Η δήλωση του Ματίας Αλμέιδα για το μέλλον του ήταν το κυρίαρχο θέμα που μονοπώλησε το ενδιαφέρον μετά από ένα ντέρμπι, στο οποίο η ΑΕΚ ηττήθηκε απ'τον Παναθηναϊκό, σε ένα ματς που ήταν κυρίαρχη και έχασε το ματς από ένα δώρο-πέναλτι. Δικαιούται όμως να διαμαρτύρεται για ένα πέναλτι του Ντραγκόφσκι που δεν της δόθηκε. Το παιχνίδι σταματά εκεί όμως και δεν μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω, αν και θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για εμφανίσεις παικτών με βαριά συμβόλαια όπως ο ο Μαρσιάλ και ο Λαμέλα. Γιατί αγωνιστικά τί να σχολιάσει κανείς, μετά τη βόμβα που έριξε ο Αργεντινός τεχνικός, η οποία οδήγησε πολύ κόσμο της Ένωσης στα Σπάτα, προκειμένου να στηρίξουν τον προπονητή της ομάδας;
Διαβάστε επίσης...
Έθιξε πολλά θέματα ο Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου του ΟΑΚΑ, η οποία διήρκησε πάνω από μισή ώρα και καθήλωσε όλο το ποδοσφαιρόφιλο κοινό και όχι μόνο οπαδούς της ΑΕΚ. Τα θέματα που τον προβληματίζουν και τον στενοχωρούν περισσότερο όμως, όπως διακρίναμε παρακολουθώντας τον προπονητή της ΑΕΚ είναι δύο.
Πρώτον και κυριότερον. Η κριτική που διαβάζει και ακούει ο Αλμέιδα τον στενοχωρεί. Και ας είπε, ότι ζει με την κριτική από πολύ μικρός ως ποδοσφαιριστής. Το έχει ξαναπεί και στο παρελθόν, από πέρσι δηλαδή. Είχε πει, ότι δεν υπάρχει η ίδια αντιμετώπιση όταν κερδίζει και όταν χάνει. Για το ζήτημα ρωτήθηκε και ο Ηλιόπουλος στο πρόσφατο γεύμα ανταλλαγής απόψεων με τους δημοσιογράφους. Είπε, ότι ο Αλμέιδα είναι στρεσαρισμένος, μια διαδικασία που μπορεί να είναι εποικοδομητική για την ομάδα και επανέλαβε τη ρήση του, στηρίζοντας τον προπονητή, οταν κλήθηκε να σχολιάσει την ατάκα του Αργεντινού μετά την πρόκριση εναντίον του ΠΑΟΚ περί «αρνητικότητας», αν αποκλειόταν η ομάδα. Ήταν μια τοποθέτηση που απλά δεν λέγεται μετά από πρόκριση και νομίζω αυτό το παραδέχεται και ο πλέον φανατικός υποστηρικτής του «Πελάδο».
Τώρα είπε κάτι ακόμα πιο βαρύ. "Αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου και έχω αξιοπρέπεια". Αυτό σημαίνει, ότι δεν μπορεί να δεχτεί την κριτική και όσα του προσάπτουν κατά καιρούς για τη διαχείριση αγώνων και του έμψυχου δυναμικού του. Θεωρεί (στο μυαλό του), ότι όταν συμβαίνει αυτό (βασίζοντας τη σκέψη του στην 30χρονη εμπειρία του στο ποδόσφαιρο), η διοίκηση της ομάδας αφήνει να γραφτούν πράγματα.
Αυτό δεν είναι κάτι μακρυά από την αθλητική πραγματικότηα, αλλά στην περίπτωση του ο Αλμέιδα έχει δεχτεί κριτική και δέχεται κριτική από τη δεύτερη χρονιά του στην ΑΕΚ, ακόμα και από ανθρώπους που πίνουν νερό στο όνομά του, γιατί υπήρχαν πολλά λάθη που στοίχισαν. Είχε πει σε συνομιλία με τους δημοσιογράφους (πέρσι στα Σπάτα), ότι όταν συμβαίνει αυτό (η κριτική) είναι σαν να του φτιάχνουν το νεκροκρέβατο, ότι γίνονται προετοιμασίες για να τον διώξουν δηλαδή.
