιακό στην Τούμπα, εντούτοις, το μόνο που κατάφερε είναι να ηττηθεί κατά κράτος.

Στην ουσία η λογική του να τοποθετήσει μία έξτρα πίεση στο αμυντικό δίδυμο δυσκολεύοντας την πρώτη πάσα, να παρατάσσει το γκρουπ ποδοσφαιριστών του σε ρόμβο με παίκτες μακριά από τις φυσικές τους θέσεις, χωρίς συνάμα να επεξεργάζεται σωστά τα «ατού» του ΠΑΟΚ που συνιστά την καλύτερη ομάδα σε μεταφορά μπάλας εξ ου και οι καθαρές ευκαιρίες που σημείωσε όταν «έσπαγε» το πρέσινγκ των «πράσινων», ήταν... προβληματική. Ένα πείραμα με εγωιστική οπτική που με τη χρήση δύο επιθετικών είχε ως στόχο να «πνίξει» τον ΠΑΟΚ και κυρίως τη μεσαία του γραμμή, με την εν λόγω διάταξη να έχει αρνητικό πρόσημο αμυντικά. Κοινώς, αποδείχθηκε «αυτοκτονική» απέναντι στους Θεσσαλονικείς που είναι... φωτιά στις αντεπιθέσεις.

Παίζοντας χαμηλά και έχοντας χώρους που μπορούσαν να αξιοποιήσουν, φρόντισαν να σημειώσουν δύο τέρματα... καρμπόν δεδομένου πως προσαρμόστηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό πλάνο αναφορικά με την κυκλοφορία της μπάλας από τη στιγμή που δεν πίεσαν για γρήγορο γκολ όπως έγινε στον πρόσφατο ημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος. Απεναντίας, προσαρμόστηκαν σε ένα παιχνίδι που δεν ήταν απολύτως κυρίαρχοι, δίνοντας τη μπάλα και στον Παναθηναϊκό. Μία τακτική που μέχρι πρότινος αποπροσανατόλιζε τον ΠΑΟΚ, ωστόσο, δύναται να εφαρμοστεί εκ νέου με δεδομένες τις επικείμενες διαδοχικές αγωνιστικές υποχρεώσεις. Σε ένα εντελώς διαφορετικό ματς δεδομένου πως το ποσοστό κατοχής του δεν ξεπέρασε το 37%, ο Δικέφαλος προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα που αντιμετώπισε, αποδεικνύοντας πως μπορεί να επικρατήσει και χωρίς το βασικό του πρώτο δομικό υλικό, έχοντας συνολικά εννέα προσπάθειες στην αντίπαλη εστία και παίρνοντας ένα τρίποντο που θα αποβεί κομβικό.

Αναμενόμενα με το γρήγορο γκολ των «ασπρόμαυρων» ο Παναθηναϊκός ανέβασε στροφές, αντιλήφθηκε τα «καμπανάκια» που ηχούσαν στα αυτιά του και εν τέλει καρπώθηκε τα οφέλη των προσπαθειών του με τον Μπερνάρ (σ.σ που έπρεπε να απομονωθεί από πλευράς ΠΑΟΚ) να ισοφαρίζει προσωρινά αλλά αποδείχθηκε ως ένα πυροτέχνημα της βραδιάς χωρίς να «επενδύει» στην ισοφάριση σε μία φάση που οι Κίριλ Ντεσπόντοφ και Γιόνι Ότο φέρνουν μεγάλη ευθύνη, δεν επεμβαίνουν στην εξέλιξη. Όλη η δύναμη του ΠΑΟΚ στα άκρα από τις ακάλυπτες πλευρές του ανοχύρωτου Παναθηναϊκού σε αυτό το 4-4-2 με απουσία αυθεντικού εξτρέμ, αμυντικού χαφ που απαιτούνταν να επιστρατεύσει για high press και η μεγάλη του ανισορροπία στο ανοιχτό γήπεδο, έφεραν τους γηπεδούχους στη διαδικασία να ψάξουν τις στιγμές τους σε μία καλή εναλλαγή.

Όσο ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν τόσο επιθετικά ήταν βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια πως δεν είχε καμία τύχη καθώς για τον ΠΑΟΚ αρκούσε να περάσει τον Άνταμ Τσέριν που ήταν... μόνος στη μεσαία γραμμή χωρίς κανένα στήριγμα, προσπαθώντας να «κυκλώσει» την περίπτωση του Σουαλιό Μεϊτέ ούτως ώστε να τον «μπλοκάρει», αποτρέποντάς τον επί της ουσίας από τη δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων στα αντίπαλα καρέ. Μία συνθήκη που δεν του βγήκε. Ενδεικτική είναι η φάση του δεύτερου γκολ του ΠΑΟΚ με τον Μπράντον Τόμας να ανταμείβεται από τη συνολική του εκρηκτική παρουσία στο γήπεδο. Μία στιγμή που ξεκίνησε από τη μεσαία γραμμή και τον Σουαλιό Μεϊτέ που περνώντας τον Άνταμ Τσέριν είχε στρέμματα ανοιχτού γηπέδου μπροστά του δημιουργώντας προϋποθέσεις 5vs4. Από τις λίγες φορές που ο Γάλλος χαφ ξεκίνησε τέτοιες ευκαιρίες και το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι πως όλες χάρισαν κλασικές φάσεις σε συνδυασμό πρωτίστως και με τις επιλογές προσώπων της μεσοεπιθετικής «τριπλέτας», χαρακτηριστικότερη της τοποθέτησης του Κίριλ Ντεσπόντοφ στα δεξιά αντί του Αντρίγια Ζίβκοβιτς.

Ο Βούλγαρος διεθνής εξτρέμ με την ικανότητά του στο παιχνίδι ανοιχτού χώρου, την ευχέρεια εκτελέσεων, τη δυνατότητα της μίας «επαφής» που διαθέτει κούμπωσε ιδανικά στο πλάνο του Ράζβαν Λουτσέσκου όπως φάνηκε με το... καλησπέρα σε συνδυασμό και με την παρουσία του Τόμας Μουργκ, ανοίγοντας συνάμα και την αναφορά περί συνύπαρξής του με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς σε αρχική ενδεκάδα. Γίνεται αντιληπτό πως η ενεργοποίησή τους στην ίδια αρχική σύνθεση δημιουργεί προβλήματα στην αριστερή πλευρά του ΠΑΟΚ σε περιπτώσεις δύο ποδοσφαιριστών που τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους αλληλοσυμπληρώνονται.

Σε τελική ανάλυση αυτό που «κρατά» ο ΠΑΟΚ από την απόδρασή του από το «Απόστολος Νικολαϊδης» πέραν των τριών βαθμών που απέσπασε, μπαίνοντας εκ νέου σε τροχιά διεκδίκησης του πρωταθλήματος ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που αξίζει να σταθεί κανείς είναι αυτή η σιγουριά, η απόλυτη προσήλωση στο πλάνο, έχοντας αποτυπωθεί στην ερώτηση που έγινε στον Ράζβαν Λουτσέσκου αναφορικά με το φάουλ στο τελευταίο λεπτό «όχι δεν φοβήθηκα, ήμασταν αποφασισμένοι και ήμουν σίγουρος». Συστατικά που συνεχίζουν να διαψεύδουν όλους όσοι τον αμφισβητούν.