Το 0-3 του Μίτσελ στο φέουδο της Λεβάντε ήταν η νύχτα του Βαλβέρδε στη Λάρνακα με την Ανόρθωση. Εκεί, μαθαίνοντας ο Ερνέστο «σε πραγματικό χρόνο» τα ελαττώματα της ομάδας του, ελαττώματα αγωνιστικά ή ελαττώματα νοοτροπίας, το κόστος ήταν ότι ο Ολυμπιακός πλήρωσε τα διαφυγόντα κέρδη μιας χρονιάς Τσάμπιονς Λιγκ. Πολλαπλάσιο δίδακτρο, σε σχέση με το σημερινό.

Όταν, με τον καιρό, ο Βαλβέρδε κατάλαβε την ομάδα, τότε πρόλαβε να την καθοδηγήσει στο να κάνει ένα έτσι-ονειρευόμαστε-τον-Ολυμπιακό όμιλο Κυπέλλου UEFA. Το 5-1 με τη Μπενφίκα, το 4-0 με τη Χέρτα. Μετά ο Βαλβέρδε συνειδητοποίησε, και κοντά στον Βαλβέρδε όλοι γύρω-γύρω, ότι το Παιγνίδι δεν το μαθαίνεις ποτέ. Αυτό είναι, το Παιγνίδι, που έρχεται και κάθε φορά κάτι έχει να σε μάθει.

Διαβάστε όλο το σχόλιο στο gazzetta.gr