Όλα τ’ άλλα να πάνε να... - Τον έπαιζε μονότερμα η ΑΕΛ - Ξεφτιλίζουν παίκτες - Όταν βρίζουν μανάδες;
του Κώστα Γκόντζου
του Κώστα Γκόντζου
Παναθηναϊκός: Εντάξει, αφού "αποφασίσαμε" ότι στον Παναθηναϊκό πρέπει να μετράει μόνο το αποτέλεσμα και όλα τα άλλα να πάνε να... , καμία αντίρρηση.
Νίκησε ο Παναθηναϊκός τη Λάρισα κι όλα καλά κι όλα ωραία.
Αντιποδοσφαιρική βέβαια αυτή η προσέγγιση, αλλά τι να κάνουμε.
Από την στιγμή που το κονκλάβιο της γνήσιας Παναθηναϊκοφροσύνης αποφάσισε ότι "έτσι πρέπει", για ποιο λόγο να χαλάμε τις καρδιές μας και όλα τα σχετικά;
Το ότι το πιθανότερο είναι αυτή την αντιποδοσφαιρική λογική και ερμηνεία των γεγονότων, των αγώνων και των αποτελεσμάτων, θα την βρει πάλι κάποια στιγμή μπροστά του ο Παναθηναϊκός, μάλλον μικρή σημασία έχει.
Άλλωστε, έτσι κι αλλιώς έχει παγιωθεί πλέον αυτή η κατάσταση.
Ένα επιφανειακό πέρασμα της πραγματικότητας και μπόλικα "θετικά συμπεράσματα" μετά από κάθε νίκη και ισοπέδωση μετά όταν η πραγματικότητα δεν θα αντέχει σε ένα "επιφανειακό πέρασμα", αλλά τέλος πάντων τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.
Έτσι λοιπόν, άντε να το πάρει κι αυτό το ποτάμι.
Κατάφερε -γιατί περί... κατορθώματος πρόκειται- να κερδίσει ο Παναθηναϊκός την Λάρισα, έστω κι έτσι όπως την κέρδισε.
Να κάτσει κάποιος τώρα να ασχοληθεί και να επισημάνει, ότι ακόμα και με τις ελλείψεις που είχε ο Παναθηναϊκός, δεν είναι και τόσο κολακευτικό για την εικόνα του, να τον παίζει σαν η γάτα το ποντίκι μέσα στην έδρα του, η προτελευταία ομάδα της βαθμολογίας, μάλλον εντάσσεται στο πλαίσιο του ¨τι ψάχνεις τώρα να βρεις" ή ακόμα χειρότερα στο "ΓΙΑΤΙ το ψάχνεις τώρα να βρεις και τι... πονηρούς και τρισάθλιους σκοπούς έχεις που το κάνεις".
Μόνο που όλοι όσοι "υπηρετούν" με αυτό τον τρόπο τον σύλλογο ή καμώνονται πως έτσι βοηθάνε και προστατεύουν την ομάδα, θα πρέπει να είναι και λιγάκι προσεκτικοί.
Γιατί όταν λένε, ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαλαν ψυχή, τα έδωσαν όλα και τέτοια... επικολυρικά και όταν μετά πας να δεις το ακριβώς σήμαιναν στο χορτάρι όλα αυτά και διαπίστωνες ότι η εικόνα ήταν ενός Παναθηναϊκού που έπαιζε για εξήντα λεπτά πίσω από την σέντρα, που στο δεύτερο ημίχρονο πάτησε για πρώτη φορά την αντίπαλη περιοχή κι έκανε ευκαιρία στο 80' με τον Καμπετσή κι όλα αυτά με αντίπαλο την Λάρισα μέσα στην Λεωφόρο, τότε μόνο βοήθεια και προστασία δεν προσφέρεις στην ομάδα και στους παίκτες.
Αντίθετα, επί της ουσίας τους εκθέτεις και λες χωρίς περιστροφές ότι για τόσο τους θεωρείς και ταυτόχρονα είναι σαν να σηκώνεις ψηλά τα χέρια και να παραδίνεσαι λέγοντας πως τι να κάνουμε, μέχρι εκεί μπορούν ακόμα κι αν τα δίνουν όλα.
