Όταν έχεις να πανηγυρίσεις πρωτάθλημα 24 χρόνια είναι φυσιολογικό οι λέξεις να μη βγαίνουν εύκολα, μετά απ' όσα ζήσαμε στο ΟΑΚΑ, το βράδυ της Κυριακής. 70.000 Ενωσίτες από όλη την χώρα, κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου η ΑΕΚ είναι μεγάλη δύναμη, κατέκλυσαν το στάδιο και δημιούργησαν φοβερή ατμόσφαιρα.

Πανηγύρισαν την μαθηματική εξασφάλιση του πρωταθλήματος, χωρίς υπερβολικές αντιδράσεις και υπερασπίστηκαν το συμφέρον της ομάδας τους. Αυτό θαρρώ είναι και το σημαντικότερο τη δεδομένη στιγμή, αφού εκκρεμούν δικαστικές υποθέσεις, οι οποίες δεν ξεκαθαρίζουν το τοπίο και δίνουν παράταση στην πραγματική γιορτή που θα στηθεί από την ΑΕΚ για τον εορτασμό της κατάκτησης του τίτλου.

Οπότε χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή από τους οπαδούς της ΑΕΚ, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά πως να γλεντούν και πως να τρολάρουν τους αντιπάλους τους. Στην επόμενη φιέστα, την επίσημη, που θα στηθεί (γιατί μην ξεχνούμε, ότι υπάρχουν και άλλες, αφού υπάρχει το Κύπελλο στο ποδόσφαιρο και το Final 4 στο μπάσκετ) οι Ενωσίτες θα μπορούσαν να πάνε με πορεία από σκουτεράκια, για να στείλουν και το ανάλογο μήνυμα για την απαράδεκτη κωλυσιεργία που υπάρχει για την έκδοση της απόφασης της Επιτροπής Εφέσεων για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ.

Δεν πειράζει. Έτσι η ΑΕΚ θα κάνει περισσότερες φορές τον γύρο του θριάμβου φέτος. Για να το εμπεδώσουν και καλύτερα οι αμφισβιτίες της, ότι είναι η καλύτερη ομάδα, φέτος, στην Ελλάδα.

Από το ματς με τον Λεβαδειακό, λίγα πράγματα θα μας μείνουν αγωνιστικά, όπως πολλές χαμένες ευκαιρίες. Σίγουρα αφήνει γλυκιά γεύση το γεγονός, ότι ο Μπακασέτας βρήκε δύο φορές δίχτυα. Το έψαχνε πολύ το γκολ τις προηγούμενες αγωνιστικές και στάθηκε πολύ άτυχος. Προσωπικά, θεωρώ ως μεγαλύτερη στιγμή του παιχνιδιού την είσοδο του Πέτρου Μάνταλου στον αγωνιστικό χώρο.

Όλο το ΟΑΚΑ σηκώθηκε στο πόδι και καταχειροκρότησε τον αρχηγό που 6 μήνες υπέμενε καρτερικά να επιστρέψει από τον τραυματισμό του. Ο Πέτρος βίωσε ένα standing ovation από 70.000 θεατές που αναγνώρισαν τη μεγάλη προσφορά του σε μία χρονιά που ήταν η καλύτερη για τον ίδιο, αλλά το ποδόσφαιρο του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Η μοίρα όμως τα έφερε έτσι και θα σηκώσει ο ίδιος την κούπα αγωνιζόμενος. Αν έμπαινε και η ευκαιρία του Λάζαρου στο τέλος ύστερα από δικιά του πάσα θα μιλούσαμε τώρα για την απόλυτη επιστροφή. Συμμετοχή και ασίστ.

Το ομορφότερο συναίσθημα που βγαίνει από αυτήν την αεκοκυριακή είναι το δέσιμο του κόσμου με τη Νέα Φιλαδέλφεια. Όλα τα καραβάνια των Ενωσιτών, οικογένειες και παιδιά, οργανωμένοι και μη, πέρασαν, μερικές ώρες πριν τη σέντρα, από τη δυτική όχθη του Ποδονίφτη και ονειρεύτηκαν αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν σήμερα. Μία μελλοντική φιέστα κατάκτησης τίτλου στην Αγιά Σοφιά.