Δεν είναι... Παναθηναϊκιλίκι να λες ότι δεν είναι πέναλτι, αλλά ντροπή!

Η σούμα τριών συνεχόμενων ντέρμπι του Παναθηναϊκού με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και ΑΕΚ κατά σειρά, λέει τα εξής.

Πρώτον ότι ο Παναθηναϊκός σε κανένα δεν έφτασε σε ψηλά σημεία απόδοσης και δεύτερον αλλά και το κυριότερον, παρ' όλα αυτά ο Παναθηναϊκός στα τρία αυτά παιχνίδια όχι μόνο δεν έχασε από κανένα, αλλά μετράει δύο νίκες και μια ισοπαλία.
Μιλάμε για συγκομιδή εξαιρετική για τον Παναθηναϊκό, πόσο μάλλον που οι δύο νίκες έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς είναι και οι δύο για το πρωτάθλημα.
Απ' αυτή την άποψη πέτυχε σχεδόν το ιδανικό ο Παναθηναϊκός.

Το ότι όμως σε κανενα απ' αυτά τα παιχνίδια δεν κατάφερε να πιάσει καλή απόδοση, θα πρέπει να προβληματίσει λίγο τον Βιτόρια κι επειδή δεν μπορεί να είναι σύμπτωση, θα πρέπει να κάτσει και να δει το γιατί η ομάδα ου δεν μπόρεσε να ανεβάσει σε ψηλά στάνταρ την εμφάνισή της μέσα στο γήπεδο σε τρία παιχνίδια με θεωρητικά και ουσιαστικά δύσκολους αντιπάλους.

Ταυτόχρονα βεβαια πρέπει να δει και να κρατήσει τον αποτελεσματικότατο τρόπο με τον οποίο η ομάδα του λειτούργησε ανασταλτικά και αμυντικά, καθώς και στα τρία παιχνίδια δεν επέτρεψε στους αντιπάλους της να της δημιουργήσουν ιδιαίτερα προβλήματα στην περιοχή της.

Αν σταθούμε ιδιαίτερα στο τελευταίο ντέρμπι με την ΑΕΚ, μπορούμε σε γενικές γραμμές να διαπιστώσουμε το εξής.
Ο Παναθηναϊκός και ειδικά στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, λειτούργησε ουσιαστικά... χωρίς μεσαία γραμμή.
Απόντες από το παιχνίδι σχεδόν και οι τρεις, δηλαδή Μπακασέτας, Μαξίμοβιτς και Αράο με εξαίρεση ίσως τον τελευταίο, άφησαν την ΑΕΚ να κάνει ό,τι ήθελε στον χώρο του κέντρου, να μην απειλείται ουσιαστικά και ταυτόχρονα να φτάνει με την άνεση της έξω από την περιοχή του Παναθηναϊκου, εκεί όπου όμως, λειτουργούσε καλά ανασταλτικά η αμυντική του γραμμή.
Υπήρχαν μάλιστα στιγμές που ο Πινέδα έμοιαζε να παίζει μόνος του απέναντι και στους τρεις μέσους του Παναθηναϊκου΄και να τους αντιμετωπίζει και με επιτυχία μάλιστα.

Το σκηνικό αυτό διαφοροποιήθηκε αρκετά μετά το γκολ του Παναθηναϊκού, που άλλαξε εντελώς την ψυχολογία και την μορφή του αγώνα, αλλά και πάλι η μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού δεν μπόρεσε να λειτουργήσει επιδραστικά στο παιχνίδι.
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο πρόσφατο και συγκεκριμένα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Είναι μόνιμο όταν η τριάδα του κέντρου απαρτίζεται από τους συγκεκριμένους τρεις και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω την επιμονή του Βιτόρια στην συγκεκριμένη τριάδα, παρ' ότι μονίμως δείχνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά τον τρόπο λειτουργίας και την αποτελεσματικότητά της και δημιουργικά και ανασταλτικά.
Θα πρέπει κάτι να γίνει εκεί, καθώς δεν γίνεται συνέχεια ο Παναθηναϊκός - και ειδικά στα δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια- να παίζει με μεσαία γραμμή που ολοφάνερα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε ταχύτητα και πίεση στην διάρκεια των αγώνων.

Και κάτι ακόμα από το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Είναι προφανές ότι κανείς ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί διαιτητής και VAR δεν έδωσαν το απίστευτο πέναλτι που έκανε ο Ντραγκόφσκι, που σε δεύτερο σερί ματς συμπεριφέρεται επιεικώς ψυχολόγητα.
Δνε γίνεται όμως να σηκώνουμε στον αέρα την κουβέντα περί διαιτησίας όταν νομίζουμε ότι μας αδικεί και όταν ολοφάνερα μας ευνοεί να το προσπερνάμε ως μη γενόμενο ή ακόμα χειρότερα να μην το θεωρούμε καν σαν σημαντικό και καθοριστικό γεγονός στη εξέλιξη του παιχνιδιού που έπαιξε ρόλο στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.
Αυτό δεν είναι ούτε... αγνό Παναθηναϊκιλίκι δήθεν και "προστασία" της ομάδας, ούτε φυσικά... δημοσιογραφία με οποιαδήποτε έννοια της λέξης.
Αυτό είναι η ντροπή και για τις δύο έννοιες και η πλήρης περιφρόνηση του μέσου οπαδού, αναγνώστη, ακροατή και τηλεθεατή.

Αν νομίζουμε ότι έτσι προσφέρουμε την παραμικρή υπηρεσία είτε στην "ομάδα μας" είτε στο ποδόσφαιρο, είτε ακόμα περισσότερο στην διαμόρφωση νοοτροπίας, συνειδήσεων, αξιοπρέπειας και στοιχειώδους εντιμότητας στον νου και την λογική των ανθρώπων που απευθυνόμαστε, τότε προφανώς και κάτι λάθος έχουμε καταλάβει και για τον ρόλο μας και συνολικά.