Ο Αύγουστος μπήκε με την ΑΕΚ να βρίσκεται σε φουλ εγρήγορση. Κρίσιμος μήνας για όσα θα μας βρουν στη συνέχεια της σεζόν. Οι προτεραιότητες της ΑΕΚ αφορούν την απόκτηση στόπερ, εξτρέμ και αριστερού μπακ, ενώ ενδέχεται να διευρυνθούν, αναλόγως και με την εξέλιξη που θα έχουν αρκετές εκκρεμείς υποθέσεις. Από αυτά τα ζητήματα, επέλεξα να ασχοληθώ με αυτό που αποτελεί σταθερό ζήτημα για την ΑΕΚ εδώ και πολλά χρόνια.

Θυμάμαι ακόμα μια συζήτηση μου με τον Ιλια Ιβιτς, κατά την πρώτη περίοδο που ήταν τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ. Αν και δεν είχαν περάσει παρά λίγοι μήνες από τότε που ο Ιβιτς είχε βγάλει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια για να φορέσει το κοστούμι του νέου του ρόλου, είχε απόλυτη επίγνωση. "Οι θέσεις που κοστίζουν περισσότερο στο διεθνές ποδόσφαιρο, είναι αυτές του σέντερ φορ και του αριστερού μπακ". Το ήξερε καλά και αυτό δεν αλλοιώθηκε στο πέρασμα των χρόνων.

Ενδεχομένως τώρα θα είχε κλείσει το θέμα, εάν είχε βρεθεί η χρυσή τομή με τον Μλαντένοβιτς. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά, ο Σέρβος βιάστηκε να κλείσει στην προσφορά που είχε, αλλά η ΑΕΚ δεν μπορεί να καθίσει άλλο πάνω από το χυμένο γάλα. Είναι κομβικό για το μέλλον της, να βρει μια λύση που θα την κάνει να ξεφύγει και να δώσει νέα αγωνιστική διάσταση στο παιχνίδι της, που λείπει σχεδόν σταθερά μέχρι τώρα.

Ο Ιβιτς ανήκε στους τυχερούς παίκτες, που έζησαν για χρόνια τον Κασάπη. Τον κορυφαίο με τεράστια διαφορά μπακ στην ιστορία της ΑΕΚ. Σπουδαίος παίκτης, μεγάλη προσωπικότητα, κλάση και σταθερότητα επί σειρά ετών. Ανήκε μάλιστα στους ακόμα πιο τυχερούς, που έζησαν για ενάμιση χρόνο εκείνο το φοβερό δίδυμο Κασάπη, Γεωργάτου, που έκανε πράγματα και θαύματα στα αριστερά, θυμίζοντας τις μεγάλες στιγμές του διδύμου Κασάπη, Σαβέβσκι που έγραψε ιστορία.

Εκτοτε, περιλαμβανομένης και της πρώτης περιόδου Ιβιτς ως τεχνικού διευθυντή, η ΑΕΚ ψάχνει σχεδόν σε κάθε μεταγραφική περίοδο για λύση στην αριστερή πλευρά. Ξόδεψε εκατομμύρια, αλλά δεν βρήκε λύση που να μείνει για χρόνια και να κάνει τη διαφορά. Και εσχάτως, αυτή η σύγκριση πονά πολύ, καθώς την ίδια στιγμή ο ανταγωνισμός της ΑΕΚ είναι ιδιαίτερα ισχυρός στο αριστερό άκρο, με τις επιλογές των Τσιμίκα και Γιαννούλη ή παλιότερα των Χολέμπας, Βιεϊρίνια και Μαζουακού.

Το 2004, η ΑΕΚ βρήκε στα αζήτητα τον Τζιωρτζιόπουλο και φαινόταν να κερδίζει λαχείο, ωσότου τραυματιστεί σε μια άτυχη στιγμή στην Ξάνθη. Η πρώτη επιλογή του Ιβιτς ήταν ο Νίκολα Μάλμπασα. Καλός παίκτης, συνεπής αμυντικά, με ικανότητες δημιουργικά, αλλά και μεγάλη αστάθεια. Είχε αδυναμίες ανθρώπινες, δεν μπορούσε να πάει σε υψηλά στάνταρ για καιρό. Έφυγε άδοξα, ο Τζιωρτζιόπουλος δεν επέστρεψε ποτέ ουσιαστικά, η ΑΕΚ βρήκε λύσεις προσωρινά με τον Γεωργέα, που βέβαια ήταν απλά επιλογή ανάγκης.

Ο Ιβιτς δοκίμασε και τη λύση Ουντέζε, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Ο Φερέρ ενάλλασσε στη θέση τους Τζιωρτζιόπουλο, Γεωργέα, ακόμα και τον Λαγό, αλλά την επόμενη σεζόν η ΑΕΚ αποφάσισε να δαπανήσει πολλά χρήματα και να ψάξει λύση. Στα χαρτιά, ήταν σούπερ. Ροδόλφο Μάρτιν Αρουαμπαρένα. Σπουδαίο όνομα, με θητεία ετών στη Βιγιαρεάλ, συμμετοχές σε τοπ επίπεδο. Αποδείχθηκε πιο ξεζουμισμένος και από λεμόνι και δεν άφησε τίποτε καλό να θυμάται κάποιος.

Ο Κωστένογλου είχε μονιμοποιήσει στα αριστερά τον Μπούρμπο, ενώ δεν έλειπαν και οι φορές που έπαιζε ο κλασικός Γεωργέας. Την επόμενη σεζόν, νέα επιλογή από την ισπανική αγορά, αυτήν τη φορά στο πρόσωπο του Χουανφράν. Πιο φιλότιμος, λιγότερο ποιοτικός, δεν είχε δυνάμεις για επελάσεις, αλλά έπαιζε με αξιοπρέπεια την πλευρά σε μια ομάδα που αλλιώς χτίστηκε και αλλού κατέληξε. Εμεινε και δεύτερη σεζόν, αν και ο Μπάγεβιτς έφερε και τον Καράμπελα για να ενισχύσει τα άκρα.

Το καλοκαίρι του '10 εμφανίστηκε κάποιος Νταντόμο που θύμιζε περισσότερο παλαιστή, ένα χρόνο μετά έπαιζε ο Καράμπελας, αλλά και ο Κοντοές, τη σεζόν της καταστροφής κατέφτασε και ο Τσουμάγκας. Ελάχιστα πράγματα. Στη νέα εποχή, ο Δέλλας επένδυσε αρχικά στον Πεταυράκη, μετά ήρθε ο Σοϊλέδης. Η πιο σοβαρή και αξιόπιστη επιλογή όλων αυτών των ετών ήταν ο Ντίντακ, αλλά το φινάλε δεν είχε χάπι εντ.

Κατά καιρούς έπαιξαν αριστερά ο Μπακάκης και ο Γκάλο. Πέρασε ένας Βινίσιους, η ΑΕΚ ψάχτηκε με τον Γιαννούτσο. Το καλοκαίρι του '17 ήρθε ο Λόπες, που ειδικά προ του τραυματισμού του έκανε εντυπωσιακά παιχνίδια. Επειτα προστέθηκε και ο Χουλτ και αμφότεροι αποτέλεσαν το δίδυμο μέχρι και το καλοκαίρι. Πλέον, ο Σουηδός δεν μένει πια εδώ, καθώς -σωστά κατά τη γνώμη μου- η ΑΕΚ έψαξε κάτι πολύ καλύτερο.

Τι δείχνει όλη αυτή η ιστορική αναδρομή; Πολύ απλά, πως πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη επιλογή. Για μια θέση, που ούτε ακόμα και εάν πληρώσεις ακριβά, δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για το αποτέλεσμα που θα υπάρξει. Γι’ αυτό και θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, να δοθεί χρόνος στον Ιβιτς να ψάξει καλά την επιλογή. Η ΑΕΚ θέλει να βγει μπροστά από τους αντιπάλους της και για να συμβεί αυτό, δεν πρέπει να λαθέψει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Η ΒΟΜΒΑ του καλοκαιριού! "Ψήνει" Κουαρέσμα κορυφαία ελληνική ομάδα - Θα γίνει χαμός με τον παικταρά

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague