Το φλιπεράκι της Παρί

Φέτος ο πρωταθλητής επιχειρεί στο Τσάμπιονς Λιγκ να κόψει δρόμο: δύσκολο. Ας μην ξεχνάμε ότι στην επιστροφή του Ερνέστο Βαλβέρδε η ομάδα την πρώτη χρονιά δεν έπαιζε στην Ευρώπη και έτσι ο Ισπανός είχε τη χρονική άνεση να της μάθει πράγματα. Κρατήστε το αυτό πριν το ξεκίνημα της μεγάλης εφετινής ευρωπαϊκής περιπέτειας που αρχίζει με την Παρί.

Η Παρί που αντιμετωπίζει απόψε ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που την περσινή χρονιά είχε τη μεγαλύτερη ποιοτική βελτίωση στην Ευρώπη. Υπό τις οδηγίες του Κάρλο Αντσελότι και με πρώτο βιολί τον μεγάλο Ιμπραΐμοβιτς που γνωρίζει την Τέχνη της κατάκτησης του πρωταθλήματος όσο κανείς, η Παρί κέρδισε το πρωτάθλημα Γαλλίας και τελείωσε τις υποχρεώσεις της στο Τσάμπιονς Λιγκ με μία και μόνο ήττα, αυτή που έκανε στο Ντραγκάο κόντρα στην Πόρτο ψιλοαδιάφορη. Είναι αλήθεια ότι η Παρί ίδρωσε για να κερδίσει το πρωτάθλημα, δεν ενθουσίασε με τη μπάλα που έπαιξε και ίσως για αυτό η διοίκησή της άφησε τον Αντσελότι να πάει στη Μαδρίτη. Ομως η αγωνιστική της βελτίωση ήταν τεράστια. Ο Λοράν Μπλαν, διάδοχος του Αντσελότι, κουβαλάει το βάρος μίας σκληρής για αυτόν σύγκρισης.

Σχέση
Η Παρί φέτος έχει δύο μεγάλες διαφορές σε σχέση με πέρυσι: η πρώτη είναι ότι προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δηλαδή προσπαθεί να υπάρχει στη φάση της επίθεσης η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή των μέσων της και η δεύτερη ότι ο Μπλαν θέλει μια ομάδα που να εξαρτάται λιγότερο από τον Ιμπραΐμοβιτς. Για να το πω διαφορετικά, ο Μπλαν θέλει έναν «Ιμπρα» σε ελεύθερο ρόλο, περισσότερο δημιουργό παρά εκτελεστή, που περιμένει την μπάλα απομονωμένος από τους υπόλοιπους. Και τα δυο αυτά (κατοχή και πιο σύνθετο επιθετικό παιγνίδι) απαιτούν χρόνο: το ξεκίνημα ήταν λίγο δύσκολο, αλλά η βελτίωση, έτσι όπως φάνηκε στο ματς με την Μπορντό, τεράστια.

Συστήματα

Ο Μπλαν δυσκολεύεται ακόμα να βρει τρόπους συνύπαρξης του Λαβέτσι, του Παστόρε, του Καβάνι και του «Ιμπρα» σε συστήματα που μοιάζουν με 4-3-3 και 4-4-2: δεν θα ήταν εύκολο για κανέναν. Ο τραυματισμός του Παστόρε μπορεί και να τον διευκόλυνε, ενώ στο ματς με τη Μπορντό ήταν εκτός αρχικής ενδεκάδας και ο Καβάνι και ο Λαβέτσι! Η Παρί, για την ώρα, δεν έχει ένα σταθερό σχήμα καθώς το μόνο βέβαιο είναι ότι υπάρχει μια τετράδα αμυντικών κι ένας καταπληκτικός «κόφτης ορχήστρα» ο Μότα (που διανύει δεύτερη νεότητα!). Δίπλα του υπάρχουν ο Ματουιντί και ο Βεράτι παίκτες εξαιρετικά προικισμένοι και με ικανότητα στο να στήνουν το φλιπεράκι: την κατοχή διευκολύνει και το μηχανάκι που λέγεται Λούκας Μόιρα με το αδιάκοπο τρέξιμό του, που σε κάνει να πιστεύεις πως συχνά η Παρί παίζει με παίκτη παραπάνω. Ο «Ιμπρα» παριστάνει συχνά το δεκάρι, ο Καβάνι χρησιμοποιείται ως ακραίος που συγκλίνει, όμως αν οι δυο διακρίνουν αδυναμίες στα αντίπαλα στόπερ μπορούν και να στρατοπεδεύσουν στην αντίπαλη περιοχή: το τάισμά τους από τους μέσους το επιτρέπει. Ολα αυτά βέβαια προϋποθέτουν ρίσκο στην άμυνα: η Παρί παίζει με την τετράδα ψηλά, αφήνει ακάλυπτο συχνά τον ένα από τους δυο πλάγιους μπακ (συνήθως το δεξί), έχει και κάποια προβληματάκια στο ψηλό παιγνίδι και στις στημένες φάσεις, αφού οι χαφ είναι κοντοί. Αλλά πέρυσι στην Ευρώπη αυτές τις αδυναμίες δεν τις τιμώρησε ούτε καν η Μπαρτσελόνα!

Χρήσιμος

Τι μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός απέναντι σε μια τέτοια ομάδα, γεμάτη επιθετικά και ικανότατη στην κατοχή της μπάλας; Ομολογώ ότι δεν το ξέρω γιατί δεν έχω δει τον Ολυμπιακό να παίζει με έναν τέτοιο αντίπαλο! Είναι περιττό νομίζω να πω ότι χρειάζεται πολύ τρέξιμο και αρκετή δύναμη: αυτά είναι απαραίτητα, τόσο όσο και οι νίκες στις πολλές προσωπικές μονομαχίες που θα προκύψουν. Η δική μου λογική είναι ότι σε ένα τέτοιο ματς, αν ταμπουρωθείς πρέπει να το κάνεις με παίκτες που μπορούν να μαρκάρουν, να τρέξουν και να περιορίσουν τους χώρους: παίξε π.χ. με τον Χολέμπας αριστερό χαφ ή με τρεις κόφτες δεν είναι ποινικό αδίκημα. Αν πάλι θες να παίξεις και να πιέσεις, πρέπει να ρισκάρεις να το κάνεις παίζοντας με όσους μπορούν να είναι δημιουργικοί και απειλητικοί: αν πάς να κρατήσεις το μηδέν περιμένοντας πίσω, αλλά παρατάσσοντας μία εντεκάδα, όπως αυτή που έπαιξε με την Ξάνθη, δηλαδή με 5-6 μεσοεπιθετικούς, θα εισπράξεις τα μπράβο για το κουράγιο και θα χάσεις το ματς περίπατο.

Λάθος

Δεν πιστεύω κι ο Ολυμπιακός να κάνει το ανόητο λάθος που έκαναν φέτος ο ΠΑΟΚ, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, ο Αστέρας κτλ. Δύσκολα μπορεί να έχουμε και μυαλό και κουράγιο: το ένα από τα δυο όμως είναι απαραίτητα.