Το σπίτι του ΠΑΟΚ... σε άλλους νοικιάστηκε - Δεν λυγίζει και επιστρέφει!

Αναμενόμενα ο 16ος φετινός ευρωπαϊκός αγώνας του ΠΑΟΚ κόντρα στην Κλαμπ Μπριζ ήταν εξαιρετικά σημαντικός υπό την έννοια πως του προσέφερε τη δυνατότητα να βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του σε ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης, μεταφέροντας συγχρόνως ακόμη μία φορά την υπόθεση πρόκρισης μετά την πρώτη συνάντηση στο Βέλγιο που άφηνε ανοιχτούς λογαριασμούς στην Τούμπα, εκεί όπου κρίθηκαν όλα. Απέναντι σε ένα σύνολο που έχει βρει αποκούμπι στην Ευρώπη, ρολάρει αγωνιστικά με την αλλαγή τιμονιού του με τρομερή ενέργεια, και ατού στο physical game.

Το σημαντικότερο για τον ΠΑΟΚ -ωστόσο- είναι πως δεν έδωσε μόνο έναν 16ο ευρωπαϊκό τελικό αλλά πως σε μία αγωνιστική περίοδο που εξαρχής φάνταζε πάμε και όπου βγει, υπό ένα κλίμα αμφισβήτησης, εν αναμονή μεταγραφικών προσθηκών σε φάση που ριχνόταν σε «μάχη» προκριματικών υπό το παράλληλο «στίγμα» της προηγούμενης ευρωπαϊκής του αποτυχίας με τη Λέφσκι Σόφιας, μέτρησε συνολικά 16 ευρωπαϊκά ματς! Ποσοτικά όσα και πριν δύο χρόνια όταν «σφράγισε» την ευρωπαϊκή του πορεία με δύο ήττες από τη Μαρσέιγ. Έπεσε μαχόμενος, αλλά κόντρα στην Κλαμπ Μπριζ αμαχητί... Όχι επειδή ήθελε, αλλά γιατί δεν μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό, την ενέργεια των Βέλγων έχοντας παραδοθεί από δυνάμεις. Το δικό του το... σπίτι σε άλλους νοικιάστηκε.

Ο λόγος για τον φετινό ευρωπαϊκό απολογισμό των «ασπρόμαυρων» ανήκει αναμενόμενα στον Ράζβαν Λουτσέσκου. Ένας ΠΑΟΚ με τη «σφραγίδα» του Ρουμάνου τεχνικού. «Και τι σκέφτεστε εκείνη τη στιγμή;» Όλος ο οργανισμός ΠΑΟΚ απολύτως προσηλωμένος προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τη κάθε λέξη του δεδομένης της έναρξης της καλοκαιρινής προετοιμασίας.
Μίας προετοιμασίας πολύ ιδιόμορφης καθώς η σεζόν που προηγήθηκε δεν άφηνε άλλα περιθώρια λανθασμένων αποφάσεων και κυρίως χειρισμών. Ήταν σαφές πως το πρόσημο για τους «ασπρόμαυρους» κρίθηκε αρνητικό και κάθε άλλο παρά ταίριαζε σε έναν ΠΑΟΚ που μάχεται, διεκδικεί, διαφέρει.

«Είναι αλήθεια πως τότε είχα αγωνία που εκείνη τη στιγμή με επηρέαζε λέγοντας πως αργήσαμε, δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε πολλά, αλλά ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε». Μία ατάκα που άπαντες γνώρισαν ότι θα συζητηθεί, έχοντας ηχήσει ως ένα προειδοποιητικό «καμπανάκι» με δεδομένη την καθυστέρηση των μεταγραφικών κινήσεων από πλευράς ΠΑΟΚ. Πρώτοι ευρωπαϊκοί αγώνες ενόψει που δικαιολογημένα μετέδιδαν πίεση πέρασαν με... άγχος, οι ευρωπαϊκοί όμιλοι δε που συνιστούσαν τον πρώτο στόχο με άριστα 10, αντανακλώντας έναν ΠΑΟΚ φτιαγμένο για τα δύσκολα. Ταξίδι στην Κροατία για τους «16» προκειμένου να αποσπάσει ήττα στο Μάξιμιρ (2-0) πυροβολώντας τα πόδια του από δικά του λάθη που του κόστισαν ακριβά. Όμως δεν αποκλείστηκε...

