Και δεν έχει την ευαρέσκεια ούτε να πεταχτεί στο πλησιέστερο φαρμακείο, να κάνει το «ψυχικό», μοιράζοντας το κατάλληλο γιατρικό. Εκείνο το κουτάκι με τις παστίλιες για τον πόνο των άλλων.

Η Άρσεναλ βιώνει ήδη το φάσμα του αποκλεισμού από τη συνέχεια του Champions League – δεν το έχω πρόχειρο όμως δεν νομίζω ότι λανθάνω – για πρώτη φορά από τη φάση των ομίλων.

Η Ντιναμό Ζάγκρεμπ πίστεψε ότι κατόπιν του μικρού θαύματος που προκάλεσε στην πρεμιέρα της ευρωπαϊκής χρονιάς, λυγίζοντας τους Εγγλέζους στο Maximir, θα άφηνε 4ο τον πρωταθλητή Ελλάδας κλειδώνοντας την παρουσία της τουλάχιστον στο Europa League. Λάθεψε και το κατάλαβε με την πρώτη «κρυάδα» από το 1-0 του Ολυμπιακού στην Κροατία ως και το βράδυ της Τετάρτης που πόνταρε ρέστα ένα 90άλεπτο στο Καραϊσκάκη, αλλά ο Φελίπε Πάρντο της τράβηξε και το τελευταίο σωληνάκι επιβίωσης. Και τώρα γράφει ο κροατικός Τύπος για «το μεγάλο δράμα στο λιμάνι του Πειραιά».

«Ζημιά» έπαθε κι εκείνος εκεί ο αγαπητός, λατρευτός των Ολυμπιακών, Γκόρντον Σίλντενφελντ, που βιάστηκε να πανηγυρίσει από τον καναπέ του σπιτιού του για το γκολ του Χότζιτς, γράφοντας στον προσωπικό του λογαριασμό στο instagram τη λέξη «pame» σε greeklish για να εκφραστεί με ελληνική καζούρα. Πίκρα, φαρμάκι κι αυτός. Σαν κάθε αντίπαλο του Ολυμπιακού παντού. Σε Ευρώπη και Ελλάδα.

Η μεγάλη μαγκιά ήτανε το περασμένο καλοκαίρι. Διοίκησης και
προπονητή. Που καθίσανε και σχεδιάσανε ένα πλάνο εναρμονισμένο στην ιδέα και την πίστη της τεράστιας προσδοκίας. Της ευρωπαϊκής υπέρβασης των ερυθρόλευκων μέσα από τη λογική του συνθήματος: «Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε».

Ο Μάρκο Σίλβα ζήτησε παίκτες, ο Μαρινάκης του τους πήρε, η ομάδα απέκτησε ένα πραγματικό βαθύ, υψηλού επιπέδου ρόστερ, πολυάριθμων πειστικών λύσεων και να τα αποτελέσματα. Αυτός ο ευφυής προπονητής αναδεικνύεται σε «νομοθέτη» καινούργιων, προχωρημένων δεδομένων στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δημιουργεί ένα σύνολο-μοντέλο. Φτιάχνει τον Ολυμπιακό κατά τρόπο τέτοιο ώστε να φαντάζουν πολλές, πάρα πολλές οι μέρες που μεσολαβούν από το ένα παιχνίδι της ομάδας στο άλλο, για να περιμένει καρτερικά ο κόσμος να απολαύσει τις κινήσεις των αγαπημένων του παικτών στο γήπεδο.

Ακούω διάφορα «κουφά» και παλαβά από αργά τη νύχτα της Τετάρτης, στον απόηχο της θριαμβευτικής ανατροπής σε βάρος της Ντιναμό Ζ. που με ένα ιστορικό ρεκόρ για τον Ολυμπιακό στο θεσμό (τις τρεις διαδοχικές νίκες του) και τους βαθμούς που καβάτζαρε στο σακούλι του, οι οποίοι τον φέρνουν σε σημείο τέτοιο που θα πρέπει να βάλει τα χέρια και να βγάλει τα μάτια του, πιστεύω, για να μην πανηγυρίσει την είσοδο στους «16».

Ότι επειδή είναι άπειρος έκανε λάθη και ευτύχησε όχι να τον δικαιώσει ο Πάρντο, αλλά να… τον κάνει να εκτεθεί. Γιατί άρχισε το ματς με τον Ερνάνι, γιατί άλλαξε τον Κασάμι, κλπ., κλπ. Θα τρελαθούμε; Άλλη μπάλα παίζεται, σε άλλο γήπεδο, είναι άλλο ποδόσφαιρο αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε;

Ποιο να ‘ναι το ρίσκο που πήρε ο Πορτογάλος βάζοντας 11άδα τον συμπατριώτη του; Όσο καιρό εξέπεμπε στο δικό του μήκος κύματος και ήταν εκτός ερυθρόλευκου περιβάλλοντος, παρότι προσωπική μεταγραφική επιλογή του, τον είχε εκτός πλάνων. Ο Ερνάνι έβαλε τη σοβαρή υποψηφιότητα του να δοκιμαστεί στους βασικούς ύστερα από τα γκολ που σημείωσε με τον Πλατανιά, την αλλαγή εικόνας του Ολυμπιακού στο β’ ημίχρονο της Βέροιας, ως προς την οποία είχε καίρια συμβολή, ενώ «προκρίθηκε» έναντι του Πάρντο καθότι ο Κολομβιανός είχε να πιάσει σπουδαία απόδοση από το 3-2 στο Λονδίνο.

