Πρωταγωνιστής Αλόνσο, αγνόησε πιέσεις και υποδείξεις- Τώρα αρχίζει η Ευρώπη

Βρήκε τελικά τρόπο ο Παναθηναϊκός να κερδίσει την παρουσία του στην Ευρώπη και φέτος ή αν προτιμάτε να γλιτώσει τον πρόωρο αποκλεισμό του από εκεί και μια σειρά συνέπειες που θα ακολουθούσαν.
Μαζί με την πρόκριση κέρδισε και κάτι ακόμα που ίσως στην οικονομία της σεζόν αποδειχθεί ακόμα πολυτιμότερο και απ' αυτή καθ'΄αυτή την πρόκριση.

Κέρδισε δηλαδή χρόνο, ηρεμία και συσπείρωση.
Χρόνο για να μπορέσει -λογικά- να βελτιωθεί, ηρεμία για να μπορέσει να αφοσιωθεί αποκλειστικά σ'αυτό τον στόχο και συσπείρωση για να μπορέσει όσο γίνεται να απομονώσει όλους αυτούς που χρόνια νομίζουν ότι έχουν όλο το σύλλογο στο τσεπάκι τους και μπορούν να ρυθμίζουν τις τύχες τους ανάλογα με τα... οφέλη που μπορεί να προσκομίζουν κάθε φορά απ' αυτόν.

Κι εντάξει, μέρα που είναι ας προσπεράσουμε τις απίστευτες και στα όρια της προσβολής της ιστορίας του συλλόγου, υπερβολές και αμετροέπειες που από χθες με την λήξη του αγώνα εμφανίστηκαν κατά... συρροή.
Καθώς ούτε "την μεγαλύτερη πρόκριση της ιστορίας του" πέτυχε ο Παναθηναϊκός, ούτε ξαφνικά βρήκε το.... DNA του επειδή πέρασε στους 36 του Κόνφερενς, ούτε βέβαια αποτελεί ιδιαίτερη τιμή να λένε "ΜΌΝΟ ο Παναθηναϊκός τέτοιες προκρίσεις" όταν μιλάμε απλά για πρόκριση στους 35 σε μια διοργάνωση την οποία έχει κατακτήσει πρόσφατα ο Ολυμπιακός και στην οποία έχει φτάσει επίσης πρόσφατα στους τέσσερις ο ΠΑΟΚ.
Λίγο μέτρο και σεβασμό σε μια ομάδα που έχει γράψει σελίδες δόξας και ευρωπαϊκές βραδιές στους οκτώ και τους τέσσερις του Τσάμπιονς Λιγκ και του ΟΥΕΦΑ (τέως Γιουρόπα) ή που έχει στο παλμαρέ της βραδιές με νίκες επί Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Άρσεναλ και δεν συμμαζεύεται, δεν θα έβλαπτε, αλλά κατανοώ.

Κατανοώ την... αγωνία να συνδέσουν ντε και καλά την ιστορία του Παναθηναϊκού που όταν την έγραφε όλοι αυτοί ήταν απέναντι, με το σήμερα, μπας και καταφέρουν τελικά να πείσουν τον εαυτό τους και τους αφελείς, πως στο φινάλε... δεν έγινε και κάτι κακό που διέλυσαν εκείνο τον Παναθηναϊκό, να για πλάκα... η ομάδα κάνει πάλι...τα ίδια.
Αυτά λοιπόν ας τα ξεπεράσουμε σήμερα, καθώς όσοι έχουν ακόμα μυαλό, σέβονται τον Παναθηναϊκό και θέλουν πραγματικά κάποια στιγμή να ξαναμπεί στον δρόμο των επιτυχιών, πρέπει αυτή την πρόκριση να την χαρούν αλλά να κατανοήσουν το "μέγεθός της", πρέπει να την αξιοποιήσουν για το καλό της ομάδας και όχι για τους εαυτούς τους και για την εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζουν χρόνια και πάνω απ' όλα πρέπει να την δουν ποδοσφαιρικά, να καταλάβουν πως και γιατί ήρθε και να πορευτούν ανάλογα στην συνέχεια.

Τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές απλά. Και έχουν ως εξής.
Ηταν μια πραγματικά μεγάλη πρόκριση.
Μια πραγματικά μεγάλη βραδιά.
Κι όλα έγιναν απλά και όμορφα.
Εκεί που όταν ο Αλόνσο τόλμησε και έκανε το προφανές με τις αλλαγές στο κέντρο και εκεί που φάνηκε αμέσως ότι η Λανς δεν ήταν τόσο μεγάλη ομάδα όσο νόμιζαν όλοι και όσο νόμισε και η ίδια αφελώς παρασυρμένη από την εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρώτο παιχνίδι και μέχρι εκείνο το σημείο και ότι ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι τόσο για τα μπάζα όσο έδειχνε στα προηγούμενα παιχνίδια και μέχρι τότε.

Ο Αλόνσο ήταν ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε συνδυασμό με τον Ιωαννίδη στο πρώτο.
Και μπορεί ο Ντραγκόφσκι να κράτησε ανοιχτή την παρτίδα με την απόκρουση του πέναλτι αλλά και τις επεμβάσεις του, αλλά να στε σίγουροι πως αυτό από μόνο του δεν θα έφτανε αν ο Αλόνσο δεν έπαιρνε το... κουράγιο να αγνοήσει πιέσεις και υποδείξεις και... περιρρέουσα ατμόσφαιρα και να αλλάξει επειγόντως το κέντρο του Παναθηναϊκού.
Ένα κέντρο που μέχρι εκείνη την στιγμή κυριολεκτικά ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ.
Με αποτέλεσμα η Λανς να παίζει σαν σε φιλικό προετοιμασίας.

Βέβαια από την άλλη, αυτό ακριβώς την παρέσυρε ίσως και την ίδια και να πίστεψε πως εδώ δεν κινδυνεύουμε με τίποτα και από κανένα και γι' αυτό ξαφνιάστηκε και βρέθηκε τόσο μπόσικη που με τρεις καλές στιγμές ο Παναθηναϊκός της έκανε δυο γκολ και ένα ανεπανάληπτο τετ-α-τετ με τον Ιωαννίδη και μετά έτρεχε απελπισμένη να προλάβει την ήδη χαμένη πρόκριση.
Αλλά παρ' όλα αυτά η ποδοσφαιρική ουσία δεν αλλάζει.
Κι αυτή είναι πως οι αλλαγές στον χώρο της μεσαίας γραμμής, άλλαξαν όλο το παιχνίδι, ενώ Πελέστρι και Τετέ είχαν την ποιότητα να κάνουν αυτό που πρέπει όταν βρέθηκαν εκεί που έπρεπε και την ώρα που έπρεπε.

Τώρα ότι ο Παναθηναϊκός είχε και δόση τύχης και ότι η Λανς αν.... έβαζε το πέναλτι, αν δεν έχανε τις ευκαιρίες, αν στο τέλος σκόραρε και τα σχετικά, προφανώς και είναι έτσι αλλά στο ποδόσφαιρο χωρίς και αυτό δεν πας πουθενά.
Στο κάτω-κάτω αυτό πια δεν απασχολεί τον Παναθηναϊκό, αλλά φαντάζομαι το αντίστοιχο... ρεπορτάζ της Λανς που αν μιμηθεί αυτό του Παναθηναϊκού το προηγούμενο διάστημα, σήμερα στη Γαλλία θα μιλάει για... μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά της Λανς, ότι η Λανς ήταν ισοπεδωτική και πάτησε τον Παναθηναϊκό, αλλά η... τύχη της γύρισε την πλάτη στο τέλος.

Για να πηγαίνουμε προς το τέλος, ο Παναθηναϊκός έκανε το προαπαιτούμενο για να μην πάει στράφι η χρονιά του πριν καν αρχίσει.
Η πραγματική ευρωπαϊκή αποστολή του τώρα αρχίζει.
Και αρχίζει με απαιτήσεις, καθώς ήδη ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έχουν ανεβάσει πολύ ψηλά σχεδόν στο... τέρμα τους τις συγκεκριμένες απαιτήσεις.
Για να γίνει αυτό πρέπει όσο γίνεται γρηγορότερα να ξεπεράσει αυτό το κλίμα του στιλ "εντάξει καθαρίσαμε και για φέτος πετυχημένη η χρονιά μας και δοξασμένη και μόνο εμείς και ομαδάρα, παικταράδες και τέτοια" και να στρωθεί με πραγματική ποδοσφαιρική λογική και απαίτηση στην δουλειά και στην προσπάθεια να βελτιωθεί όσο γίνεται περισσότερο από δω και πέρα.