Βλέποντας τα πρόσωπα τόσο των ποδοσφαιριστών της ομάδας όσο και του Ραζβάν Λουτσέσκου έξω από το γήπεδο και λίγο πριν επιβιβαστούν στο λεωφορείο που θα τους μετέφερε στο αεροδρόμιο του Μάλμε, επιβεβαιώθηκε η αίσθηση που είχα μετά το τέλος του αγώνα. Το 2-2 είναι άκρως θετικό αποτέλεσμα για αυτόν τον ΑΝΕΤΟΙΜΟ ΠΑΟΚ. Ενα αποτέλεσμα που προφανώς και δεν τον καθιστά ακλόνητο φαβορί για την πρόκριση αλλά ένα είναι σίγουρο: την Τρίτη στην Τούμπα δεν θα ψάχνει γκολ ισοφάρισης σκορ, δεν χρειάζεται να γυρίσει ένα σκορ, χρειάζεται έστω και ένα μισό μηδέν για να βρεθεί στα πλέι οφ της διοργάνωσης.

Γιατί λοιπόν αυτό το 2-2 άφησε ικανοποιημένο τόσο τον Ραζβάν όσο και τους ποδοσφαιριστές του; Γιατί ο ΠΑΟΚ φάνηκε πως απέναντι σε μια ομάδα που είχε είκοσι επίσημα ματς στα πόδια της, φάνταζε ανέτοιμος. Και ήταν. Δεν είναι ηττοπάθεια να πανηγυρίζεις για μια ισοπαλία. Κανείς δεν πανηγυρίζει. Αλλά είναι απόλυτα δικαιολογημένο να χαμογελάς γνωρίζοντας πως έστω και αυτές οι πέντε προπονήσεις μέχρι το ματς της Τούμπας θα είναι χρήσιμες για ΟΛΟΥΣ.

Από την άλλη θέλω να σταθώ και στο άστρο του Ραζβάν. Υπερβολικός θα πει κάποιος αλλά θα το τεκμηριώσω. Ο Οτο στην προθέρμανση σε ένα τελείωμα κάνει ένα σουτ και νιώθει πόνους ψηλά στο ισχίο. Φεύγει στα αποδυτήρια και την Πέμπτη θα κάνει μαγνητική. Μπαίνει αναγκαστικά ο Σάστρε. Είναι ο παίκτης που βγάζει την σέντρα στο πρώτο γκολ, είναι ο παίκτης που κερδίζει το κόρνερ στο δεύτερο. Η τύχη ευνοεί τους δυνατούς. Γερός να είναι ο Οτο, να επιστρέψει σύντομα αλλά αυτό όλο που περιέγραψα πιο πάνω έζησα στο Μάλμε.

Ο ΠΑΟΚ έφυγε όρθιος από το Μάλμε γιατί εκμεταλλεύτηκε τις στιγμές του και την ατομική ποιότητα των παικτών του ακόμη και τώρα που τα πόδια είναι βαριά. Είδαμε δηλαδή τον Ντεσπόντοφ όπως και στα ματς με την Μπόρατς σε εξαιρετική εκτέλεση κόρνερ. Είδαμε τον Τάισον στο πρώτο γκολ να είναι εκεί που πρέπει. Αλλά ναι αυτό το ματς θα μπορούσε να είχε πάρει άσχημη τροπή για τον ΠΑΟΚ και είχε και τη βοήθεια της τύχης. Τα δυο δοκάρια τον έσωσαν αλλά μετά το 1-1 θα μπορούσε να είχε γίνει και το 1-2 αν ο Μπράντον ευστοχούσε από ευνοϊκή θέση. Η ουσία είναι πως ο ΠΑΟΚ δεν έχασε και αυτό πρέπει να κρατήσουμε.

Είναι ξεκάθαρο πως την προσεχή Τρίτη δεν θα πρέπει να πέφτει καρφίτσα στην Τούμπα. Ο κόσμος να παρουσιαστεί ώριμος όπως και στα τρία στη σειρά ντέρμπι στα τελειώματα του Πρωταθλήματος. Δεν χρειάζεται να αγχώσει την ομάδα, αλλά και η ομάδα δεν πρέπει να αγχώσει τον κόσμο. Νομίζω πως αυτό που θα ήθελε περισσότερο από κάθε άλλο ο Λουτσέσκου θα ήταν να είναι πανέτοιμος ο Καμαρά. Βελτιωμένος ναι ο Οζντόεφ, αλλά μαζί με τον Σβαμπ στο Μάλμε δεν κέρδισαν τις περισσότερες μάχες. Νομίζω πως η στόχευση του προπονητή θα είναι να έχει έτοιμο τον Μαντί σε  αυτό το ματς. Επίσης, φάνηκε γιατί στα δυο πρώτα ματς έπαιξε βασικός ο Μουργκ. Γιατί είναι πιο έτοιμος, όχι καλύτερος παίκτης αλλά στην παρούσα φάση πιο έτοιμος από τον Κωνσταντέλια που είχε χάσει αρκετές προπονήσεις στην Ολλανδία. Και είναι επίσης βέβαιο πως την Τρίτη στην κορυφή της επίθεσης θα είναι ο Τσάλοφ και ως δεύτερη λύση ο Τισουντάλι γιατί πηγαίνει ως 3η επιλογή ο Μπράντον που έχασε το άχαστο.

Ο κόσμος χειροκρότησε την ομάδα γιατί αναγνώρισε πως ακόμη δεν είναι έτοιμη. Βασικό αυτό γιατί πρέπει να ξέρουμε τι να περιμένουμε και πότε. Και πάμε στα μεταγραφικά.  Ο Μεϊτέ αρνήθηκε την πρόταση του ΠΑΟΚ. Με εντολή Σαββίδη που ξενέρωσε από την αργοπορία του Γάλλου, η πρόταση στον παίκτη ήταν πιο μικρή από αυτή που του είχε κάνει πριν την έναρξη της προετοιμασίας. Καλά έκανε ο ΠΑΟΚ αλλά πλέον δεν είναι έτοιμος αύριο να ανακοινώσει χαφ. Πιστεύω πως θα το κάνει με το τέλος και του δεύτερου αγώνα με την Μάλμε. Αλλά πρέπει να βρει, έστω και αν ο παίκτης που θα έρθει θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ότι θα χρειαζόταν ο Μεϊτέ. Αλλά είπαμε, ο Ιβάν ξενέρωσε όμως δεν θέλησε να χαλάσει το «θέλω» του Ραζβάν αλλά από την άλλη δεν θα μπορούσε να δεχθεί και τα «θέλω» του παίκτη.