Κι όμως, μέσα στην ομαδική παράκρουση που κυριαρχεί πλέον στον Παναθηναϊκό, μέσα σε μια ατμόσφαιρα και σε ένα κλίμα που κανείς πια δεν ξέρει τι θέλει, γιατί το θέλει, τι του φταίει, γιατί του φταίει, τι είναι το βασικό και τι το δευτερεύον, αν μετράει τελικά το ένα ή το άλλο, ήρθε σε μια από τις λιγοστές ψύχραιμες αποφάσεις της η ΠΑΕ Παναθηναϊκός κι έβαλε κάπου μια σταθερά και μια αρχή.

Με την ανακοίνωση περί μη ύπαρξης θέματος για τον Αλόνσο, ίσως να μην καθόρισε τελικά και την τύχη του Ουρουγουανού προπονητή που έτσι κ αλλιώς δεν έχει πολύ δρόμο μπροστά του αν δεν συμβούν συγκλονιστικά και κυρίως... αναπάντεχα πράγματα, αλλά τουλάχιστον βοηθάει ίσως όσους φυσικά θέλουν, να σκεφτούν και κάτι παραπάνω για το σημερινό Παναθηναϊκό, εκτός από το εύκολο και προφανές φταίει ο Αλόνσο διώξτε τον να γλιτώσουμε.

Ακόμα και αν αυτό έγινε σαν... ενστικτώδης αντίδραση στην χυδαιότητα των συνθημάτων κατά του Ουρουγουανού προπονητή με τα το παιχνίδι με τον Άρη και πάλι έχει την αξία του.

Αλλά πέρα απ' αυτό, εδώ τα πράγματα επί της ουσίας έχουν ως εξής.

Να φύγει λοιπόν ο Αλόνσο.

Να φύγει όμως γιατί;

Για να αλλάξει κάτι και κερδηθεί η χρονιά;

Ή απλά για να πάρει... παράταση η χρονιά και σε λίγο καιρό να ξαναρχίσουμε το γνωστό τροπάρι... τι να κάνει κι αυτός που ήρθε αφού η ομάδα δεν ήταν δικιά του και δεν έκανε προετοιμασία το καλοκαίρι όμως να του... δοθεί η ευκαιρία να στήσει αυτός όπως θέλει την ομάδα και... του χρόνου θα τα σαρώσουμε όλα.

Μέχρι τώρα πάντως όλα σχεδόν τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά εκείνα στα οποία ο Παναθηναϊκός άλλαξε τον προπονητή του τέτοια εποχή ακριβώς αυτό το έργο είδαμε.

Έχει τελικά νόημα να το ξαναδούμε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το... ρεπορτάζ και ο... λαός;

Γιατί εδώ έχουμε και το άλλο απίστευτο φαινόμενο, που αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει κρίση και μιζέρια και παράκρουση, αδυνατίζει και η μνήμη του καθενός και λέει κυριολεκτικά ότι του κατέβει. Ο ένας λέει Γιοβάνοβιτς, ο άλλος Βόκολο, ο άλλος Ουζουνίδη, ο άλλος Τερίμ, ο άλλος μέχρι και Αναστασίου και γενικά παρατηρείται μια εντελώς πανικόβλητη αναζήτηση προσώπων που έχουν περάσει ήδη από τον Παναθηναϊκό και για τους οποίους ξαφνικά αν δεις τι λέγεται και γράφεται νομίζεις ότι έχουν γράψει ημέρες δόξας και ιστορίας με τον Παναθηναϊκό και έχουν πάρει τα πάντα στο πέρασμά τους.

Κι εκεί αρχίζεις και αναρωτιέσαι αν έχει μείνει τελικά δράμι μυαλό στα κεφάλια των ανθρώπων που ασχολούνται με οποιοδήποτε τρόπο με αυτή την ομάδα.

Παίρνεις δηλαδή τις εποχές που ήταν ένα-ένα αυτά τα ονόματα που ακούγονται και ψάχνεις να βρεις τελικά αφού ήταν τόσο καλοί και τρομεροί τι πέτυχαν ακριβώς με τον Παναθηναϊκό και όσο κι αν ψάχνεις βρίσκεις τελικά το ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.

Έγινε έξαλλο το ρεπορτάζ και ο... λαός, λέει, χθες γιατί ήρθε ισοπαλία με τον Άρη ο Παναθηναϊκός.

Και κανείς δεν θυμάται πως με τον Άρη όχι στο ΟΑΚΑ αλλά στο... κάστρο της Λεωφόρου, όχι στη  αρχή του πρωταθλήματος που δεν κοστίζει και τόσο αλλά στα πλέι-οφ που ξεκίνησες πρώτος και που έφτασες σε αυτά με μόλις ένα βαθμό απόσταση από τον δεύτερο ενώ ήσουν οκτώ, δέκα και δώδεκα βαθμούς μακριά στην κανονική περίοδο, επί Γιοβάνοβιτς έφερες μια οδυνηρή και ξενέρωτη ισοπαλία που ουσιαστικά σε έβγαλε νοκ-άουτ από το πρωτάθλημα σε συνδυασμό με άλλες ΤΡΕΙΣ ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ μέσα στη Λεωφόρο σε εκείνα τα πλέι οφ.