Στην Πόρτο – έστω και ως αλλαγή ιδίως στα περσινά του C.L. – έπαιζε ο Ερνάνι. Για ποια «ζαριά» του πάγκου μιλάμε, που αποφάσισε να τον έχει στο αρχικό σχήμα;

Ο Πάρντο που τον άλλαξε, δικαίωσε τον Σίλβα που για πολλοστή φορά αποδεικνύει το σωστό κουμάντο που κάνει και στη διάρκεια του αγώνα. Επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο, στο κατάλληλο σημείο του αγώνα και καρπώνεται μαζί με τον Κολομβιανό σκόρερ και πρόσωπο της βραδιάς, το δεύτερο «βραβείο» της νίκης επί των Κροατών.

Ρίσκο πήρε ο προπονητής στην απόσυρση του Παϊτίμ Κασάμι από το ματς κι εδώ ομολογώ ότι ήμουνα κι εγώ μεταξύ των πολλών απορούντων για την αλλαγή, όμως να που ο Σίλβα μας θύμισε γιατί εκείνος είναι ο προπονητής, ο γνώστης, ο ειδικός και όλοι εμείς… οι απέξω. Με το που έμειναν με 10 οι φιλοξενούμενοι, τα λεπτά κυλούσαν και το γκολ της νίκης δεν ερχόταν, φόρτωσε την επίθεση με τονπληθωρικό, κλασικό φορ, Φινμπόγκασον (που άνοιξε διαδρόμους και βοήθησε τραβώντας αμυντικούς πάνω του να πασάρει ο Φορτούνης στον Πάρντο για το 2-1) γύρισε την ανάπτυξη στο 4-4-2 που είναι αρκετά «ξένο» γι’ αυτόν και κάπως έτσι το φινάλε βρήκε όρθιους 33 χιλιάδες ανθρώπους να αποθεώνουν τους ερυθρόλευκους φωνάζοντας εν χορό το: «Θα ζω με ένα όνειρο τρελό, ο Θρύλος να σηκώσει το ευρωπαϊκό»…

Ήταν μια (ακόμα) τεράστια ερυθρόλευκη ευρώ-νίκη για τον Ολυμπιακό που πλημμυρίζει από συναισθήματα χαράς και υπερηφάνειας φέτος τον κόσμο του κι ας μην βασίστηκε σε μεγαλειώδη εμφάνιση. Περιείχε όμως μεγαλείο καρδιάς και ψυχής, πάθος και πίστης για τη νίκη, έστω και αν το παιχνίδι στράβωσε ποικιλότροπα για τον Ολυμπιακό:

*Με την ψυχρολουσία του 0-1 στη μία και μοναδική στιγμή σε όλο το ματς που κλήθηκε ο θεατής – κατά τα λοιπά του 90άλεπτου – Ρομπέρτο να εκτιναχθεί. Κι αφού πιο πριν το άνοιγμα του σκορ με τις ευκαιρίες των Φορτούνη και Ερνάνι φαινόταν πιθανότερο για τους γηπεδούχους

*Με την αναγκαστική αλλαγή του Μποτία σε ένα χρονικό σημείο που οι συνθήκες πίεζαν να μη δαπανηθεί μια αλλαγή-κίνηση από τον πάγκο για αμυντικό ποδοσφαιριστή αφού ο Ολυμπιακός έχανε εκείνη την ώρα

*Με την απώλεια του πέναλτι από τον Κώστα Φορτούνη (και μάλιστα αστοχώντας ακόμα πιο… απίστευτα στην επαναφορά της μπάλας από την απόκρουση του Εντουάρντο στην εκτέλεση από την άσπρη βούλα!) στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου. Εκεί όπου εύλογα μπορεί να καταλάβει η απογοήτευση τον οποιονδήποτε και την κάθε ομάδα. Να χαθεί η αυτοσυγκέντρωση και όλα να τιναχτούν στον αέρα.

Ήταν ένα ματς που δεν πήγε τίποτα καλά για κάπου εκεί στα 60 λεπτά. Όμως ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα τα αντιπαρήλθε όλα, υπογραμμίζοντας ότι έχει αλλάξει επίπεδο. Ότι έχει ανέβει κλάση τολμώ να πω και διαθέτει απαντήσεις και αντίδοτα ακόμα και σε συνθήκες που τα “plan A & B” απαιτούν περαιτέρω λύσεις. Γιατί έχει παίκτες, έχει ομάδα και έχει και προπονητή, πολύ, μα πολύ ικανό.

Πηγή: sportit.gr

Ντιναμό Ζάγκρεμπ Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός