Ας το δει ως μάθημα, ας κρατήσει τα θετικά που ήταν πολλά! Άδικο για Ντέλια

Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο του σχολίου μου, μπορεί να βιαστεί να βγάλει το συμπέρασμα πως πάω να προσπεράσω την ήττα. Προφανώς και μια ήττα όπως κάθε ήττα είναι αρνητικό αποτέλεσμα και πολύ περισσότερο στην πρεμιέρα του stage του Europa. Εστω και αν το πρώτο γκολ προήλθε από την άτυχη στιγμή του Μπάμπα που έβαλε τη μπάλα στα δίχτυα.

Αυτό που θέλω να τονίσω με τον τίτλο της στήλης είναι πως ο ΠΑΟΚ έφυγε από το γήπεδο με αρκετούς μώλωπες αλλά δεν γονάτισε ούτε το παράτησε από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Και αυτό απέναντι σε μια ομάδα που έχει θέσει ως στόχο την κατάκτηση του Europa και όπου ο προπονητής της έβγαλε τον Οσιμεν κάποια στιγμή για να βάλει τον Ικάρντι…

Ναι ο ΠΑΟΚ πέρασε πολλές και δύσκολες στιγμές και αν δεν είχε τον Κοτάρσκι μπορεί να δεχόταν και περισσότερα γκολ. Αλλά κρατώ το ότι αγωνίστηκε ως ΟΜΑΔΑ ξέροντας και ποιο είναι το πάπλωμα αλλά και ποια είναι τα πόδια του. Και το σημειώνω αυτό γιατί είχε ως στόχο να παίξει στους ομίλους του CHL και όλα τα ματς που θα έδινε θα ήταν σαν αυτό της Πόλης. Πλέον με αυτή την εμφάνιση έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει πως μπορεί να πάρει νίκες απέναντι σε άλλους αντιπάλους και αυτό δεν είναι ευχή αλλά συμπέρασμα από τον τρόπο που αγωνίστηκε στο ματς αυτό.

Ο Λουτσέσκου κατέβασε μια ενδεκάδα που ίσως η μοναδική έκπληξη (με δεδομένο το χρονικό σημείο που αποκτήθηκε ο παίκτης) να ήταν ο Κόλεϊ που όμως ήταν από τους καλύτερους της ομάδας. Στο πρώτο μέρος Καμαρά και Οζντόεφ έδωσαν τις μάχες τους γνωρίζοντας πως στα αριστερά είχαν έναν καλά κλεισμένο Τάισον και στα δεξιά έναν Ζίβκοβιτς που θυσιάστηκε για την ομάδα πολύ απλά διότι έπαιξε ουσιαστικά ως δεύτερο δεξί μπακ.

Καλό παιχνίδι και από τον Τσάλοφ στο κομμάτι της πίεσης στο πρώτο μέρος. Όταν αρχίζει το δεύτερο μέρος με ένα αυτογκόλ και μάλιστα παίζοντας απέναντι σε μια τέτοια ομάδα που είναι η πρωτοπόρος και αήττητη στην Τουρκία, φοβάσαι μην τυχόν χαλάσει το μυαλό των παικτών και το... παρατήσουν. Δεν το είδαμε, ισοφάρισε και αν λειτουργούσε πιο γρήγορα στη φάση του δεύτερου γκολ θα μπορούσε να το είχε αποφύγει. Αλλά όταν στο τέλος 50.000 Τούρκοι παίζουν... άμυνα σφυρίζοντας σε κάθε επαφή μπάλας από ασπρόμαυρο παίκτη, επιτρέψτε μου να το κρατήσω όχι ως το απόλυτο κέρδος αλλά ως... καύσιμο για μια συνέχεια που έχει πολλές προκλήσεις. Για το τρίτο γκολ δεν θα πω κάτι αφού ουσιαστικά ήταν και η τελευταία φάση του αγώνα.

Θέλω λίγο να σταθώ στον Κωνσταντέλια. Πριν γίνει το 1-1 από τον παίκτη του ΠΑΟΚ ήταν ο αδύναμος κρίκος της ομάδας αφού είχε καταστρέψει ευκαιρίες που από την πρώτη στιγμή γνώριζες πως δεν θα είναι πολλές απέναντι σε αυτή την έδρα και σε αυτό το γήπεδο. Εριχνα κλεφτές ματιές στα social media και διαπίστωσα μια ανθρωποφαγία για έναν παίκτη που είναι κόσμημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Προσέξτε, όχι κριτική αλλά απαξιωτικά σχόλια. Και ήρθε αυτό το γκολ της ισοφάρισης που ήταν πολύ σημαντικό για την ψυχολογία ενός παιδιού που προφανώς ακόμη μπορεί να μην έχει εκπαιδεύσει τον εαυτό του στο να μην επηρεάζεται από σχόλια αφού το τελευταίο διάστημα διαβάζει και ακούει πολλά. Το σημειώνω αυτό γιατί είναι κρίμα έστω και αυτοί οι λίγοι να στοχοποιούν ένα παιδί.