Ολυμπιακός με Μαρτίνεθ 2023 vs Μεντιλίμπαρ 2024: Ποιά η μεγαλύτερη διαφορά;

Ολυμπιακός τον Ιούλιο του 2023 vs Ολυμπιακός τον Ιούλιο του 2024. Απέχουν μόλις έναν χρόνο και μοιάζουν να απέχουν... έτη φωτός. Εκείνος ο Ολυμπιακός με τον σημερινό έχουν ίδιο σήμα, χρώματα και όνομα αλλά αποτελούν δύο πολύ διαφορετικές ομάδες. Σε τι διαφέρουν; Τι να πρωτοαναφέρει κανείς. Υπάρχουν πολλές διαφορές.

Ας μιλήσουμε ωστόσο για την πιο μεγάλη απ' όλες. Ποια είναι αυτή; Η αύρα. Και φέτος, όπως και πέρυσι, ο Ολυμπιακός πήγε στο βασικό στάδιο προετοιμασίας δίχως (προφανώς και λογικό είναι αυτό) να έχει ολοκληρώσει τις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις στο ρόστερ του. Όμως φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι, είχε γίνει ένα πρώτο ξεκαθάρισμα και οι κανόνες αλλά και οι κατευθύνσεις ήταν σαφείς. 

Και τις έβαλε ο σπουδαίος και έμπειρος κόουτς Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ. Πήγαν στην προετοιμασία παίκτες που ΗΘΕΛΑΝ να μείνουν. Πήγαν παίκτες με ΛΑΧΤΑΡΑ να αποδείξουν. Ακόμα και ο Ελ Κααμπί που, μέχρι ένα σημείο, έδειχνε μετέωρος, δεν ήταν τόσο. Από τη στιγμή που ταξίδεψε στην Ολλανδία ουσιαστικά... υπέγραφε την παραμονή του.

Αντιθέτως πέρυσι, με τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ στο τιμόνι, τα περισσότερα, αν όχι όλα, ήταν... ρευστά. Στην προετοιμασία ήταν παίκτες που είτε δεν τους ήθελαν στην ομάδα είτε δεν ήθελαν να βρίσκονται στην ομάδα. Παίκτες που ήταν μετέωροι με δική τους ή του συλλόγου επιθυμία. Εκεί ήταν ο Πέπε, ο Ζίνκερναγκελ, ο Μπουχαλάκης, ο Ραμόν, ο Μπιέλ, ο Μπουτούτσι και φυσικά ο (διαφορετικός και... ξινισμένος) Ινμπόμ Χουάνγκ με το γνωστό τέλος της ιστορίας.

Φέτος λοιπόν η προετοιμασία που έγινε ήταν σοβαρή. Υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση απ' όλους κι ας μιλάμε για μια ομάδα που προ διμήνου κατέκτησε το Conference και θα «μπορούσε» να έχει τη... μύτη λίγο ψηλά. Η νοοτροπία των παικτών ήταν σωστή σχεδόν σε απόλυτο βαθμό. Παλιοί και νέοι παίκτες, Έλληνες και ξένοι είχαν σωστή συμπεριφορά, άκρως επαγγελματική. Αντιθέτως πέρυσι είχαν οι περισσότεροι αμφιβολίες. Αμφιβολίες για την ομάδα που χτίζεται και φυσικά για τον προπονητή. Μεγάλο ποσοστό των παικτών πέρυσι είχε... κάψει τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ από την προετοιμασία. Δεν τους ενέπνεε. Δεν τους «ανάγκαζε» με τις γνώσεις και τη συμπεριφορά του να τον σεβαστούν. 

Και η αδυναμία του να «κερδίσει» τους παίκτες φάνηκε με το που άρχισαν τα επίσημα. Άλλα έλεγε, άλλα έκαναν. Ή πράγματα που έλεγε δεν «περνούσαν» στους παίκτες που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν. Έτσι δεν είχαν αργήσει τα κακά αποτελέσματα και φυσικά δεν άργησε η απόλυση του Μαρτίνεθ.

Βεβαίως, επειδή κάποιοι θα πουν (και καλά θα κάνουν) ότι στον κόσμο του ποδοσφαίρου κανείς και τίποτα δεν είναι εγγυημένο, ούτε φέτος μπορεί να είναι κανείς σίγουρος για το που θα οδηγηθεί η σεζόν υπό τις οδηγίες του Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ. Και ο πρώτος που το ξέρει αυτό και το έχει αποδεχθεί είναι ο ίδιος ο έμπειρος κόουτς που βίωσε πέρυσι την κακή πλευρά του «νομίσματος» με τη Σεβίλλη. Από το ευρω-τρόπαιο στην απόλυση με το κακό ξεκίνημα στη σεζόν.  

ΥΓ: Η υπόθεση Γιάρεμτσουκ επιβεβαιώνει κάτι που λέω/γράφω συχνά και καλό θα είναι κι εσείς που διαβάζετε τούτες τις αράδες να το αποδεχθείτε ως δεδομένο. Ένα ποσοστό μεταξύ 60-80% όσων γίνονται (ειδικά στο μεταγραφικό σκέλος) στις ομάδες δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας και ένα ποσοστό μεταξύ 60-80% που λέγεται/γράφεται δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα ή δεν είναι όπως παρουσιάζεται.

ΥΓ2: Ακούω/διαβάζω αρκετούς που μετά την ανανέωση συμβολαίου του Ελ Κααμπί λένε «κακώς ανανεώθηκε με τόσα λεφτά το συμβόλαιό του αφού δεν γίνεται να επαναλάβει την προηγούμενη σεζόν ενώ με τόσα τρελά λεφτά θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος». Ας αρχίσουμε από το βασικό, εννοείται πως δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς ανάλογη σεζόν μ' αυτή την ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ που έκανε ο Μαροκινός που έσπασε τα κοντέρ. 

Ούτε ο Ελ Αραμπί στα ντουζένια του (τις δύο πρώτες σεζόν) στο λιμάνι κατάφερε να πλησιάσει έστω την περυσινή σεζόν του Ελ Καμπί. Όσον αφορά στο ότι μπορούσε να βρεθεί καλύτερος, πιθανώς να μπορούσε. Αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν σου εγγυάται αφενός ότι θα «έδενε» με το κλαμπ και το σύνολο αγωνιστικά και αφετέρου αυτός ο κάποιος θα ήθελε αυτό που δεν θέλει ο Ελ Καμπί, δηλαδή χρόνο να μάθει τους συμπαίκτες του και τη φιλοσοφία του Μεντιλίμπαρ.