"Έκραζαν" τον Ιωαννίδη οι άμπαλοι - Μακράν η καλύτερη ομάδα ο ΠΑΟ, ξαφνικά "ανακάλυψαν" την ΑΕΚ

Άστρο λαμπρό τον οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην κούρσα του πρωταθλήματος.

Για να είμαστε και ακριβείς όμως και σωστοί, άστρα λαμπρά τον οδηγούν από το ξεκίνημα της σεζόν.

Καθώς στην αρχή ο Παναθηναϊκός βρήκε ένα Άϊτόρ που έγραφε κατά ριπάς, στην συνέχεια εμφανίστηκε ο Παλάσιος που τον πήρε στην πλάτη του δυο τρία παιχνίδια και τέλος και μάλιστα όταν ξέμεινε και απ' αυτούς τους δυο και φάνηκε να αρχίσει να δυσκολευεται σχετικά στα παιχνίδια του, ήρθε ο Ιωαννίδης να τον πάρει κυριολεκτικά από το χέρι και να του επιτρέψει όχι μόνο να συνεχίσει καλπάζοντας αλλά και να αυξήσει την διαφορά από τους διώκτες του,

Ειδικά αυτό το τελευταίο άστρο, ίσως αποδειχθεί αν όχι το πιο λαμπερό, σίγουρα το πιο καθοριστικό στην οικονομία της σούμας του πρώτου γύρου για τον Παναθηναϊκό.

Καθώς ήρθε και έλμαψε ακριβώς την στιγμή που η ομάδα συνολικά φαινόταν να ξεμένει από επιθετικές λύσεις και εμπνεύσεις και ήταν πολλοί εκείνοι που είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι κάπου εδώ αυτή η εκπληκτική πορεία του πρώτου γύρου θα έπαιρνε το τέλος της για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς.

Κι όμως.

Ο νεαρός επί της ουσίας καθάρισε τα τρία τελευταία παιχνίδια για τον Παναθηναϊκό, κερδίζοντας το πέναλτι με τον Ολυμπιακό και πετυχαίνοντας τα γκολ της νίκης με Παναιτωλικό και Ατρόμητο, σε τρία σερί παιχνίδια που και τα τρία έμοιαζαν να εξελίσσονται δύσκολα για την ομάδα του.

Κι αν μένουμε λίγο παραπάνω στον Ιωαννίδη, είναι ακριβώς γιατί ο συγκεκριμένος όχι μόνο δεν ήταν από τα... αστέρια του φετινού Παναθηναϊκού, αλλά ήταν και... σημείο αναφοράς μιας σειράς ειδικών αλλά και του ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού όποτε αναφερόντουσαν στην έλλειψη εναλλακτικής λύσης στη θέση του φορ για τον Παναθηναϊκό.

Από τα πιο αδικημένα παιδιά του Παναθηναϊκού ο Ιωαννίδης, καθώς ότι αμοπαλοσύνη υπήρχε πάνω του ξέσπαγε με αστείους ως και προσβλητικούς για την αξία και την προσφορά του όσο είναι στους πράσινους.

Συνώνυμο της... αφλογιστίας τον είχαν όλοι σχεδόν, σημείο αναφοράς για την ανάγκη απόκτησης εναλλακτικής λύσης στη θέαση του φορ, ενώ οι πιο... επιεικείς απέναντί του σημείωναν με ύφος χιλίων καρδιναλίων πως "εντάξει, καλό παιδί είναι, φιλότιμο, αλλά μέχρι εκεί το γκολ... δεν τόχει"

Και βέβαια μεταξύ μας, σ' αυτό το τελευταίο έτσι ειδικά όπως εννοούν οι συγκεκριμένοι την έκφραση "το γκολ δεν τόχει" όντως έχουν δίκιο.

Πραγματικά ο Ιωαννίδης το γκολ... δεν το’χει.

Από την βούλα του πέναλτι δηάδή, καθώς ποτέ δεν τα εκτελεί αυτός.

Όμως το γκολ το έχει και το παραέχει, όταν βρίσκεται σε θέσεις που άλλοι απλά παρατάνε την φάση και άλλοι απλά σκοτώνουν στο όπου λάχει την τελικ΄τους προσπάθεια.

Καθώς ο νεαρός έχει ένα απίστευτο προσόν.

Σκοράρει από εκεί που άλλοι δεν μπορούν, σκοράρει με όλους τους τρόπους και πάνω απ όλα και το πιο σημαντικό, όταν παίζει, δεν είναι απλά ένας φορ εκτελεστής, αλλά γεμίζει όσο κανένας άλλος την αντίπαλη περιοχή με τον όγκο του, τα τρεξίματα και την μαχητικότητά του και ταυτόχρονα με την πολύ καλή τεχνική του κατάρτιση.

