Δεν περιμέναμε από το δεύτερο παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Μπάγερν για να εξακριβώσουμε την τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Από το πρώτο παιχνίδι οι Γερμανοί έδειξαν, ότι δεν συγχωρούν τα λάθη, αν και ξεκάθαρα η ομάδα του Μονάχου δεν είναι η σαρωτική μηχανή που φιλοδωρούσε με τεσσάρες και πεντάρες κάθε αντίπαλό της.

Στην αναμέτρηση του Allianz Arena είδαμε πάντως μια ΑΕΚ λίγο καλύτερα διαβασμένη. Πιο συμπαγής αμυντικά, με αλληλοκαλύψεις και έγκαιρες αντιδράσεις των παικτών που αποτελούν την οπισθοφυλακή της. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο παρατηρήθηκε καλή λειτουργία πίσω και χτίσιμο αντεπιθέσεων από τα φουλ μπακ-χαφ, τον Μπακάκη και τον Χουλτ, οι οποίοι με την ταχύτητά τους κατάφεραν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις στην κόντρα.

Γιατί από τον άξονα η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βγάλει επιθέσεις, ούτε οργανωμένες ούτε στον αιφνιδιαμό. Δύο φορές πήγε να γίνει κάτι και είδαμε επαγγελματίες παίκτες να χάνουν κοντρόλ, σπαταλώντας τις ευκαιρίες. Όπως έκανε ο Πόνσε και ο Μάνταλος...

Αν είχε και λίγο περισσότερη επιείκια ο Σλοβεντος διαιτητής στη φάση που ο Λεβαντόφσκι πέφτει σαν σακί σε επαφή με τον Τσόσιτς, δίνοντας στη Μπάγερν δώρο ένα ανόητο πέναλτι και την ευκαιρία να προηγηθεί από τα 11 βήματα, ίσως η ΑΕΚ να είχε περισσότερες πιθανότητες να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα, παίζοντας συντηρητικά αλλά όχι παθητικά στο δεύτερο μέρος.

Εκεί η Ένωση δεν τα πήγε καλύτερα από το πρώτο 45λεπτο. Έδωσε δικαιώματα και δέχτηκε δεύτερο γκολ, επειδή η άμυνά της κοιμήθηκε ξεχνώντας τον Λεβαντόφσκι στο δεύτερο δοκάρι. Ευτυχώς που σε ένα ακόμα παιχνίδι υπήρχε ο Μπάρκας που κράτησε το σκορ σε χαμηλά επίπεδα με τις επεμβάσεις του...

Με την ήττα η ΑΕΚ αποκλείστηκε και μαθηματικά από τη διοργάνωση (μόνο με θαύμα το Europa). Η φετινή χρονιά αν και ξεκίνησε πολύ όμορφα με την πρόκριση στους ομίλους μετά από 12 χρόνια δεν είχε ανάλογη συνέχεια. Γιατί αυτή η ομάδα, όπως φάνηκε, δεν χτίστηκε για να έχει συνέχεια στην Ευρώπη.

Το φετινό ταξίδι στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση έμοιασε σαν παραθερισμός σε προηγμένες ποδοσφαιρικά πόλεις, για σέφλι και σουβενίρ. Φαίνεται κάπως σκληρό, αλλά έτσι είναι. Προσωπικά δεν αρέσκομαι να αποθεώνω σε ήττες. Χρειάζεται αυστηρή κριτική και η σούμα φέτος έδειξε, ότι η ΑΕΚ χρειαζόταν καλύτερο σχεδιασμό για να είναι ανταγωνιστική στο Champions League. Να μάθει από τα λάθη της.

Βέβαια, για να μην είμαστε άδικοι, ο όμιλος της ΑΕΚ ήταν φωτιά και έτυχαν πολλές αναποδιές στον Δικέφαλο, όπως τραυματισμοί και η τιμωρία του Λιβάγια με τον Λόπες.

Για να κάνω και τον δικηγόρο του διαβόλου και ο Ερυθρός Αστέρας κληρώθηκε με μεγαθήρια, όπως η Παρί, η Λίβερπουλ και η Νάπολι (που είναι πρώτη στον τρίτο όμιλο), αλλά είδαμε να παίρνει μία νίκη στην έδρα του απέναντι στην ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ.

Τουλάχιστον η Ένωση θα έχει την ευκαιρία τώρα να συγκεντρωθεί στις εγχώριες διοργανώσεις, όπου την περιμένει πολύ δύσκολη αποστολή, να καλύψει τη διαφορά από την κορυφή. Με το προσωπείο που έδειξε απέναντι στον Παναθηναϊκό απογοήτευσε τον κόσμο της. Ήρθε η ώρα να ξεπλύνει την πίκρα του...

ΥΓ: Το επεισόδιο μεταξύ Τσόσιτς και Χουλτ δείχνει ξεκάθαρα ότι κάτι δεν πάει καλά στα αποδυτήρια.

 

Μπάγερν Μονάχου ΑΕΚ