Πέρυσι περίπου τέτοιες μέρες ήταν που ο Ολυμπιακός ολοκλήρωνε το βασικό στάδιο προετοιμασίας του στην Αυστρία υπό τις οδηγίες του Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Βεβαίως στο... ρόστερ του περυσινού Ολυμπιακού, στο οργανόγραμμά του για την ακρίβεια, υπήρχε κάποιος πολύ πιο σημαντικός και κομβικός σε σχέση με τον Ισπανό κόουτς.

Στον Αντόνιο Κορδόν αναφέρομαι. Ως σπουδαίος τεχνικός διευθυντής είχε εκπλήξει άπαντες, και είχε επικριθεί σφόδρα γι' αυτό έως έρθει το πλήρωμα του χρόνου και δικαιωθεί πανηγυρικά βουλώνοντας τα ασεβή στόματα που άνοιξαν πολύ, επιλέγοντας για πρώτες του μεταγραφές τους πολύπειρους συμπατριώτες Βιθέντε Ιμπόρα και Κίνι. 

Τσάμπα πήρε δύο παίκτες που έμελλε να βοηθήσουν σημαντικά (ειδικά ο σπουδαίος χαφ) τον Ολυμπιακό να γράψει ευρωπαϊκή ιστορία. Αρχικά ωστόσο ο Κορδόν δέχθηκε πυρά (και) για τις επιλογές αυτών των δύο. Ο ίδιος, κι αυτό επιβεβαιώνει πόσο γνώστης του αντικειμένου ήταν, δεν είχε καμία αμφιβολία για τις επιλογές του. Τις πίστευε και τις στήριζε. 

Σήμερα μάλιστα θα σας αποκαλύψω μια ατάκα που είχε πει σε off the record κουβέντα με τους απεσταλμένους των ελληνικών ΜΜΕ (ήταν και η αφεντιά μου εκεί, ανάμεσα σ' αυτούς) στην περυσινή προετοιμασία στην Αυστρία. Σε δείπνο που μας έκανε ο Κορδόν μαζί με τον κόουτς Μαρτίνεθ και τους συνεργάτες τους για να γνωριστούμε στο περιθώριο της προετοιμασίας, είχε φέρει ένα απίθανο παράδειγμα, έκανε έναν παραλληλισμό για τη δουλειά που γίνεται στις ποδοσφαιρικές ομάδες (αλλά συχνά και την ίδια τη ζωή) τα καλοκαίρια.

Όπως είπε, συχνά η δουλειά που γίνεται θυμίζει ένα γιαπωνέζικο λουλούδι (να με συμπαθάτε, δεν θυμάμαι ποιο είχε αναφέρει). Βάζεις τον σπόρο στο χώμα και το φροντίζεις και το ποτίζεις καθημερινά με επιμονή αλλά δεν βλέπεις τίποτα να ξεπροβάλλει από το χώμα. Συνεχίζεις και συνεχίζεις αλλά τίποτα και αισθάνεσαι ότι το φροντίζεις μάταια. Ώσπου κάποια στιγμή, όταν πια είσαι σχεδόν απελπισμένος, το βλέπεις να ξεπροβάλλει από το έδαφος. Συχνά μάλιστα, όπως είπε, μπορεί να το έχεις εγκαταλείψει αλλά εκείνο έχει πάρει πια τη φροντίδα και τη δύναμη που χρειάζεται για να φυτρώσει και να ψηλώσει.

Είχε άδικο; Δεν δικαιώθηκε; Είτε για την ομάδα συνολικά, που ως τον Μάρτιο όλοι θεωρούσαν πλήρως αποτυχημένη, είτε για παίκτες ατομικά με πρώτους και καλύτερους τον Ιμπόρα (ειδικά αυτόν τον παικταρά, τον αληθινό ηγέτη που σφράγισε την κατάκτηση του Conference από τον Ολυμπιακό) και τον Κίνι. Ναι, άλλαξε από το περυσινό καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, τέλειωσε τη σεζόν με τον Μεντιλίμπαρ και όχι με τον Μαρτίνεθ αλλά κάποιες βάσεις είχαν μπει και ο Κορδόν είχε φέρει παίκτες που έκαναν διαφορά.

Κι αφού σήμερα μιλάμε για τον σπουδαίο αυτό αθλητικό διευθυντή ο οποίος έχει μόνο επιτυχίες στην τεράστια καριέρα του, ας πούμε και το τελευταίο. Πέρυσι τέτοια εποχή ο Κορδόν μας έλεγε στην Αυστρία κάτι για το οποίο επίσης δικαιώνεται από τα γεγονότα. Όχι μόνο του Ολυμπιακού, γενικώς της μεταγραφικής αγοράς. «Οι καλύτερες μεταγραφές γίνονται στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, τον Αύγουστο και ειδικά τις τελευταίες μέρες του», δήλωσε on camera ο Ισπανός. Πόσο δίκιο είχε και πάλι.

Ακριβώς έτσι είναι, σπουδαίες μεταγραφές γίνονται τις τελευταίες μέρες, ακόμα και ώρες, της θερινής μεταγραφικής περιόδου. Γιατί συχνά οι ομάδες (αλλά και οι παίκτες) αρνούνται deals όταν ακόμα είναι νωρίς αλλά μετά με την πίεση χρόνου λένε τα ναι που αρχικά δεν ήθελαν καν να σκεφτούν.

Κατά πως φαίνεται, αφού πλησιάζει ο Αύγουστος, κάποιες πολύ καλές και ηχηρές μεταγραφές θα κάνει ο Ολυμπιακός μέσα σ' αυτόν τον μήνα. Και όταν λέω μεταγραφές δεν εννοώ μόνο φρέσκα πρόσωπα αλλά και παίκτες που είχε δανεικούς πέρυσι (π.χ. Ποντένσε, Όρτα) και θέλει να κάνει 100% δικούς του. Παρεμπιπτόντως, φαίνεται πως πηγαίνουν καλά τα πράγματα και για τον Ποντένσε και για τον Όρτα αλλά πιθανόν να χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμα. Μια πληροφορία ήθελε και τους δύο να γίνονται ερυθρόλευκοι ως τις 10 Αυγούστου. Την κράτησα αυτή την ημερομηνία και περιμένω να δω τι θα συμβεί.

Και φυσικά θα θυμάμαι πάντα τα λόγια του Αντόνιο Κορδόν ο οποίος είναι λες και έχει... επιστρέψει. Γιατί όσα έλεγε πέρυσι ως άνθρωπος του Ολυμπιακού τα συναντάμε και φέτος και θα τα συναντάμε διαρκώς από εδώ και στο εξής...