Οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους. Δε γίνεται, λοιπόν, κύριε Βέργη (λέω στον καθρέφτη μου) να αποθεώνεις πέρυσι -σε κάθε ευκαιρία- τον Ζεσουάλδο Φερέϊρα, να μας γράφεις ότι έχει πετύχει πολύ περισσότερα απ΄όσα του “πρόσφεραν”, να τον χαρακτηρίζεις “καταλληλότερο για πρωθυπουργό” και τώρα που ο Παναθηναϊκός έχει γίνει ένα με το πάτωμα στην Ευρώπη να λες ότι φταίνε... όοολοι οι άλλοι.

Δε γίνεται, κύριε Βέργη μου, τα καλά να τα πιστώνεται ο Ζεσουάλδο και τα στραβά οι υπόλοιποι. Δε γίνεται η φάπα να πηγαίνει σύννεφο από τους Πανθρακικούς και τις Μάριμπορ και σένα να σου φταίει ο Φορναρόλι και ο Κατσουράνης, αλλά ο προπονητής να τη βγάζει “άβρεχτος”.

Δεν μπορεί, κύριε Βέργη μου, να πριονοκορδελιάζεις τον δυστυχή Ζαρντίμ ο οποίος έχει λίγους μήνες στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, αλλά τον Φερέϊρα που μπήκε αισίως στην τρίτη σεζόν του (έχοντας ήδη δύο προετοιμασίες με τον Παναθηναϊκό) να τον περνάς... ξώφαλτσα.

Οντως, ούτε γίνεται, ούτε πρόκειται να γίνει, αγαπητέ καθρέφτη της δημοσιογραφικής μου συνείδησης, όσο κι αν εξακολουθώ να εκτιμώ τον προπονητή Φερέιρα. Γιατί δικαιοσύνη δεν αποδίδεται με εμμονές στα καλά ή στα στραβά, αλλά με την πραγματική και δίκαιη προσέγγιση της πραγματικότητας.

Ποια είναι η πραγματικότητα λοιπόν: Οπως ο Φερέιρα πιστώθηκε περισσότερο από κάθε άλλον την περσινή (μέχρι ουσιαστικά τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Λέτο) εντυπωσιακή για τα δεδομένα του πορεία του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα, όπως αποθεώθηκε για την μπάλα που κατά διαστήματα έπαιξε η ομάδα του, έτσι και τώρα ΑΥΤΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ για το ΕΚΤΡΩΜΑ που διασύρεται όπου μιλάνε ελληνικά και... σλοβένικα.

Δικός του ήταν ο Παναθηναϊκός που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο, ΔΙΚΟ του είναι κι αυτό το χάλι, αυτή η περιφερόμενη αηδία, αυτό το ποδοσφαιρικό καρναβάλι που ντροπιάζει την τεράστια ευρωπαϊκή ιστορία του κλαμπ.

Ούτε ξέρω ούτε με ενδιαφέρει ούτε είναι δική μου δουλειά αν θα μείνει ή θα φύγει από τον Παναθηναϊκό ο Πορτογάλος. Αυτά ας τα βρει η... υπηρεσία. Ως δημοσιογράφος δουλειά μου είναι να καταγράφω γεγονότα και μέσα από αυτά να εξάγονται συμπεράσματα.

Εχουμε και λέμε, λοιπόν:

  1. Επί Φερέίρα στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός ταπεινώνεται. Πέρυσι από Οντένσε και Μακάμπι. Φέτος αποκλείστηκε με κάτω τα χέρια στη ρεβάνς από την εμφανώς ανώτερη Μάλαγα και χθες διαλύθηκε από τη Μάριμπορ, όχι την... Τότεναμ (αυτή ακολουθεί, ως ένας ακόμη πράσινος εφιάλτης). Επί Φερέιρα ΔΕΔΟΜΕΝΑ το ευρωπαϊκό πρεστίζ του Παναθηναϊκού έχει τσαλακωθεί σαν πουκάμισο που έμεινε μέρες στα ασιδέρωτα...
  2. Σπάνια προπονητής στον Παναθηναϊκό γνώρισε τέτοια στήριξη από τον κόσμο και τέτοια ανοχή (ενίοτε και) “ασυλία” από τον Τύπο. Επαιξαν φυσικά ρόλο το δικό του προπονητικό παρελθόν, το γεγονός ότι ανέλαβε μια ομάδα πνιγμένη στα προβλήματα, ότι ουδέποτε μπόρεσε να πάρει παίκτες από το πάνω ράφι και κυρίως ότι πέρυσι διεκδίκησε “από το πουθενά” τον τίτλο παίζοντας για σημαντικό χρονικό διάστημα καλό ποδόσφαιρο.
  3. Σπάνια προπονητής στον Παναθηναϊκό είχε την ευκαιρία να κάνει δύο σερί σεζόν προετοιμασία. Ο Φερέιρα έκανε...
  4. Το καλοκαίρι που πέρασε, μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων, ο Αλαφούζος και ο Παναθηναϊκός δέχθηκαν για “χάρη” του προπονητή να “θυσιάσουν” (με άκομψο έως απαράδεκτο τρόπο) έναν παίκτη ιστορία και σημαία για τον σύλλογο, τον Γιώργο Καραγκούνη. Σήμερα ο Καραγκούνης βρίσκεται στη Φούλαμ και η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου θεωρεί σωστά ότι είχε 100% θέση στο ρόστερ του Παναθηναϊκού.
  5. Το καλοκαίρι που πέρασε, μέσα από την οικονομική θηλιά που έπνιγε το τριφύλλι, ο Φερέϊρα ήταν αυτός που ΕΠΕΛΕΞΕ, όπως πρέπει δηλαδή να γίνεται με κάθε προπονητή. Αυτός ζήτησε ΔΥΟ ξένους στόπερ (και η άμυνά του τρώει γκολ διαρκώς από το κέντρο της), αυτός ζήτησε τον Σο (που είναι μία... κινούμενη θλάση και ακόμη δεν τον έχουμε δει να παίζει), αυτός ζήτησε τον “γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Φορναρόλι” (που δεν σκοράρει ούτε με αίτηση), αυτός είχε αποδεχθεί πέρυσι τον... κυνηγό Τοτσέ των 550.000 ευρώ ετησίως, αυτός έφθασε προχθές μέσα στην απόγνωσή του να παίζει δίχως κανονικό επιθετικό!

Πολλές φορές έχω πει ότι είναι κρίμα γιατί δεν θα μάθουμε πιθανότατα ποτέ τι θα μπορούσε να πετύχει ο Φερέιρα αν είχε τη δυνατότητα να “ψωνίσει” με τον πακτωλό χρημάτων που ξόδεψε ο Αντωνίου τις δύο πρώτες χρονιές της πολυμετοχικότητας. Επειδή όμως δεν θα το μάθουμε, οφείλουμε να κρίνουμε ΑΥΤΟ που βλέπουμε όχι κάτι που ενδεχομένως να υποθέτουμε πως θα βλέπαμε. Και τούτο το “πράγμα” που φοράει πράσινα-άσπρα και ξεφτιλίζεται σε Ευρώπη και Ελλάδα είναι “ο Παναθηναϊκός του Φερέιρα όχι του... Τζίγγερ όπως πιθανότατα θα βόλευε όσους είχαν τη σίγουρη λύση στο παρελθόν, σε ό,τι κι αν συνέβαινε, έφταιγε δεν έφταιγε ο Βαρδινογιάννης. Τώρα που έχουν τελειώσει οι “βάρβαροι” η κουβέντα πρέπει να είναι ποδοσφαιρική.

Κι όταν μια ομάδα σέρνεται, όταν δεν μπορεί να μαρκάρει, δεν μπορεί να σκοράρει, τότε βάζεις τον προπονητή μπροστά στον καθρέφτη, του δείχνεις το είδωλο-σκιάχτρο και του λες με απόλυτη βεβαιότητα: Αυτό το έκτρωμα είναι δικό σου δημιούργημα. Κι αν μπορέσεις να το αλλάξεις πάλι δικό σου κατόρθωμα θα' ναι.

Αλλάζει όμως από τη μία μέρα στην άλλη η γριά και μεταμορφώνεται σε κούκλα; Ακόμη και σε περιπτώσεις... μεταμόρφωσης το βαρβάτο λίφτινγκ χρειάζεται μπόλικο χρήμα. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό απουσιάζει. Οπότε...

Πηγή: Goal

Europa League Παναθηναϊκός