Είναι πραγματικά κρίμα πάντως να βλέπεις μια μεγάλη ομάδα, ένας ιστορικός σύλλογος σαν την ΑΕΚ, που υποστηρίζεται και ακολουθείται από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, από τη μία να υπολείπεται τόσης ποιότητας σε ένα ντέρμπι και από την άλλη να καταφεύγουν βασικές μονάδες της, όπως είναι ο Βράνιες, σε «φθηνά» τεχνάσματα και τιποτένιους αντιπερισπασμούς, μπας και καταφέρουν να οδηγήσουν σε αποπροσανατολισμό τον αντίπαλο, μήπως και αυξάνονταν έτσι οι όποιες ελπίδες, να φύγει με αποτέλεσμα από το Φάληρο!

Και, επίσης, είναι να αναρωτιέται κανείς στην αποτίμηση του Ολυμπιακός-ΑΕΚ: Τελικά, μόνο της… Καρλέουσας την έπαιρνε την Ένωση να το κάνει, για να μπουμπουνίσει το ματς, να το μετατρέψει σε… ροντέο, μεταφέροντας εκνευρισμό, καβγάδες και τσαμπουκά προς την ερυθρόλευκη πλευρά… Για να μην ασχολείται με την μπάλα, μα… με το ξυλίκι!

Ο Ολυμπιακός, οι ποδοσφαιριστές, όλος ο ερυθρόλευκος οργανισμός, δεν… τσίμπησε, δεν ενέδωσε. Έβαλαν απ’ την αρχή της εβδομάδας μετά το περιβόητο πάρτι του Βράνιες και του Λιβάγια στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους την εκδίκηση στο γήπεδο. Και την πέτυχαν με κάθε επαγγελματική επισημότητα. Στο χορτάρι, μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Εκεί που μιλούν και εκφράζονται ποδοσφαιρικά οι πραγματικοί αθλητές. Όχι οι… εραστές της κρεβατοκάμαρας.

Το ντέρμπι της 8ης αγωνιστικής ήταν ξεκάθαρα θέμα υπεροπλίας ποιότητας. Υπεροχής κλάσης. Αυτή που διέθετε ο Ολυμπιακός έναντι της ΑΕΚ.

Και μεμονωμένα, σε ατομικό crash test επί τη βάση μονάδων και συνολικά, σε ομαδική προσέγγιση θέσεων και γραμμών του συνόλου, οι ερυθρόλευκοι είναι ένα επίπεδο (τουλάχιστον) πάνω από τους κιτρινόμαυρους. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά δύο αντιπάλων που απέχουν μεταξύ τους σαν τη μέρα και τη νύχτα.

Ο Ολυμπιακός στέφθηκε νικητής στα… σβηστά. Δεν φόρτσαρε, δεν ζορίστηκε, δεν κουράστηκε, δεν πιέστηκε για να κερδίσει το ντέρμπι. Έβαλε το 1ο νωρίς και σιγούρεψε την επικράτηση του με τα ασύλληπτα φάλτσα στη βολίδα του «simply the best», Μαντί Καμαρά, λίγο πριν πατήσει το ντέρμπι στο τελευταίο του δεκάλεπτο. Σε καθοριστικά, καίρια δηλαδή σημεία, που λογικά σηματοδοτούν πάντοτε με ακρίβεια την έκβαση ενός αγώνα.

Το όλο ματς κύλησε μάλιστα κατά τρόπο που έδινε σε πάρα πολλούς τη βεβαιότητα ότι αν δεν ακυρωνόταν τζάμπα και βερεσέ, άδικα για τον Ελ Αραμπί εκείνο το 2-0 που ποτέ δεν μέτρησε στο 26’, ο Ολυμπιακός θα έκανε ένα πάρτι άνευ προηγουμένου.

Γιατί η ΑΕΚ έκανε απανωτά τα χτυπητά σφάλματα στην άμυνα, γιατί έμοιαζε τρομαγμένη και σε πανικό από την αρχή και άμα βρισκόταν πριν το ημίωρο με δύο γκολ φορτίο στην πλάτη, δεν θέλει φιλοσοφία για το πόσο εύκολα θα μπορούσε να ανοίξει η βεντάλια του σκορ.

Κάτι που άλλωστε έχει συμβεί αρκετές φορές την τρέχουσα δεκαετία στα κοκκινοκίτρινα ντέρμπι του Καραϊσκάκη.

Αυτός ο αχαρακτήριστος Πορτογάλος ρέφερι όμως που ήρθε υποτίθεται για να κάνει… μαθήματα διαιτησίας, για κάποιο λόγο έκανε ότι ήταν δυνατό για να εκνευρίσει το φαληρικό γήπεδο.

