Το μεγάλο κρίμα για την ΑΕΚ κόντρα στον Αστέρα και το τέλος των… ψιθύρων

Ήταν πραγματικά κρίμα που το βράδυ του Σαββάτου δεν ήταν 30.000 κόσμος μέσα στην Αγιά Σοφιά, αλλά πάνω από 1.000 έξω απ’ αυτή. Θα ήταν πολύ διαφορετικό σε ένα γεμάτο γήπεδο να βλέπεις μία ΑΕΚ όμορφη στο μάτι να παίζει κατά διαστήματα υπέροχο ποδόσφαιρο και εν τέλει να κερδίζει άνετα μόνο 3-0 τον Αστέρα Τρίπολης.

Με βάση την απόδοση της ΑΕΚ σε αυτό το παιχνίδι και τον ενθουσιασμό θα εισέπρατταν περισσότερο οι παίκτες και ο Ματίας, ενώ και ο κόσμος θα το χαιρόταν πολύ παραπάνω. Ας ήταν η τελευταία φορά που η ΑΕΚ αναγκάστηκε, εξαιτίας ενός… κενού μυαλού, να παίξει σε κενές εξέδρες. Και φυσικά ας μην είναι η τελευταία φορά που είδαμε μία ΑΕΚ να συνδυάζει την καλύτερη απ’ όλες τις άλλες ομάδες αμυντική της λειτουργία με την επιθετική της, κατά διαστήματα, μαγεία.

Επειδή είμαστε… Έλληνες και φυσικά ΑΕΚ αν θέλουμε να βρούμε κάτι αρνητικό από το συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν το γεγονός ότι χάθηκαν ξανά πάρα πολλές ευκαιρίες. Όταν όμως τελειώνει ένα ματς 3-0 δίνεις τόπο στην… οργή. Εξάλλου αυτή τη φορά, λόγω Τσιντώτα το σκορ έμεινε σε αυτά τα επίπεδα. Δεν εκτελούσαν στα… περιστέρια δηλαδή οι παίκτες της ΑΕΚ. Αν δεν ήταν ο Έλληνας πορτιέρε το σκορ θα μπορούσε να φτάσει σε επίπεδα 7 ή 8-0! Άλλη φορά…

Από εκεί και πέρα τα θετικά της ΑΕΚ απ’ αυτό το παιχνίδι, πάρα πολλά. Και σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Ο Αλμέιδα με την 11άδα έδειξε αυτό που δείχνει 2,5 χρόνια: ότι είναι άνθρωπος που θα κάνει λάθη, αλλά προσπαθεί και είναι δίκαιος. Έβαλε τον Φερνάντες, χρησιμοποίησε ξανά τον Μάνταλο που έκανε ματσάρα στο Περιστέρι, έδωσε την ευκαιρία στον Γιόνσον και διατήρησε τον Χατζισαφί στο αριστερό άκρο. Είδαμε πόσα πολλά περισσότερα δημιουργικά πράγματα παίρνει η ΑΕΚ από έναν παίκτη πιο… μπαλάτο από αριστερά. Το πρώτο γκολ είναι όνειρο. Δεν είναι μόνο το τελείωμα με το τακουνάκι. Ο Χατζισαφί ως αριστερός μπακ ξεκινάει τη φάση. Δίνει την κάθετη στον Περέιρα στη γωνία της μεγάλης περιοχής και κάνει κίνηση χωρίς αυτή ως κρυφός επιθετικός από τον άξονα, για να καταλήξει στη μικρή περιοχή και να εκτελέσει με μαγικό τρόπο, την ονειρική πάσα του Μαρσιάλ.

Ένας Μαρσιάλ, που έβγαλε δεύτερο σερί 90λεπτο και έδειξε ο άνθρωπος πως ανεβαίνει σταθερά σε απόδοση. Οι πάσες του είναι απρόβλεπτες, ο τρόπος που κινείται, το γεγονός ότι μαζεύει πάνω του δύο ή και τρεις αντιπάλους και είτε θα τους «τρυπήσει» με πάσα, είτε ακόμα θα τους περάσει. Κι ακόμη δεν έχει φτάσει στο… 60%!

Ο Γκαρσία επίσης σιγά – σιγά κι αυτός βγάζει σταθερότητα και βρήκε δίχτυα για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.

Γενικά η ΑΕΚ δείχνει πρόοδο στο κομμάτι που είχε πρόβλημα, το επιθετικό και ταυτόχρονα διατηρεί την αμυντική της συνοχή, καθώς όχι μόνο δεν δέχεται γκολ, αλλά και ελάχιστες φάσεις. Ο Αστέρας, ο οποίος έχει κερδίσει Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό θυμίζω, έκανε μία μεγάλη φάση. Ακόμα και πριν τις αποβολές δεν απειλούσε. Η ΑΕΚ «πατάει» στην άμυνά της και χτίζει την επίθεσή της. Η ΑΕΚ - κι  αυτό κρατείστε - κατά διαστήματα στους αγώνες της παίζει τέτοιο ποδόσφαιρο που δεν έχουμε δε από καμία ομάδα στην Ελλάδα ως τώρα.

Αυτή η σημείωση αφενός δίνει ελπίδα για το μέλλον, αφετέρου δεν επιτρέπει κανέναν (προς Θεού) εφησυχασμό. Η ΑΕΚ κέρδισε ηρεμία στη διακοπή νιώθοντας ότι έχει μπει σε έναν καλό αγωνιστικό δρόμο, τον οποίο πρέπει να διατηρήσει. Και θαρρώ πώς θα το κάνει. Οι νίκες δίνουν ψυχολογία. Η άνοδος της ομάδας δίνει ελπίδα σε όλους και… φόβο στους αντιπάλους.

Για όσα είπε ο Αλμέιδα μετά το τέλος του αγώνα θα τα αναλύσουμε τις επόμενες ημέρες, γιατί είναι σοβαρά. Στο κομμάτι του Πινέδα που ανέλυσε και εξήγησε ο προπονητής, πιστεύω ότι έκλεισε οριστικά τους όποιους… ψιθύρους. Δεν κρύβεται κάτι από πίσω. Το είπαμε και τις προάλλες. Ας μην βλέπουμε συνεχώς… φαντάσματα και ίντριγκες. Ο Πινέδα είναι παικτάρας, αλλά αυτή η ΑΕΚ έχει κι άλλους παικταράδες. «Ο Πινέδα έχει να κάνει διακοπές 2,5 χρόνια. Τον προστατεύω, γιατί από τον Γενάρη και μετά θα τον χρειαστώ ακόμα περισσότερο». Έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας και πολλά ματς. Ακόμη πιο κρίσιμα. Τον παίρνει τον Αλμέιδα αυτή την περίοδο να δοκιμάζει πράγματα. Τσεκάρει…