Αντέδρασε ακόμη μία φορά σε μία νύχτα που γέννησε νέα ΠΑΟΚτσάκια και έμεινε στην αιωνιότητα. Το κοντέρ έγραφε πλέον προημιτελικά για δεύτερη χρονιά μέσα σε τρία χρόνια. One more of the same και εκεί «έκλεισε» μαθηματικά η ευρωπαϊκή συνέχεια του Δικεφάλου καταφέρνοντας να φτάσει στον... ετήσιο πλέον στόχο του κλείνοντας «ραντεβού» για την επόμενη φορά στην Ευρώπη. Γνωρίζοντας καλά πως όταν του κάτσει η μπίλια θα κάνει το βήμα παραπέρα αφού πρωτίστως αναλύσει τα δεδομένα που απλώνονται γύρω του προκειμένου να αλλάζει επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε ανάγκη κάτι εξεζητημένο στη ρεβάνς με την Κλαμπ Μπριζ.

Από την άμυνά του που έπρεπε να «αντέξει» εκτός έδρας, στο ανέβασμα των μέτρων που όφειλε να πάρει αναζητώντας το γκολ που θα «ξεκλείδωνε» ακόμη περισσότερα ενδεχομένως για την εξασφάλιση της ευρωπαϊκής του συνέχειας. Έψαξε στο παιχνίδι του με το... καλημέρα ένταση, με τους Βέλγους σε πρώτη φάση να δείχνουν επιρρεπείς στα εύκολα λάθη και κοινώς να «πνίγονται» από την ατμόσφαιρα της Τούμπας με νευρικές επαφές. Αρκούσε όμως μία και μόνο υποψία ευκαιρίας προκειμένου να ανταποκριθούν άψογα στις συνθήκες πίεσης.

Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη στην περιοχή του ΠΑΟΚ η Κλαμπ Μπριζ έδειξε πως έχει «διαβάσει» εξαιρετικά το παιχνίδι της Θεσσαλονίκης σε μία πολύ δουλεμένη και ενδεχομένως ήσσονος σημασίας φάση που πέρασε στα... ψιλά με πρωταγωνιστές του Σάμπε και Σκόρας αντανακλώντας -όμως- πως κάθε άλλο περιτριγυριζόταν από το φόβο να απωλέσει ευκαιρία. Ακόμη και αν ήταν η τελευταία της σε έναν άτυπο τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης που οι καλές προϋποθέσεις σπανίζουν. Όπως φάνηκε, ο ΠΑΟΚ την άφησε να επιβιώσει, δεν την έσπρωξε στον τοίχο και ενόσω οι ιώσεις εισέβαλλαν ολοένα και περισσότερο στην καθημερινότητά του, όφειλε να κερδίσει το «στοίχημα» της μεσαίας γραμμής, να καταθέσει το ποδόσφαιρό του, έχοντας συγχρόνως ανάγκη και από έναν finisher που θα έβαζε τη μπάλα μέσα. Το ιδιόμορφο εν προκειμένω είναι πως ακόμη και να διέθετε έναν κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί με σιγουριά πως το σενάριο θα άλλαζε.

Βάσει εικόνας ο ΠΑΟΚ κάθε άλλο παρά ζύγισε υποδειγματικά τους Βέλγους, τους μέτρησε λάθος εμφανώς επηρεασμένος από μία βατή κλήρωση που του επέτρεπε να κάνει όνειρα... τελικού στην OPAP Arena. Παίρνοντας το μάξιμουμ από όσα μπορούσε να «καρπωθεί» κόντρα σε όλα όσα μπορούσαν να δυσκολέψουν την υπόθεση πρόκρισης από τη στιγμή που ο Ντόμινικ Κοτάρσκι τον κράτησε ακόμη μία φορά ζωντανό, μετέφερε όλες του τις ελπίδες στην Τούμπα, δημιουργώντας την εντύπωση πως με το ποδόσφαιρό του θα δείξει όσα δεν φρόντισε στο Βέλγιο. Αντ΄αυτού παρέμεινε βραχυκυκλωμένος, κακός και χωρίς την παραμικρή έμπνευση, αποφεύγοντας να δώσει απαντήσεις στο εξαιρετικό στήσιμο της Κλαμπ Μπριζ.