Η απόφαση του, σε συνεργασία με την ομάδα VAR να ακυρώσουν το πεντακάθαρο γκολ του Μαροκινού, ναι μεν δεν έκρινε την έκβαση του παιχνιδιού, ωστόσο η ανωτερότητα του Ολυμπιακού ήταν τόση, που σε συνάρτηση με την καυτή εξέδρα και την ψυχολογία στα ύψη μετά την εμφάνιση κόντρα στην Μπάγερν, θα υποστηρίξω με σιγουριά ότι προστάτεψε την ΑΕΚ από βαριά, ίσως και πολύ βαριά ήττα!

Δεν υπάρχει καμία παράβαση του Γκιλιέρμε όταν αρχίζει η φάση του πολυσυζητημένου γκολ του Γιουσέφ Ελ Αραμπί και γεμίζουμε απορίες με το «κατασκεύασμα» του διαιτητή και των συμμετεχόντων στην τεχνολογική σύσκεψη να πάρουν την αρχική απόφαση πίσω και να σβήσουν το 2-0 κάνοντάς το πάλι… 1-0.

Ο Πορτογάλος έπαιξε κόντρα τον Ολυμπιακό και στον πειθαρχικό έλεγχο, κάνοντας επανειλημμένα τα στραβά μάτια στα χτυπήματα στο… ψαχνό των Ενωσιτών στα πόδια και τα κορμιά των ερυθρολεύκων, αναγκάζοντάς μας να απορήσουμε μπας και… είχε ξεχάσει τις κίτρινες κάρτες στο σπίτι του στην Πορτογαλία!

Έχοντας όμως δείξει από το 1ο λεπτό κάρτα στον Σεμέδο… δεν «έπαιζε» κάτι τέτοιο. Ήταν βέβαιο ότι μεροληπτούσε εναντίον των γηπεδούχων!

Ο Τσιγκρίνσκι, ο Βράνιες, ο Γαλανόπουλος, ο Ολιβέιρα, ο Αλμπάνης, ο Λιβάγια, θα έπρεπε να είχαν παρατηρηθεί και γραφτεί στο ποινολόγιο του Ίβηρα διαιτητή από το 1ο μέρος, αλλά… πού!

Πέρυσι και φέτος δεν θυμάμαι παρόμοια περίπτωση επίκλησης ξένης σφυρίχτρας για να διευθύνει ελληνικό ντέρμπι που να τα έκανε τόσο… μαντάρα. Αναλογίζομαι τι θα είχε συμβεί εάν στη θέση του ήταν κάποιος Έλληνας συνάδελφος του! Ή αν η ακύρωση του γκολ του Ελ Αραμπί επηρέαζε το τελικό αποτέλεσμα και ο Ολυμπιακός δεν κέρδιζε ή έχανε κιόλας ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι από το οποίο η ΑΕΚ δεν δικαιούνταν απολύτως τίποτα!..

Ο Καμαρά ο «μεγαλοπρεπής» ήταν… το κάτι άλλο. Οι Ποντένσε και Γκιλιέρμε θαυμάσιοι στο β’ μέρος. Διάστημα κατά το οποίο ο Αβραάμ, επίσης, θύμισε πολλές στιγμές του ένδοξου παρελθόντος του.

Με εξαίρεση το λάθος της εκκίνησης του ματς που του κόστισε και την κίτρινη κάρτα, ο Ρούμπεν Σεμέδο επέστρεψε στις μεστές, σίγουρες εμφανίσεις.

Ο Ζοσέ Σα όταν χρειάστηκε, σε 2-3 φάσεις, ήταν πάλι σταθερός και απροσπέλαστος. Φορ-τανκ, διαρκής απειλή για τα αντίπαλα στόπερ ο Ελ Αραμπί, σε εξαιρετική κατάσταση ο Σουντανί, αναστάτωσε πολλές φορές την αμυντική γραμμή της ΑΕΚ, πάλι εξαιρετικός ο Τσιμίκας.

Η «εύκολη» ήττα της ΑΕΚ στο ντέρμπι και η απομάκρυνση της 8 βαθμούς από την κορυφή, Οκτώβρη μήνα, πιστοποιεί απλά την ύπαρξη δύο ισχυρών πόλων (Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ) διεκδίκησης του τίτλου και της δικής της ετικέτας ως ένα απλό αουτσάιντερ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Βόμβα Μαρινάκη με Ολλανδό παικταρά - Έτσι θα "γκρεμίσει" το αεροδρόμιο - Κάνει 20.000.000!

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague Ολυμπιακός