Αν δεν το έχουν καταλάβει Μαρινάκης-Μελισσανίδης-Σαββίδης-Αλαφούζος, ζούμε ήδη σε καθεστώς GREXIT!

Υπό συνθήκες ανισορροπίας του «τρόμου» δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αντίθετα, αν ισορροπήσει τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε.

Μέχρι το 2016 βιώναμε την μονοκρατία του «τρόμου» με κυρίαρχο τον Ολυμπιακό και φυσική συνέπεια την μονοπώληση των πρωταθλημάτων. Κάνοντας στροφή προς τα πίσω στο χρόνο, αν είμαστε καλοπροαίρετοι, θα συμφωνήσουμε ότι ο Μαρινάκης επέβαλε το «καθεστώς» του εν ου άλλοις παικτοίς. Ο Παναθηναϊκός ζούσε με τα βαριά τραύματα της άδοξα διαλυθείσας πολυμετοχικότητας,η ΑΕΚ ήταν καταπλακωμένη από τα χρέη της και ο ΠΑΟΚ έκλαιγε την αφραγκία του και μάλιστα με δανεικό μαντήλι…

Αυτά τα εφτά τελευταία χρόνια δεν έφταιγε ο Μαρινάκης για την αναξιοπιστία των άλλων μεγάλων ομάδων της χώρας. Δεν δικαιούνταν να υφαρπάσουν κάποιο από τα πρωταθλήματα που αντικειμενικά κατέληγαν στην καλύτερη ομάδα. Το εξοργιστικό, όμως, ήταν ότι οι Πειραιώτες δεν μπορούσαν ή δεν είχαν τη διάθεση να καμουφλάρουν την παντοδυναμία τους, που «γεννά» αλαζονεία και μοιραία ευδοκιμεί το μίσος.

Άλλη κουβέντα θα κάναμε σήμερα αν η σφοδρή αντιπαλότητα Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού περιοριζόταν στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Αν επιδεικνυόταν αμφίπλευρα, ο αναγκαίος εξωαγωνιστικός σεβασμός στο όνομα της «αιώνας» αλληλεπίδρασής τους στη κουλτούρα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η σημερινή «αναρχία» είναι απότοκη του κακού παραδείγματος που έδωσαν οι δύο «αιώνιοι». Του Ολυμπιακού, που υπερτόνιζε την επικυριαρχία του, κάνοντας επίδειξη και μέσω των κέντρων λήψης των αποφάσεων και του Παναθηναϊκού που, αδύναμος ων, για να ισχυροποιήσει τα «άλλοθί» του επιστράτευε καταγγελτικό και εμπρηστικό λόγο.

Σήμερα ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος έχουν καταλάβει ότι η διατάραξη της «αιώνιας» ισορροπίας τους, άφησε ένα κενό. Όσο ήταν ανέτοιμοι ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ, δεν άλλαζε το στάτους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από την ώρα, όμως, που ήλθαν επιβλητικά στο προσκήνιο ο Σαββίδης και ο Μελισσανίδης, έγινε ευδιάκριτο το λάθος του Μαρινάκη και του Αλαφούζου, γι’ αυτό και τώρα τρέχουν και δεν φθάνουν…

Η νέα τάξη πραγμάτων

Η καινούργια πραγματικότητα θέλει πρωταγωνιστές δύο Πόντιους. Το δυστύχημα για «ερυθρόλευκους» και «πράσινους» είναι ότι δεν πρόκειται για ποντιακό ανέκδοτο. Ο «Ρώσος» βγάζει ανυπομονησία. Αντίθετα, ο «τίγρης» είναι… μανούλα στο καρτέρι. Συνυπολογίζοντας, το «στρίμωγμα» του Μαρινάκη και την ευρεία αμφισβήτηση που εισπράττει ο Αλαφούζος, το κοκτέιλ είναι εκρηκτικό και χαμένο, από αυτή την ανισορροπία του «τρόμου», είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ό,τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας με πρωταγωνιστές τους «μεγάλους» οφείλεται στον υπερτροφικό εγωισμό των τεσσάρων. Πολλοί, σκεπτόμενοι απλοϊκά, θεωρούν ανέφικτη τη συνεννόηση μεταξύ τους. Είναι γνωστές οι απόψεις, που κατά καιρούς έχουν ακουσθεί, που όλες εν τέλει επικεντρώνονται στην περίφημη ρήση ότι στο πρώτο αμφισβητούμενο πέναλτι ή οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης τινάζεται στον αέρα.

Όντως, αυτό συνέβη και συμβαίνει. Όμως, την ίδια ώρα παρατηρείται και κάτι άλλο. Έχει ξεμείνει χωρίς υπολείμματα αξιοπιστίας το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα έχει κατρακυλήσει στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ. Το κάποτε ρεαλιστικό «λάφυρο» των  25-30 εκατ. ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ γίνεται όλο και πιο μακρινή επιδίωξη. Έχει, πλέον, δυσκολέψει αφάνταστα η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς και του Γιουρόπα Λιγκ. Η εγχώρια πίτα έχει μικρύνει. Η ποιότητα του πρωταθλήματος υποβαθμίζεται. Δεν χρειάζεται η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ να επιβάλουν GREXIT. Στην ανωτέρω περιγραφείσα βάση δεδομένων, το GREXIT είναι ήδη… εδώ!

Αν ο καθένας «μεγάλος» ξεχωριστά σκέπτεται την επιβίωση της δικής του ΠΑΕ κι ας πάνε να πνιγούν οι άλλοι, με τρεις… πνιγμένους δεν θα επιζήσει ο ένας, ούτε φυσικά και οι μικρότεροι που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα.

Μόνο η προαναφερθείσα σκέψη, αν λειτουργήσει ως παραδοχή, θα υπάρξει ελπίδα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν είναι οι «τέσσερις» εκείνοι που θα φροντίσουν να ισχύσει, ως κανόνας απαράβατος, η ισορροπία του «τρόμου» στις εγχώριες διεκδικήσεις  τους.

Κάθε άλλη επιλογή, του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί, θα τους αναγκάσει- σε όχι πολύ μακρινό χρόνο- να μαστιγώσουν το υπερτροφικό εγώ τους, γιατί θα είναι οι αποκλειστικοί υπαίτιοι της ολοσχερούς κατάντιας του ελληνικού ποδόσφαιρου. Χειρότερης και από το υφιστάμενο, κατ’ ουσία, GREXIT, που ήδη ζούμε, χωρίς να θέλουμε να το παραδεχθούμε!