Λειτουργώντας ρεαλιστικά βάσει του υλικού που διέθετε στα «χέρια» του, ο Νίκι Χάγιεν ακόμη και με την εξαιρετικά σημαντική «τριπλέτα» απουσιών plus τριών τουλάχιστον ακόμη εξαιτίας τραυματισμών που απώλεσε κόντρα στον ΠΑΟΚ σε συνάρτηση με το 3-5-2 που ακολούθησε με τους Θεσσαλονικείς παράταξε ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών λουσμένο με το ζητούμενο της πρόκρισης, με υψηλές εντάσεις, τρεξίματα που στο συγκεκριμένο μομέντουμ που βρισκόταν με το δίπολο Ευρώπης-Ελλάδας φάνταζε σπάνιο να ακολουθήσει ο ΠΑΟΚ. Ένας τρόπος παιχνιδιού με όλα τα χαρακτηριστικά του βελγικού ποδοσφαίρου από πλευράς Κλαμπ Μπριζ, αποτυπώνοντας πως προσαρμόζει το πλάνο της ανάλογα με τον αντίπαλο και τα χαρακτηριστικά που εκείνος διαθέτει.

Δεν... διστάζει στο διαφορετικό ενδεικτικό του γεγονότος πως σε όλα τα ματς της στην Jupiler League υπό τις οδηγίες του υπηρεσιακού της τεχνικού έχει δοκιμάσει διαφορετικά συστήματα, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά ένα νέο κόντρα στον Δικέφαλο! Τοποθετώντας μία έξτρα πίεση στην άμυνα των «ασπρόμαυρων», οι Βέλγοι κύκλωσαν τον Γιόνι Ότο που είχε μονίμως στη σκιά του τον Αντόνιο Νούσα και την εκρηκτικότητά του μαζί έναν πανταχού «παρών» Φέραν Γιούτγκλα που πλήγωσε δις τον ΠΑΟΚ. Ο δε άξονας με τους Σουαλιό Μεϊτέ και Στέφαν Σβαμπ σε συνδυασμό με την υπεράριθμά της Κλαμπ Μπριζ στη μεσαία γραμμή, έδωσαν το δικαίωμα τους Ράφαελ Ονιεντίκα και Χιούγκο Βέτσελεν να τον φέρουν στα μέτρα τους έχοντας καθ΄αυτόν τον τρόπο το προνόμιο να εκδηλώνουν μεταβιβάσεις και αντεπιθέσεις ρυθμιζόμενες με τα δικά τους «θέλω», ολοκληρώνοντας έναν δίκαιο αποκλεισμό για τον ΠΑΟΚ μετά από μία αξέχαστη ευρωπαϊκή πορεία.

Δεν αποτιμώνται -όμως- σε μέγεθος η θέληση, η πίστη, η αυταπάρνηση. Η αφοσίωση. Η ευγνωμονούσα Τούμπα. Δίπλα στην απογοήτευση, ο ΠΑΟΚ έχει σαφώς το δικαίωμα να επιδείξει την ικανοποίηση ενός υπέροχου, υπερβατικού ταξιδιού 16 ευρωπαϊκών παιχνιδιών. Μόνος του άλλωστε απώλεσε το δικαίωμα να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω, να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα που αποκόμισε μετά την πρώτη «μάχη» στο Βέλγιο και αυτό από μόνο του πρέπει να του πιστωθεί. Όπως και το ξέσπασμα του Τάισον στο φινάλε. Γιατί κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν και ο ΠΑΟΚ είναι από αυτούς που στα δύσκολα δεν λυγίζει, επιστρέφει.