Το ότι αυτό το παιδί, όχι μόνο έχει αποδεχθεί τον ρόλο του σαν παγκίτη, αλλά δείχνει να μην επηρεάζεται καθόλου αρνητικά απ' αυτό και να τα δίνει όλα όποτε μπαίνει σαν αλλαγή, είναι κάτι που πιστώνεται αποκλειστικά στον Γιοβάνοβιτς που έχει βρει τον τρόπο να λειτουργεί τόσο πειθαρχημένα, επαγγελματικά και με φουλ την διάθεση και τις μηχανές του όποτε μπαίνει στο γήπεδο ο νεαρός.

Άλλωστε μια και τόφερε η κουβέντα στον Γιοβάνοβιτς, μπορεί να είναι πολλά τα αστέρια που οδήγησαν τον Παναθηναϊκό σ' αυτό το εντυπωσιακό ρεκόρ στην κορυφή της βαθμολογίας μέχρι τώρα, αλλά ένα είναι το μόνιμο, σταθερό και λαμπρό άστρο που τον καθοδηγεί μαεστρικά με σύνεση, ταπεινότητα, λογική και σωφροσύνη μέχρι τώρα.

Κι αυτό είναι φυσικά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Από κει και πέρα και σ' ότι έχει να κάνει με το παιχνίδι εναντίον του Ατρόμητου, το βασικό ήταν ότι ο Παναθηναϊκός μετά από δύο... μουδιασμένες έως μέτριες εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό και τον Παναιτωλικό, επανήλθε σε ένα παιχνίδι εξουθενωτικό για τον αντίπαλο και απίστευτης ταχύτητας και πιεστικότητας για τον Παναθηναϊκό.

Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός τελείωσε αυτό τον πρώτο γύο ακριβώς όπως τον ξεκίνησε.

Με εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν δυσκολοκατάβλητο από την μια και σου έδιναν από την άλλη την αίσθηση πως αργά ή γρήγορα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα βρει τελικά να πάρει αυτό που θέλει μέσα στο γήπεδο στα παιχνίδια του.

Αυτό έδειξε και με τον Ατρόμητο, αυτό ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό του όλο αυτό το διάστημα, με εξαίρεση δυο τρία παιχνίδια, όπως εκείνα με τον Αστέρα Τρίπολης, τον Ολυμπιακό και τον Παναιτωλικό.

Δεν ξέρω αν αυτό για τους... ειδικούς του ποδοσφαίρου μεταφράζεται σε καλή μπάλα, δεν ξέρω αν αυτό το λένε... αποτελεσματικό αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ποδόσφαιρο, δεν ξέρω αν η ΑΕΚ όπως ξαφνικά λένε όλοι και προς μεγάλη μου έκπληξη φαίνεται να αποδέχεται και το ρεπορτάζ του... Παναθηναϊκού, παίζει την... καλύτερη μπάλα, για όλα αυτά έχω πολλές-πολλές αντιρρήσεις που θα τις συζητήσουμε άλλωστε και τις μέρες που έρχονται.

Ξέρω όμως ένα πράγμα σίγουρα και αυτό ότι κι αν λένε όλοι αυτοί, ότι θεωρίες και αλχημείες αν εφεύρουν για να δικαιολογήσουν αυτά που λένε, δεν μου αλλάζει την αίσθηση και την γνώμη που αποκόμισα παρακολουθώντας συνεχώς και από κοντά την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Κι αυτή είναι πως ο Παναθηναϊκός είναι πέρα από κάθε αμφιβολία και συνολικά σ' αυτόν τον πρώτο γύρο, μακράν η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος..

Και το στοίχημά της από δω και πέρα είναι ένα και μοναδικό, ότι κι αν γίνει στην διάρκεια της διακοπής, όσα νέα πρόσωπα κι αν έρθουν ή δεν έρθουν ή οτιδήποτε γίνει σχετικά.

Κι αυτό το στοίχημα είναι πολύ απλό αλλά γι' αυτό ακριβώς τον λόγο και πολύ δύσκολο.

Να εμφανιστεί δηλαδή με την έναρξη του πρωταθλήματος ξανά ο Παναθηναϊκός ακριβώς όπως ήταν μέχρι τώρα.

Κι από κει και πέρα αν καταφέρει να προσθέσει ακόμα και δυο τρεις πινελιές ή οτιδήποτε άλλο, καλώς.

Αλλά σίγουρα όμως πρέπει να δουλέψει όσο πιο σωστά, λογικά και μετρημένα γίνεται, ώστε να μην χάσει κανένα χαρακτηριστικό απ' αυτά που παρουσίασε μέχρι τώρα.