Αν αυτό κάποιοι το θεωρούν αβάντα για την ομάδα -και μιλάμε πάντα για την ομάδα που ονομάζεται Παναθηναϊκός- και προστασία ή βοήθεια στους παίκτες, τότε κάτι έχουν μετρήσει λάθος.
Καθώς επί της ουσίας, τους εκθέτεις έτσι, λες ότι μόνο μέχρι εκεί φθάνουν ακόμα κι αν τα δώσουν όλα και στην τελική μειώνεις την απαιτητικότητα που πρέπει να έχουν ακόμα και αυτοί οι ίδιοι από τους εαυτούς τους, αν θέλουν αν είναι παίκτες του Παναθηναϊκού και να κάνουν και καριέρα.
Γιατί ας μην γελιόμαστε.
Ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε την Λάρισα επειδή οι παίκτες του τα έδωσαν όλα και έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν μέσα στο γήπεδο, αλλά απεναντίας γιατί οι παίκτες της Λάρισας τα έδωσαν όλα και έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν μέσα στο γήπεδο, αλλά μέχρι τόσο μπορούσαν και αυτό δεν έφτανε για να πάρουν ένα θετικό αποτέλεσμα ακόμα και απ' αυτό τον Παναθηναϊκό μέσα στη Λεωφόρο.
Κι αυτό προφανώς και δεν μπορεί να έχει και συνέχεια, καθώς αντικειμενικά θα αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός και πιο δύσκολες ομάδες από την Λάρισα και μέσα και έξω από το γήπεδό του.
Και κάτι τελευταίο ακόμα.
Η εικόνα του Εμμανουηλίδη, προφανώς και ράγισε καρδιές και ειδικά όσων απο μας εξακολουθούμε να θεωρούμε την ΜΑΝΑ ιερό πράγμα και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για ένα παιδί 20 και 21 χρονών η απώλειά της.
Μόνο που αυτό δεν γίνεται να το θυμόμαστε μόνο όταν βλέπουμε το ξέσπασμα ενός παιδιού στις κάμερες και να ορμάμε όλοι να εκδηλώσουμε την συμπάθεια και την συγκίνησή μας.
Θα πρέπει να το θυμόμαστε και όταν οι ΜΑΝΑΔΕΣ βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη της χυδαιότητας και των πάσης φύσεως εξευτελιστικών χαρακτηρισμών από την "εξέδρα μας" απέναντι στις ΜΑΝΑΔΕΣ των αντιπάλων και να δείχνουμε και τότε τον ίδιο σεβασμό αλλά και την αγανάκτησή μας για την προσβολή στην ΜΑΝΑ του οποιουδήποτε.
Καθώς όταν έχουμε αποδεχθεί χωρίς αντίρρηση, ότι αποτελούν και ένδειξη "καυτής εξέδρας" του "μοναδικού λαού μας" τέτοιου είδους φαινόμενα και δεν τολμάμε να τα καυτηριάσουμε ή να σταθούμε απέναντι σ' αυτούς τους υπάνθρωπους που θεωρούν υποστήριξη στην ομάδα τους το να κραυγάζουν "στο... τέτοιο της ΜΑΝΑΣ σου ή σας... χοροπηδάμε", δεν έχουμε και πολλά-πολλά δικαιώματα να παριστάνουμε τους συγκινημένους απέναντι στο κλάμα και το ξέσπασμα του κάθε Εμαννουηλίδη.
Κι αυτό θα πρέπει να το θυμούνται και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.
Την επόμενη φορά -όταν θα έχει επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα- που θα σπεύσουν να υποκλιθούν και να δείξουν και τις καρδιές τους, σε αυτούς που μπορεί πριν λίγα λεπτά να... χοροπηδούσαν σε βάρος των ΜΑΝΑΔΩΝ συμπαικτών ή αντιπάλων τους.
Η αλητεία και η χυδαιότητα στα γήπεδα, χτυπιέται μόνο έτσι κι όχι με ευχολόγια, γενικές αναφορές και κυρίως χωρίς κόστος από την μάχη απέναντί της.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