Το δεύτερο που προβληματίζει τον προπονητή της ΑΕΚ είναι η διαρροή πληροφοριών προς τον Τύπο. Γι'αυτόν τον λόγο έκλεισε τις ανοιχτές προπονήσεις προς τους εκπροσώπους του Τύπου που γίνονταν κάθε Τετάρτη στα Σπάτα. Δεν έχει η ομάδα τα ίδια στεγανά που είχαν οικοδομηθεί την πρώτη του σεζόν.
Για αυτά τα θέματα ο Αλμέιδα έχει δίκιο, αλλά έχει και άδικο. Γιατί δεν είναι πρωτάρης και ξέρει πολύ καλά, ότι κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει, οπότε δεν γίνεται να πέφτει από τα σύννεφα είτε με τις κακεντρεχείς κριτικές είτε με τις διαρροές. Σε κάθε ομάδα υπάρχουν διαρροές, ιδιαίτερα όταν αγωνιστικά δεν υπάρχει σταθερότητα.
Είναι λάθος του Αλμέιδα να τα βάζει με... δημοσιογράφους. Οι δημοσιογράφοι δεν κάνουν μεταγραφές, δεν στήνουν ενδεκάδες και δεν φέρνουν ή διώχνουν προπονητές. Ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να ενημερώνεται και να ενημερώνει τον κόσμο, να ρωτάει και να θέτει ερωτήματα και να ασκεί κριτική.
Κανείς δεν αρνείται, ότι με τον Αλμέιδα στον πάγκο η ΑΕΚ κέρδισε νταμπλ μετά από 45 χρόνια, σχεδόν μισόν αιώνα δηλαδή.
Κανείς δεν αρνείται, ότι με τον Αλμέιδα η ΑΕΚ είναι ξανά ανταγωνιστική και βρίσκεται μέσα στους (εγχώριους) στόχους της κάθε χρόνο.
Κανείς δεν αρνείται ότι έκανε την ΑΕΚ ομάδα και έχει τα αποδυτήρια δεμένα.
Δεν μπορεί όμως ο Αλμέιδα να αισθάνεται ευάλωτος και αδύναμος, σε μια ομάδα που ο κόσμος της τον πηγαίνει με χίλια, τον στηρίζει και κάθε Κυριακή, όπως είπε και ο ίδιος, γεμίζει τη Φιλαδέλφεια και επαρχιακά γήπεδα και έχει τα περισσότερα εισιτήρια από τους ανταγωνιστές. Τη στήριξη που έχει ο Αλμέιδα από τον κόσμο θα πρέπει να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω τον χρόνο, για να την βρούμε ιστορικά. Μόνο στην εποχή της πρώτης θητείας του Μπάγεβιτς μπορούμε να βρούμε ανάλογη ταύτιση του κόσμου με τον προπονητή, όπου υπήρχαν συνθήματα όπως "ΑΕΚ Ντούσαν" και "με Ντούσαν στο τιμόνι ποτέ δεν θα νυχτώνει και θα είμαστε ξανά πρωταθλητές". Και πάλι, ο Μπάγεβιτς κέρδιζε πρωταθλήματα και άκουγε κριτικές και έπαιζε και την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα.
Παίζει η ΑΕΚ την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια και δεν το ξέρουμε;
Όλα αυτά που έθεσε ως παράγοντες που τον βάζουν σε σκέψεις για το μέλλον του είναι περισσότερο δικαιολογίες παρά ουσιαστικά επιχειρήματα. Εδώ και καιρό βλέπουμε και παρατηρούμε, ότι ο Αλμέιδα φαίνεται ξενερωμένος, δεν γουστάρει και δεν απολαμβάνει το ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ όπως πριν. Αν είχε τη νοοτροπία των σαμουράι που σέβεται και την ταυτίζει με την ιδιοσυγκρασία του θα συνέχιζε τη μάχη μέχρι να γυρίσει το νόμισμα και να φέρει κορώνα, για να τη φορέσει και να ξαναγίνει βασιλιάς. Αντ'αυτού αυτοπαγιδεύτηκε.
Και τώρα που ράγισε το γυαλί, πως μπορεί να κολλήσει; Και μόνο όμως που το σκέφτομαι, τρέμω στην ιδέα για την επόμενη μέρα. Οπότε καλύτερα είναι όλες οι πλευρές να πνίξουν τον εγωισμό τους, να δοθούν εξηγήσεις εκατέρωθεν και χαραχτεί μια νέα πορεία. Γιατί το άγνωστο τρομάζει και η ΑΕΚ δεν πρέπει να γυρίσει πίσω σε εποχές εσωστρέφειας και αυτοκαταστροφής.