του Λάζαρου Γεωργίδη
Όταν έχει χαθεί μία πρόκριση στην τελική φάση του Euro στη διαδικασία των πέναλτι, τότε δεν χωρά πολλή κριτική για την Εθνική Ελλάδας, μία ομάδα που από τα προκριματικά έδειξε, ότι βρίσκεται σε διαδικασία αναγέννησης. Η αύρα της στα ημιτελικά των μπαράζ με το Καζακστάν και το εμφατικό 5-0 δημιούργησε υψηλές προσδοκίες και όνειρα για παρουσία στα γήπεδα της Γερμανίας. Τσάμπα πήγε το γκουγκλάρισμα για αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία. Και αυτό το συναίσθημα της απογοήτευσης γίνεται ακόμα μεγαλύτερο υπό τις σκέψεις, ότι το συγκρότημα του Γκουστάβο Πογιέτ ήταν ανώτερο καθόλη τη διάρκεια της αναμέτρησης της Τιφλίδας.
Τί έφταιξε όμως και η Ελλάδα δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη και την πρόκριση σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Υπάρχει μία σειρά από παράγοντες, οι οποίοι επηρέασαν το αποτέλεσμα.
Η Ελλάδα πίεσε ψηλά από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, με τον Ιωαννίδη να κάνει την πρώτη άμυνα σε μία προσπάθεια να εκβιάσει το λάθος. Το κέντρο μας κατάφερε να περιορίσει τους Γεωργιανούς που δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν. Η «γαλανόλευκη» κατάφερε στο 20λεπτο να μην αφήσει τη Γεωργία να κατέβει το κέντρο και στη συνέχεια έκανε αυτό που ήθελε ο Πογιέτ. Μετά από το πρώτο δεκάλεπτο έκανε το παιχνίδι δικό της.
Η μόνη διαφορά με το Καζακστάν ήταν το γρήγορο γκολ, το οποίο εν τέλει δεν μπήκε ποτέ. Είναι χαρακτηριστικό όμως, ότι η Γεωργία δεν απείλησε καθόλου παρά μόνο από στατική φάση που απέκρουσε ο Βλαχοδήμος, ο οποίος στην ουσία ήταν ο άνθρωπος που κράτησε την Ελλάδα στο τέλος του αγώνα και την έβαλε σε διαδικασία παράτασης με την κορυφαία επέμβαση που έκανε στις καθυστερήσεις!
Στο δεύτερο ημίχρονο η παρουσία του Σιώπη ήταν επίσης σημαντική. Με την ενέργειά του κάλυψε μεγάλο διάστημα στο κέντρο του γηπέδου με ποδοσφαιριστές που έχουν ικανότητα στο ένας εναντίον ενός όπως ο Κβαρατσκέλια.
Στην ουσία φάγαμε ένα ημίχρονο στη νευρικότητα, φορτωθήκαμε με κάρτες 4 αμυντικοί μας. Δεν πήραν μονομαχία οι στόπερ που είχαν κάρτες. Γι’αυτό και Πογιέτ έκανε την αλλαγή Χατζηδιάκου-Ρέτσου. Έτσι ο Βίλι Σανιόλ μας έφερε στα μέτρα τους .
Ήμασταν ανώτεροι αλλά δεν καταφέραμε να βρούμε το καθαρό σουτ, την καθαρή φάση που θα μας έβαλε σε θέση οδηγού στο σκορ. Ο Μπακασέτας δεν βρήκε πολλές φορές πεδίο βολής για να σουτάρει γεμάτα, το οποίο είναι το βασικό χαρακτηριστικό του. Άρα το κλείσιμο του αρχηγού ήταν καταλυτικός παράγων αναχαίτισης των ελληνικών δυνάμεων. Από εκεί και πέρα στην παράταση ήταν θέμα κούρασης και πνευματικής διαύγειας.
Κατά γενική ομολογία ο Μαρτσίνιακ έκανε καλό παιχνίδι. Στο δεύτερο ημίχρονο, γύρω στο 70’ και σε μομέντουμ που η Ελλάδα είχε θετική ενέργεια, ο Πολωνός ρέφερι διέκοπτε τη ροή του παιχνιδιού, ενώ η εθνική μας είχε τη μπάλα στα πόδια και βρισκόταν σε φάση αντεπίθεσης, ενώ θα μπορούσε να αφήσει το πλεονέκτημα. Έτσι ανέκοπτε τον ρυθμό των διεθνών μας.
Από εκεί και πέρα, παρότι οι είσοδοι παικτών στο παιχνίδι φρέσκαραν το παιχνίδι μας, οι Οι τρεις αναγκαστικές αλλαγές επηρέασαν. Μπάλντοκ, Κουρμπέλης και Μάνταλος ήταν πολύ σημαντικοί στο ματς.
Βέβαια και η Γεωργία έχασε Σενγκέλια και Κβαρατσκέλια κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Έτσι οι Καυκάσιοι δεν είχαν στη διαδικασία των πέναλτι το αστέρι τους (Κβαρατσκέλια). Παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση. Απ’ ότι αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος, οι Γεωργιανοί έκαναν την κρίση ευκαιρία.
Η διαδικασία των πέναλτι είναι θέμα τύχης. Μπακασέτας και Γιακουμάκης έχασαν τα πέναλτι της Ελλάδας, αλλά ΟΚ, αυτά συμβαίνουν. Δεν χρειάζεται να κλαίμε, αλλά να κοιτάμε μπροστά. Σημασία έχει ότι έχει δημιουργηθεί μια καλή μαγιά παικτών, πάνω στην οποία η Ελλάδα πρέπει να χτίσει. Απ' ό,τι φαίνεται, ο Γκουστάβο Πογιέτ τελειώνει, οπότε οι ιθύνοντες πρέπει να χαράξουν γρήγορα την επόμενη μέρα.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις