Έγινε αυτό που έπρεπε: Αλμέιδα και Ηλιόπουλος κάθισαν κάτω, τα είπαν, προφανώς έθεσαν και οι δυο πλευρές τα θέματά τους και το βασικότερο; Τα βρήκαν, συνεχίζοντας μαζί!

Έπρεπε να υπάρξει αυτή η εξέλιξη μετά τα όσα έγιναν το τελευταίο διάστημα και κυρίως μετά τα όσα είπε ο προπονητής με τη λήξη του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Είχε την ανάγκη να μιλήσει ο Αλμέιδα και ορθώς το έκανε, αφού αυτό ένιωθε. Το που θα κατέληγε η υπόθεση θα το έδειχνε η ιστορία. Και μεταξύ μας η ιστορία θα το δείξει. Από τις έως τώρα εξελίξεις πάντως καλώς έκανε ό,τι έκανε ο Αλμέιδα και μίλησαν με τον Ηλιόπουλο για όλα, θέτοντας με πάσα ειλικρίνεια και οι δυο πλευρές όσα θέματα τους απασχολούσαν.

Εκτιμώ ότι θα ήταν πολύ κακό, άβολο, περίεργο και θα υπήρχε ένα μεγάλο ερωτηματικό για την επόμενη ημέρα, αν η ΑΕΚ έμπαινε τώρα στη μέση της σεζόν στη διαδικασία να βρει έναν νέο… Αλμέιδα.

Καταρχάς, τούτο είναι πολύ δύσκολο να συμβεί. Μας έχει δείξει η ιστορία πως πέρα από τα αγωνιστικά, το να δεθεί τόσο πολύ ένας προπονητής με έναν σύλλογο, την ιστορία και τον κόσμο του και παράλληλα στη μεγάλη εικόνα να προσφέρει έργο, δεν είναι εύκολο να βρεθεί. Σπάνιο είναι. Μπάγεβιτς, Σάντος, Χιμένεθ για ειδικούς σκοπούς και φυσικά Αλμέιδα. Αυτοί είναι οι προπονητές της νεότερης ιστορίας της ΑΕΚ που «κούμπωσαν».

Με τον Αλμέιδα τα πράγματα είναι ακόμη πιο ιδιαίτερα. Ο άνθρωπος έδωσε στην ΑΕΚ αγωνιστικά όσα είχαμε να ζήσουμε χρόνια, και επί ημερών του έχουμε δει τέτοιο ποδόσφαιρο που, όχι άδικα, το συγκρίνουμε με εκείνο που θαύμαζε η Ελλάδα από την ΑΕΚ στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Το ότι το είδαμε και με την επιστροφή της ομάδας στη Φιλαδέλφεια το έκανε ακόμη πιο ερωτικό!

Έχει κάνει λάθη; Ναι! Έχει κάποιες αδυναμίες; Έχει. Αλλά είναι τέτοιας πάστας άνθρωπος, είναι τέτοιος τύπος που «κουμπώνει» τέλεια με την ΑΕΚ και την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία της. Ε, αυτό τον άνθρωπο, αυτόν τον προπονητή, τον προστατεύεις στα καλά και κυρίως στα άσχημα.

Δύο μέρες τώρα, πέρα από την όποια στεναχώρια, δεν ήθελα καν να φανταστώ να μπαίνει ξανά η ΑΕΚ σε ένα τρυπάκι αναζήτησης προπονητή, ειδικά γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης μέσα στα αποδυτήρια που να μην γουστάρει τον Αλμέιδα – σπάνια επίσης κι αυτή η σχέση προπονητή και παικτών!

Η ΑΕΚ δεν είναι ακόμη έτοιμη να μπει σε μία τέτοια διαδικασία. Η ΑΕΚ, όπως είναι φυσικό, διανύει ακόμη μία μεταβατική περίοδο διοικητικά. Άρα το να βάλει κι άλλα πράγματα στο κεφάλι της και ειδικά ένα τόσο μεγάλο, όπως είναι η αλλαγή ενός προπονητή, όπως είναι ο Αλμέιδα, μπορεί να δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα απ’ αυτά που τέθηκαν και εν τέλει λύθηκαν ώριμα και πολιτισμένα.

