Η μεγάλη ανάγκη που έχει η ΑΕΚ και η είσοδος Λαμέλα, Περέιρα και Πινέδα!

Η δουλειά έγινε. Η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση επί της Ίντερ ντ’ Εσκάλδες, την οποία ευτυχώς δεν θα θυμόμαστε τα επόμενα χρόνια (όπως θυμόμαστε τη Βελέζ για παράδειγμα) και δεν θα ξαναγράψουμε ποτέ το μεγάλο όνομά της. Καθαρίσαμε με αυτό! Η ΑΕΚ έκανε δυο νίκες, έβαλε 8 γκολ σε δυο 90λεπτά και χωρίς να φτάσει ούτε στο 50% των όσων μπορεί να φτάσει.

Ο πήχης είναι ψηλά. Και σωστά είναι. Η ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια κατάφερε με την εικόνα της και το ποδόσφαιρό της να μας επαναφέρει στα παλιά καλά χρόνια. Κι εδώ προσοχή: το γεγονός ότι έχει ανέβει (και ο σωστά) ο πήχης ίσως μερικές φορές να γίνετε μία τραβηγμένη έως και άδικη κριτική για κάποια πράγματα. Το κακό στον περίγυρο της ΑΕΚ είναι πως εκτός από την κακή και άδικη κριτική, γίνεται και υπερβολική κριτική – καλά εννοείται δεν δίνω καν σημασία σε όσους ζητούν αποχωρήσεις, βρίζοντας κιόλας ανθρώπους που έχουν προσφέρει στην ομάδα. Είναι κάποια κατάλοιπα αυτά του παρελθόντος. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι πιστεύουν πως πάση θυσία, αν η ομάδα δεν εμφανίζει το αγωνιστικό πρόσωπο που ονειρεύονται σε όλα τα ματς, πρέπει να γίνεται εντονότατη κριτική και να κρέμεται κόσμος στα μανταλάκια. Σαφώς και δεν είναι έτσι. Όπως σε όλες τις δουλειές έτσι και σε αυτή με τις ομάδες το παν είναι η ψυχραιμία και η σύνεση. Όταν υπάρχουν αυτά τα δυο ούτε γεννιέται μηδενισμός σε πιθανή αποτυχία, ούτε γεννιέται αποθέωση σε πιθανή μία επιτυχία.

Η ΑΕΚ αυτά τα δυο ματς με την Εσκάλδες επιβάλλεται να τα διαβάσει σωστά. Υπάρχουν πολλοί παράμετροι. Και θετικοί και αρνητικοί. Η ΑΕΚ το βασικότερο όλων που πρέπει να κατανοήσει είναι ότι δεν γίνεται να εφησυχάζετε σε τίποτα και για τίποτα. Αυτός ο εφησυχασμός έφερε και εκείνο το κακό 20λεπτό στη Φιλαδέλφεια, που ήρθε να «παντρευτεί» με κάποια παρόμοια περσινά ματς. Ως εκεί! Στο χέρι των παικτών είναι να το διορθώσουν, γιατί κυρίως δικό τους θέμα είναι. Η μη συγκέντρωση θα οδηγήσει σε ένα λάθος κοντρόλ ή σε μία λάθος πάσα που μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική.

Στο κομμάτι το αγωνιστικό πράγματι η ομάδα εμφάνισε αδυναμίες. Λογικές αδυναμίες σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πολλοί παίκτες δεν είναι έτοιμοι, πολλοί παίκτες και κομβικοί δεν έχουν μπει ακόμα στα ματς, ενώ αναμένονται κι άλλοι.

Πρέπει γενικά να προσέξουμε και κάτι άλλο από τα ματς με την Εσκάλδες: ο Λιούμπισιτς για παράδειγμα ήταν σούπερ ως 10άρι στο πρώτο παιχνίδι και κακός ως αριστερός μπακ. Στη ρεβάνς ως 10άρι δεν έπιασε καλή απόδοση. Αντίθετα ως 8άρι ήταν πιο ουσιαστικός. Παράδειγμα είναι ο «Λιούμπι». Το συμπέρασμα που βγαίνει απ’ αυτό το παράδειγμα είναι πως η ΑΕΚ έχει την πολυτέλεια (και) φέτος να διαθέτει στο ρόστερ της παίκτες οι οποίοι μπορούν να παίξουν σε πολλές θέσεις. Δεν είναι αλχημείες του Αλμέιδα. Εχουν ξαναγίνει πράγματα που βλέπουμε. Μπορεί λοιπόν, ένας παίκτης να παίξει σε ένα ματς καλά σε μία θέση και την επομένη να μην έχει την ίδια απόδοση. Άρα ο προπονητής δεδομένα καλά κάνει και δοκιμάζει πράγματα και σε αρκετές θέσεις κάποιους παίκτες, ανάλογα τους αγώνες και τους αντιπάλους, προσπαθώντας να πάρει από τον καθένα το 100%. Τα υπόλοιπα είναι στα πόδια των ποδοσφαιριστών.

Το ζητούμενο είναι η ΑΕΚ ως σύνολο να αρχίσει από εδώ και στο εξής να είναι πιο σταθερή σε άμυνα και επίθεση. Το σύνολο πρέπει να «δέσει» για να φύγει ο Αύγουστος με προκρίσεις στην Ευρώπη και νίκες στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Από εδώ και στο εξής γεροί να είναι όλοι θα μπουν στο πλάνο οι Λαμέλα, Περέιρα, Πινέδα, αλλά και οι Τσούμπερ, Οντουμπάτζο. Θα δώσουν δεδομένα πράγματα και σιγά – σιγά θα «δένει» η ομάδα. Δεν έχει τόση σημασία λοιπόν, αν παίζει ή δεν παίζει κάποιος παίκτης σε κάποιο παιχνίδι. Ή αν δεν παίζει στη θέση που νομίζουμε εμείς ότι μπορεί να αποδώσει καλύτερα, γιατί αυτό αλλάζει από παιχνίδι σε παιχνίδι. Το μεγάλο ζητούμενο και η ανάγκη που υπάρχει είναι η ΑΕΚ με τόσους καλούς παίκτες που ήδη έχει στο ρόστερ της, συν αυτούς που θα έρθουν, να αρχίσει να αποδίδει στο γήπεδο αυτά που δεδομένα μπορεί ως σύνολο. Και μπορεί πάρα πολλά…