Έπρεπε να κάνει δύο τρία πράγματα σωστά ο Παναθηναϊκός για να περάσει το εμπόδιο της Μπότεφ και να βρεθεί στον επόμενο προκριματικό. 

Και τελικά έκανε σωστά όχι μόνο τα δυο τρία απαραίτητα, αλλά όλα σχεδόν.

Με αποτέλεσμα όχι απλά να επιβεβαιώσει την πρόκριση, αλλά να είναι και απολαυστικός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.

Για τα δεδομένα της εποχής μάλιστα, ακόμα και η λέξη καταιγιστικός δεν είναι υπερβολή.

Ο Παναθηναϊκός δηλαδή, όχι μόνο πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε, αλλά έβγαλε μέσα στο γήπεδο και πολύ καλή εικόνα, δείχνοντας πως το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα ήταν επιεικώς άδικο γι' αυτόν.

Και αν νομίζετε ότι όλα αυτά έγινα επειδή η Μπότεφ ήταν το "εύκολο θύμα" ξαναθυμηθείτε λίγο και το πρώτο παιχνίδι, αλλά και το χθεσινό στο Πλόβντιβ.

Εκείνο το δεκάλεπτο που οι Βούλγαροι πλαγιοκοπούσαν συνεχώς, απειλούσαν, είχαν την πλήρη κυριαρχία και είχαν και το δοκάρι, είναι ένα δειγμα του πως θα μπορούσε να στραβώσει το πράγμα για τον Παναθηναϊκό, αν δεν ήταν τόσο καλός, τόσο προσεκτικός και κυρίως τόσο αποτελεσματικός.

Και ναι, στο σημείο εκείνο οι συγκυρίες βοήθησαν τον Παναθηναϊκό.

Και με το δοκάρι των Βουλγαρων και με το δεύτερο γκολ που ουσιαστικά ήταν αυτογκόλ καθώς το σουτ του Τζούρισιτς θα πήγαινε κοντά στο κόρνερ αν δεν έβαζε το κεφάλι του για να την στείλει στα δίχτυα της ομάδας του ο αμυντικός της Μπότεφ.

Αλλά οι συγκυρίες από μόνες τους, ούτε παιχνίδια, ούτε προκρίσεις κερδίζουν.

Χρειάζεται και εσύ να τις... βοηθήσεις να εμφανιστούν και κυρίως να τις αξιοποιήσεις όταν εμφανιστούν.

Και ο Παναθηναϊκός τα έκανε και τα δυο.

Έφερε τα πράγματα με το παιχνίδι του, εκεί ακριβώς που ήθελε, στέλνοντας από νωρίς το μήνυμα και στον αντίπαλό του και στην καυτή πραγματικά εξέδρα του, ότι εδώ σήμερα δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τον Παναθηναϊκό και την πρόκριση γι' αυτόν.

Στην όλη εικόνα του Παναθηναϊκού μέτρησαν πολύ δυο τρία πραγματάκια.

Όπως η παρουσία του Ίνγκασον στην άμυνα που έδεσε την όλη κατάσταση, η παρουσία του Τσέριν στην μεσαία γραμμή που έδειξε για μια ακόμα φορά ότι όσοι και να έρθουν θα είναι πάντα ο υπ' αριθμόν ένα απαραίτητος σ' αυτήν και τέλος αυτή η ιδιόμορφη οπισθοχώρηση του Μπακασέτα από την θέση πίσω από τον επιθετικό που δεν ξέρω αν ήταν εντολή και τακτική του Αλόνσο ή έγινε αυθόρμητα στην διάρκεια του παιχνιδιού.

Πάντως αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Τζούρισιτς κατά κύριο λόγο αλλά και στον Μαντσίνι αρκετές φορές, να κινηθούν αυτοί στον συγκεκριμένο χώρο και ρόλο και απ' αυτή την παρουσία και λειτουργία του εκεί να προκύψουν οι περισσότερες φάσεις; αλλά και τα γκολ για τον Παναθηναϊκό.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν ολοκλήρωσε με κάτι περισσότερο από σωστό και εντυπωσιακό τρόπο την πρώτη του αποστολή για την φετινή σεζόν.

Έρχεται τώρα η σειρά του Άγιαξ.

Δεν είναι ο Άγιαξ το φόβητρο που φέρνει στο νου το άκουσμα του ονόματός του, αλλά ότι και νά 'ναι είναι... Άγιαξ.

Το πως θα αποδειχθεί στο χορτάρι θα το δούμε σε λίγες μέρες, αλλά ο Παναθηναϊκός πάει σ' αυτές τις δύο αναμετρήσεις όχι για να πετύχει κάποιο "θαύμα" ή κάποια υπέρβαση, αλλά για να ξαναβγάλει στο γήπεδο όσα περισσότερα στοιχεία απ αυτά που έδειξε και στα δύο παιχνίδια με την Μπότεφ και ίσως και κάποια ακόμα παραπάνω με δεδομένες τις παρουσίες του λάχιστον των Τετέ και Ιωαννίδη.

Και τότε θα δούμε και ποιος θα είναι το "φαβορί" και ποιος θα χρειαστεί να κάνει... υπέρβαση για να προκριθεί.