Από το μεσημέρι της Τρίτης (21/1) όταν και ανακοινώθηκε από τους Ηλιόπουλο και Αλμέιδα ότι συνεχίζουν μαζί, μία ανακούφιση τολμώ να πω ότι την ένιωσα. Κυρίως γιατί τους είδα και τους δυο ήρεμους και αποφασισμένους.

Ο καθένας λοιπόν από το δικό του μετερίζι προχωρά για το καλό της ΑΕΚ και τούτο έχει σημασία. Είδα, και το βασικότερο ένιωσα, ότι τόσο ο Ηλιόπουλος, όσο και ο Αλμέιδα βάζουν πάνω απ’ όλα το καλό του συλλόγου. Η ιστορία επίσης μας έχει αποδείξει ότι μόνο μία ΑΕΚ ενωμένη σε όλα τα επίπεδα κατακτά τίτλους και χαιρόμαστε να τη βλέπουμε.

Επίσης, όλοι εμείς από την πλευρά μας επιβάλλεται να προστατεύσουμε αυτή την προσπάθεια. Δεν έρχεται η καταστροφή στην πρώτη στραβή, δεν γίνεται να βλέπουμε μπαλάρα συνέχεια, δεν γίνεται να γίνονται όλα σωστά. Όπως δεν γίνεται στη μία νίκη ή τη σούπερ εμφάνιση να θεωρήσουμε ότι κατακτήσαμε το… Έβερεστ. Διάρκεια! Έτσι χτίζονται σχέσεις και κερδίζονται αγώνες. Με διάρκεια, ομόνοια, ειλικρίνεια και Ένωση. Και ο Αλμέιδα στη μεγάλη του εικόνα έχει δείξει ότι είναι ένας ικανότατος προπονητής για την ΑΕΚ, που μέσα από τις δύσκολες στιγμές τρελαίνεται και προσπαθεί να ξαναφέρει τα χαμόγελα. Ποτέ στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα. Το θέμα είναι να μπορούμε να ξεχωρίζουμε το σωστό.

Και κάτι τελευταίο επειδή διαβάζουμε πολλά περί «προσωπολατρίας» πάλι  και τέτοια τρελά. Η προσωπολατρία «πέθανε» εκείνο το καλοκαίρι του 1996. Με τον Αλμέιδα δεν υπάρχει προσωπολατρία. Υπάρχει αναγνώριση στο έργο του, υπάρχει πίστη ότι μπορεί να ξαναφέρει την ΑΕΚ στην κορυφή, όπως το έκανε πρόσφατα, υπάρχει σεβασμός στον άνθρωπο και τον προπονητή Ματίας! Η ΑΕΚ, το λέει και ο ίδιος εξάλλου, είναι ως σύλλογος πάνω απ’ όλους. Κάποια στιγμή θα φύγει. Όπως φεύγουν όλοι. Πρέπει όμως να υπάρχει το μυαλό και η γνώση όταν έρθει η επόμενη ημέρα χωρίς τον Ματίας στον πάγκο (που μακάρι να αργήσει γιατί αυτό θα σημαίνει ότι όλα έχουν πάει καλά) να δουλευτεί και να είναι καλύτερη. Τούτη τη στιγμή η ΑΕΚ δεν ήταν έτοιμη να συνεχίσει χωρίς τον Αλμέιδα και η απόφαση που πάρθηκε μεταξύ διοίκησης και προπονητή μπορεί και πρέπει να βγει σε καλό. Τις αλλαγές θέλω να πιστεύω ότι σιγά – σιγά θα τις βλέπουμε…

Μάριος Ηλιόπουλος Ματίας Αλμέιδα Super League ΑΕΚ