Δεν άλλαξαν γι' αυτούς δραματικά τα δεδομένα στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 12 μηνών. Η δική τους αγορά δεν ακολούθησε την κατρακύλα των άλλων ελληνικών αγορών. Είχε απώλειες, κυρίως λόγω μείωσης εμπορικών εσόδων, αλλά δεν είχαν θεαματικές μεταβολές. Τι έκαναν για να μαζευτούν, να προλάβουν το κακό, να μη φέρουν τις εταιρείες και τους εαυτούς τους σε δυσκολότερη θέση; Οι έξι εκ των ΠΑΕ, όπως αποδείχτηκε προ εβδομάδων, έκαναν πως δεν καταλαβαίνουν. Συνέχισαν την ακριβή ζωή τους, ξοδεύοντας περισσότερα από όσα είχαν ή όσα θα έβρισκαν στη διάρκεια της σεζόν, δημιούργησαν μεγαλύτερα χρέη αντί να εξοφλήσουν τα προηγούμενα και έχασαν την άδεια προδιαγραφών ΟΥΕΦΑ και το δικαίωμα κανονικής λειτουργίας, ενώ αρκετές ακόμη ΠΑΕ πρόλαβαν στις... καθυστερήσεις να πάρουν το ISO της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Αν η ίδια η Σούπερ Λίγκα δεν έκανε εκπτώσεις για λόγους συμφέροντος, αυτές οι έξι εταιρείες θα βρίσκονταν ήδη στο πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας.

Μέσα σε μια συζήτηση με έναν οικονομικό αναλυτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, χρειάστηκε να προσπαθήσω πολύ, για πολλή ώρα, για να εξηγήσω πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει σήμερα ούτε μια μεγάλη ΠΑΕ που να έχει εκπονήσει ένα επιχειρηματικό σχέδιο για την επιβίωση και την καλή λειτουργία της. Μέσα από αυτή τη συζήτηση ο Βέλγος αναλυτής των «Financial Times» κατανόησε γιατί η Ελλάδα δεν καταφέρνει να κάνει στη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών ούτε ένα βήμα που να πείθει ότι η αγορά της θα βρει τη δύναμη και την ενέργεια για να επιβιώσει και να ζήσει καλύτερα, να μείνει όρθια στην εποχή της κρίσης.

Σήμερα που συζητάμε δεν υπάρχει ούτε μία εκ των προβληματικών ΠΑΕ που να πείθει ότι έχει βρει τον τρόπο για να επιζήσει και να ξαναζήσει καλύτερα. Διότι ούτε οι ίδιοι οι μεγαλομέτοχοι ή οι διοικητές της δεν είναι σίγουροι για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου που εφαρμόζουν. Διότι όλες οι ΠΑΕ έμειναν αδιάβαστες, με συνέπεια να πιαστούν απροετοίμαστες.

Τι σκέψεις κάνουν για να επιβιώσουν σήμερα οι ΠΑΕ; Μια ευνοϊκή ρύθμιση από την κυβέρνηση για την αποπληρωμή των οφειλών τους προς το Δημόσιο, μια όσο το δυνατόν μικρότερη μείωση του αντιτίμου για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, και ένα όσο το δυνατόν καλύτερο συμβόλαιο με τον ΟΠΑΠ. Αυτά. Και τέλος. Η μικρή κίνηση των εισιτηρίων διαρκείας πανικοβάλλει, διότι πιάνει εντελώς απροετοίμαστους τους διευθυντές των ΠΑΕ, οι οποίοι για έναν ακατανόητο λόγο ήλπιζαν ότι αυτό το προϊόν που εμπορεύονται θα αποδεικνυόταν αυτόν τον καιρό της τεράστιας κρίσης είδος πρώτης ανάγκης για τους Ελληνες. Διότι ζουν με αυτή την παρωχημένη αντίληψη, σε μια εποχή που οι έρευνες επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι καταλαβαίναμε, ότι πλέον ζούμε στην Ελλάδα που ο ένας στους τρεις απαντά ότι δεν υποστηρίζει καμιά ελληνική ομάδα.

Η αγορά του ποδοσφαίρου καθημερινά αδειάζει και μικραίνει. Κι είναι βέβαιο ότι έρχονται χειρότερα, ανεξάρτητα από το αν θα βαθύνει ή όχι κι άλλο η οικονομική κρίση. Είναι βέβαιο, διότι είναι τόσο αδιάφοροι και τόσο άσχετοι οι περισσότεροι εξ αυτών, που επιχειρούν ή διοικούν τα μαγαζιά του ποδοσφαίρου και το ίδιο το άθλημα στη χώρα.

Πηγή: Sportday

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS