Η Εθνική έχει καταφέρει να πετύχει κάτι μοναδικό. Έχει μετασχηματίσει το πένθος για τον χαμό του Τζορτζ Μπάλντοκ σε απίστευτη ενέργεια την οποία έβγαλε στο γήπεδο στα δύο τελευταία παιχνίδια του Nations League. Η άρνηση της UEFA να αναβάλει το παιχνίδι με την Αγγλία δημιούργησε μεγάλο πείσμα στους καταρρακωμένους Έλληνες ποδοσφαιριστές λόγω του θανάτου του συμπαίκτη τους. Αυτά που είδαμε στον αγώνα με τα «λιοντάρια» δεν τα έχει ξανακάνει άλλο σύνολο στην ιστορία της εθνικής ομάδας. Το παραδέχτηκε και ο Ντέμης Νικολαΐδης κατά την περιγραφή του παιχνιδιού. Όλοι οι Έλληνες είχαν μείνει με ανοικτό το στόμα παρακολουθώντας ένα παιχνίδι, στο οποίο το ομοσπονδιακό μας συγκρότημα ήταν κυρίαρχο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Έδειξε αυταπάρνηση, αλλά πάνω απ' όλα ήταν ακραία αποτελεσματική. Και δεν έπαιζε με μια οποιαδήποτε ομάδα, αλλά με τη φιναλίστ του Euro 2024. Η ομιλία του Τάσου Μπακασέτα στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ, πριν τη σέντρα, μας έδειξε από που πήγαζε όλη αυτή η ενέργεια. Η Ελλάδα «έχτισε» πάνω στο πένθος της και το έκανε για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική, στο παιχνίδι με την Ιρλανδία στο Καραϊσκάκη.

Ο Μπακασέτας και το περιβραχιόνιο

Μόνο που οι Ιρλανδοί, Βρετανοί και αυτοί, ήταν υποψιασμένοι και εμφανίστηκαν πιο σφιχτοί σε σχέση με τους Άγγλους. Στο πρώτο ημίχρονο Μπακασέτας, Παυλίδης και Μασούρας με το σιγοντάρισμα και από Τζόλη είχανε τις ευκαιρίες τους να βάλουν μπροστά την Ελλάδα. Τελικά το πέτυχε το αρχηγός της, με ασίστ από τον εξίσου κεφάτο Τζόλη, στην έναρξη του δευτέρου μέρους, ο οποίος ήταν ομολογουμένως ο πρωταγωνιστής αναμέτρησης και έκανε ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια.

Η εθνική μας όμως εμφανίστηκε αρκετά σοβαρή και δεν έδωσε δικαιώματα στους αντιπάλους να ελπίζουν για ισοφάριση. Στις καθυστερήσεις «μίλησαν» οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς, με τον Μάνταλο να εκμεταλλεύεται τη γκάφα του Κέλεχερ, που ήταν προϊόν πίεσης και να διαμορφώνει το τελικό 2-0.

Το γκολ είναι η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. Όλοι αποθεώνουν τους επιθετικούς. Αυτές οι νίκες όμως έχουν ομαδικό χαρακτήρα. Γιατί και ο Βλαχοδήμος έκανε τις αποκρούσεις του και κράτησε το μηδέν. Και στην άμυνα είδαμε τους παίκτες να δείχνουν συγκέντρωση και όποτε χρειαζόταν να αλληλοκαλύπτουν ο ένας τον άλλον. Το είδαμε αυτό με Μαυροπάνο και Χατζηδιάκο, με τον τελευταίο να διορθώνει τον πρώτο.

Το χειροκρότημα στον Ρότα

Ακόμα περισσότερο συγκινητικός όμως ήταν ο Λάζαρος Ρότα. Σε ένα ακόμα παιχνίδι πρέπει να υποκλιθούμε στον δεξιό μπακ της ΑΕΚ. Ήταν συκλονιστικός από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κατάπιε χιλιόμετρα από τη δεξιά πλευρά. Έτρεχε μπροστά κάλυπτε πίσω. Έκανε καθοριστικές επεμβάσεις, διόρθωσε λάθη συμπαικτών. Η παρουσία του είναι αξιομνημόνευτη και το αναγνώρισαν όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες του Καραϊσκάκη. Χαρακτηριστική ήταν η φάση του 52', όταν ο Σμόντικς βγήκε στην κόντρα, αλλά ο Ρότα τον... καθάρισε γνωρίζοντας την αποθέωση από όλο το γήπεδο.

Με την Ιρλανδία είδαμε επίσης για πρώτη φορά τον Ζαφείρη που μπήκε αλλαγή να παίζει ως δεκάρι, τη θέση που αγωνίζεται στη Σλάβια Πράγας, λόγω της εξόδου Μπακασέτα και Παυλίδη από το γήπεδο. Σε αυτήν τη θέση πέτυχε εντυπωσιακό γκολ στο ντέρμπι της Πράγας για το τσεχικό πρωτάθλημα. Την 4η αγωνιστική του Nations League δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.

Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι η Ελλάδα έκανε το 4 στα 4, παραμένει πρώτη στη βαθμολογία, φλερτάρει με την άνοδο στην Α' κατηγορία και δείχνει, ότι κάτι πολύ καλό δημιουργείται, χτίζοντας στη δουλειά των προηγούμενων προπονητών, του Φαν'τ Σιπ και του Πογιέτ, αλλά και πάνω στο πένθος της για τον χαμό ενός ποδοσφαιριστή, που το πάθος του, η αυταπάρνηση και η αγάπη του για την Εθνική και τη χώρα απ'την οποία κατάγεται αποτελεί πηγή έμπνευσης και ένωσης για τους συμπαίκτες του, αλλά και για όλους τους Έλληνες. Γι'αυτό και βλέπουμε ένα σύνολο ψυχωμένο που μεγαλουργεί.

Ο πανηγυρισμός του Μπακασέτα με την επίδειξη του μαύρου περιβραχιονίου του πένθους, τα δάκρυα του Σιώπη, η απαίτηση του Ρότα να ξεσηκωθούν οι οπαδοί στις εξέδρες, η επίδειξη της φανέλας με το νούμερο 2 από Μάνταλο-Μασούρα, κάνουν όλο τον κόσμο να μην χορταίνει να τη βλέπει, να διψά για Εθνική και να περιμένει με ανυπομονησία το επόμενο παιχνίδι, για να τη δει. Υπομονή μέχτι τις 14 Νοεμβρίου για το παιχνίδι με την Αγγλία.