Ψάχνεις να δεις το... εντυπωσιακό πέρασμα του Ουζουνίδη και εκτός από δύο τρία καλά παιχνίδια και μια νίκη επί του Ολυμπιακού, δεν πήρες τίποτα και μάλιστα δεν μπορούσες να πάρεις διπλό εκτός έδρας στο ελληνικό πρωτάθλημα με άθλιες εμφανίσεις, για να... σπάσεις τελικά το ρόδι σε ένα αδιάφορο παιχνίδι στην Λάρισα στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου.

Και για να μην πάμε και στα υπόλοιπα τώρα γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να φύγει ο Αλόνσο και ξεμπερδέψαμε.

Το θέμα είναι να δούμε ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΟΝΣΟ που έτσι κι αλλιώς έχει την βασική ευθύνη και έχει αποτύχει μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό, μήπως τελικά συμβαίνουν και άλλα πράγματα και τα οποία πρακτικά δεν θα αντιμετωπιστούν απλά αν φύγει ο Αλόνσο και απλά θα μείνουν σαν... προίκα και βραχνάς για τον επόμενο;

Γιατί για παράδειγμα, εγώ θα επιμείνω και πάλι σ' αυτό, λέμε όλοι ότι ο Παναθηναϊκός έχει απίστευτο υλικό, ποιοτικότατο που δεν μπορεί με αυτό το υλικό να έχει αυτά τα αποτελέσματα.

Και εγώ αναρωτιέμαι ξανά λοιπόν, αυτό το απίστευτο υλικό, που, πότε και πως μας έχει δώσει τα δείγματα γραφής της ποιότητας και της υπεροχής του μέσα στο γήπεδο μέχρι τώρα;

Αν εξαιρέσει κάποιον τον Τετέ που κι αυτός μέχρι τώρα ΣΤΙΓΜΕΣ της ποιότητάς του, αρκετές βέβαια για να σώσει κάποια πράγματα, μας έδειξε και όχι ολοκληρωμένη παρουσία, από ποιον άλλο... ποιοτικοτατο είδαμε πέντε πράγματα έστω και χωρίς την βοήθεια της τακτικής και του πλάνου του προπονητή;

Από ποιον; 

Από τον Ιωαννίδη που ακόμα δεν έχει σκοράρει;

Από τον Πελίστρι;

Από τον Ουναί;

Από τον Μπακασέτα;

Από τον Αράο που εδώ και κανά μήνα είναι πραγματική πηγή κινδύνου σε κάθε παιχνίδι με τα λάθη του;

Από τον Ίνγκασον που είναι μέσα σχεδόν σε όλα τα γκολ που έχει δεχτεί ο Παναθηναϊκός από το κέντρο της άμυνάς του;

Από τον Μαξίμοβιτς που θα... ανέβαζε επίπεδα την μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού;

Από τον... Μαξ που δεν μπορεί να πάρει την θέση ούτε καν αυτού του ντεφορμέ Μλαντένοβιτς;

Να συνεχίσουμε ή δεν έχει νόημα;

Μόνο ένας σταθερα είναι ότι καλύτερο έχει περάσει στην θέση του τα τελευταία χρόνια και έχει κρατήσει εντελώς μόνος του τον Παναθηναϊκό και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και στο πρωτάθλημα κι αυτός είναι ο Ντραγκόφσκι.

Οπότε γιατι πράγμα ακριβώς μιλάμε σήμερα;

Ποιος έχει την ευθύνη γι αυτόν τον απίστευτα ακριβό αλλά εντελώς ανισόρροπο μεταγραφικό σχεδιασμό που έφερε δύο δεξιά εξτρέμ και κανένα αριστερό, που δεν έφερε δεύτερο φορ, που έφερε τον Μαξ για βασικό αριστερό μπακ και τον Μαξίμοβιτς για ηγέτη στην μεσαία γραμμή και πάει λεγοντας;

Αυτός που θα του πούμε... βρες μας ένα καλό προπονητή να διώξουμε τον Αλόνσο και να βρούμε την υγειά μας και αυτός θα τρέξει να φωνάξει σαν σωτήρα τον... Πογιέτ;

Είναι λοιπόν πιο βαθύ, πιο σοβαρό και κυρίως πιο ποδοσφαιρικό το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό για να λυθεί έτσι απλά με ένα "φταίει μόνο ο ΑΛόνσο διώξτε τον και όλα θα γίνουν καλά και ωραία".

Και κυρίως θέλει ανθρώπους ικανούς, έντιμους και με γνώση για να το αντιμετωπίσουν και όχι... έρμαια  των αυθόρμητων ή και μη αυθόρμητων αντιδράσεων του κόσμου και του... ρεπορτάζ για να επηρεάζουν και να καθορίσουν τις αποφάσεις του, με γνώμονα πάντα να γλιτώσουν αυτοί και να την πληρώνουν μια ζωή άλλοι.

Κι όλο αυτό το πράγμα, αυτή την στιγμή τουλάχιστον δεν λύνεται με την απομάκρυνση και το ανάθεμα στον Αλόνσο.