Μικρός Παναθηναϊκός

Γράφει ο Αντώνης Κατσαρός.

Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να έρθει παρά τις μαθηματικές ελπίδες, αλλά εκείνο που φαντάζει δυστυχώς αδύνατο είναι η βελτίωση της εικόνας του συνόλου. Γιατί με βάση το ρόστερ της ομάδας και τον τρόπο που το διαχειρίζεται ο προπονητής του, οι δυνατότητες για να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα είναι πολύ συγκεκριμένες.

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε γίνει τόσο μικρός ο Παναθηναϊκός. Όχι σχετικά με τα αποτελέσματα. Όλες οι ομάδες κάποια στιγμή μπορούν να χάσουν με μικρό ή και μεγάλο σκορ και να αλλάξουν την επόμενη ημέρα την κακή στιγμή με λίγες αλλά πολύ συγκεκριμένες κινήσεις.

Εκείνο που δεν συμβαίνει όμως σε όλους είναι να κλείνονται στον εαυτό τους, χωρίς φιλοδοξία και αυτοπεποίθηση και να αναζητούν εύκολες απαντήσεις. Για τους τραυματισμούς, τους ποδοσφαιριστές που φεύγουν για τις Εθνικές ομάδες, τη διαιτησία και τον κακό προγραμματισμό της εγχώριας λίγκας, τα σχόλια των δημοσιογράφων και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο τέλος πάντων.

Εάν αυτό που ο Ζεσουάλδο Φερέϊρα είπε μετά το τέλος του αγώνα στη Ρώμη, για μία ομάδα η οποία τώρα χτίζεται ισχύει, έπρεπε ως στόχευση να γίνει ευρύτερα γνωστή νωρίτερα, ώστε ο κόσμος του Παναθηναϊκού να γνωρίζει τι θα έπρεπε να περιμένει. Οι εκ των υστέρων εξηγήσεις όμως δεν καλύπτουν τα κενά ούτε κανέναν οπαδό, γιατί δείχνουν πως στο βάθος του μυαλού υπήρχε η ελπίδα άλλης, διαφορετικής πορείας, ανάλογης με εκείνες του παρελθόντος.

Ο προπονητής που λέει μετά το τέλος του 3-0 με τη Λάτσιο ότι η ομάδα αναπτύσσεται και θεωρεί ότι αυτά τα λόγια μπορούν να γίνουν αποδεκτά και κατανοητά μάλλον δεν αντιλαμβάνεται που ακριβώς εργάζεται. Και όταν λέει ότι οι ποδοσφαιριστές ένιωθαν δύσκολα πηγαίνοντας με το εις βάρος τους 2-0 στα αποδυτήρια στο ημίχρονο, δείχνει πως δεν εντάσσει τον εαυτό του στις αποτυχίες της ομάδας. Εκείνος δηλαδή πώς έκρινε τα πρώτα 45 λεπτά ; Με ψυχραιμία και αντικειμενικές προσεγγίσεις για τις αδυναμίες της ομάδας του;

Πηγή: pamesports.gr