Υπό την έννοια ότι τότε το διαδίκτυο ήταν στα σπάργανά του, εννοείται youtube δεν υπήρχε και οι πληροφορίες, που μπορούσες να μαζέψεις δεν μπορούσαν να είναι τόσο εμπεριστατωμένες όσο είναι σήμερα, όπου υπάρχουν όλα σχεδόν τα μέσα. Όταν ερχόταν, λοιπόν, αυτός ο πιτσιρικάς στην Αθήνα για να παίξει με τον Γυμναστικό Λάρισας, όλο και κάποιοι πήγαιναν να τον δουν. Μην φαντάζεστε ότι σχηματίζονταν ουρές, αλλά όλο και κάποια μάτια πήγαιναν να κόψουν κίνηση. 

Για να μην πλατιάζουμε, αυτός ο πιτσιρικάς ήταν ο Βασίλης Σπανούλης, ένας άνθρωπος, ένας αθλητής, που έμελλε να γράψει ιστορία με χρυσά γράμματα στο βιβλίο του ελληνικού μπάσκετ. Στο βιβλίο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού με τους οποίους έπαιξε στο πολύ υψηλότερο επίπεδο. Και πάνω από όλα στο βιβλίο της Εθνικής. Διαβάστε το κείμενο του Τόλη Κοτζιά ΕΔΩ