Ο Γουέιν Ρούνεϊ απέδειξε για μια ακόμα φορά στο Cardiff City Stadium πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για την ομάδα του και πόσο ανεπαρκής είναι για να της αλλάξει τη μοίρα, όταν ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι δεν είναι δίπλα του. Δύο ματς έχει χάσει ο Ολλανδός, στις έδρες της Μάντσεστερ Σίτι και της Κάρντιφ Σίτι, και η Γιουνάιτεντ έχει πάρει σε αυτά ένα βαθμό όλο κι όλο. Κι αν έκανε σωστά τη δουλειά του ο Νιλ Σουόρμπρικ, μπορεί να μην είχε πάρει και κανέναν.

Ο διαιτητής περιορίστηκε στην κίτρινη κάρτα όταν ο Ρούνεϊ κλώτσησε εν ψυχρώ τον Τζόρντον Μουτς στο 8ο λεπτό, σε μια φάση όπου η αποβολή είναι επιβεβλημένη. Και θα ήταν μια ακόμα ηλίθια αποβολή για έναν παίκτη με μεγάλο ταλέντο και μεγάλο συμβόλαιο, αλλά με λίγο μυαλό και ακόμα πιο λίγη προσφορά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με βάση πάντα το πόσο της κοστίζει και πόσα (και δε μιλάω μόνο για χρήματα) επενδύει πάνω του.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο Αγγλος έχει αποδείξει πόσο ζημιογόνος μπορεί να αποβεί για τον σύλλογό του. Πριν από δυόμιση χρόνια, μετά από ένα γκολ σε βάρος της Γουέστ Χαμ, γύρισε και έβρισε μπροστά στην παρακάμερα του Sky Sports, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με δύο αγωνιστικές και να χάσει τον ημιτελικό Κυπέλλου με τη Μάντσεστερ Σίτι στο Γουέμπλεϊ. Χωρίς αυτόν, η Γιουνάιτεντ δεν τα κατάφερε…

Να θυμηθούμε πόσο «νεκρός» αγωνιστικά ήταν όταν κρεμόταν από πάνω του η ποινή τριών αγωνιστικών (που εν τέλει μειώθηκε στις δύο) εν όψει Euro 2012, εξ αιτίας μίας ανάλογης με τη χθεσινή ηλιθιότητας, τότε που σακάτεψε στην κλωτσιά εκτός φάσης και… εκτός λογικής τον Μαυροβούνιο αμυντικό Τζούντοβιτς; Να θυμηθούμε πόσο έλειπε από τη Γιουνάιτεντ επειδή έπαιρνε άδειες για να σώσει το γάμο του, τον οποίον ο ίδιος τορπίλισε πληρώνοντας… πεταλουδίτσες του πληρωμένου έρωτα, λες και δεν το ήξερε ότι στην Αγγλία δε μένει τίποτα κρυφό από τα σκανδαλοθηρικά έντυπα και ειδικά όταν πρόκειται για τις αμαρτίες των σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου;

Να ανατρέξουμε μήπως στο πόσο «ανακάτεψε» τη Γιουνάιτεντ όταν πριν από τρία χρόνια επέμενε να πάρει μεταγραφή, κάτι που έγινε και το περασμένο καλοκαίρι; Να θυμηθούμε αποβολές για υστερικές διαμαρτυρίες, όπως στο Κρέιβεν Κότατζ το 2009; Και πόσες ακόμα κόκκινες έχει γλιτώσει από διαιτητική αβλεψία ή ανοχή, όπως πριν από τρία χρόνια στο Γουίγκαν, όταν έριξε αγκωνιά εκτός φάσης στον Μακ Κάρθι;

Όταν είσαι ένας άνθρωπος που «σκίζεται» για να δικαιολογεί έναν μισθό επτακοσίων ή χιλίων ευρώ και βλέπεις έναν επαγγελματία τέτοιου μεγέθους και τέτοιου κασέ να επιδεικνύει συμπεριφορά ανήλικου στην αλάνα, τρελαίνεσαι! Και αν είσαι οπαδός μιας ομάδας όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που σε λίγους παίκτες μπορεί πια να ακουμπήσει, σε πιάνει απόγνωση.

Η Γιουνάιτεντ δεν έχει πια την πολυτέλεια να ασχολείται διαρκώς με το… κουβαδάκι του απελπιστικά ανώριμου Αγγλου. Δεν έχει πολλούς σαν κι αυτόν πλέον, αν και πιστεύω ότι η «μοναδικότητά» του είναι και αυτή κάτι σχετικό. Το επιχείρημα ότι «ναι, είναι ιδιόρρυθμος αλλά και παικταράς», καταρρίπτεται από την ενέργειά του στις καθυστερήσεις, αμέσως μετά το 2-2, να ψάξει την πάσα στον Γουέλμπεκ, αντί να πλασάρει. Ένα τέρας εγωισμού, ένα κολοσιαίο (σε άλλες συνθήκες και περιστάσεις) «εγώ», ένας παίκτης που συχνά δε διστάζει να επιχειρεί το δύσκολο και το αδύνατο, θυμήθηκε να γίνει… ομαδικός και αλτρουιστής τη στιγμή που η μπάλα έκαιγε. Τη στιγμή που ένας παίκτης σαν κι αυτός ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι ομαδικός και αλτρουιστής.

Αν πέτυχε (με ωραία ατομική προσπάθεια) ένα γκολ και εκτέλεσε σωστά ένα κόρνερ που αξιοποίησε με κεφαλιά ο μετρ του είδους Πατρίς Εβρά –αν έκανε δηλαδή τα αυτονόητα για την κλάση του- δε σημαίνει ότι εκπλήρωσε την αποστολή του. Μέσα στο ίδιο ενενηντάλεπτο έδειξε πόσο αδιόρθωτος παραμένει, αλλά και πόσο μπορεί να «λυγίσει» υπό το βάρος της πραγματικής ευθύνης.

Το κρεσέντο τεσσάρων νικών που ονειρευόταν η Γιουνάιτεντ, ματαιώθηκε. Η διαφορά από την Αρσεναλ πήγε στους επτά, η Τσέλσι και η Σίτι ήταν πολυβόλα και υπενθύμισαν πόσο ποιοτικότερες είναι έναντι της ασθμαίνουσας πρωταθλήτριας και την Κυριακή την περιμένει στο Λονδίνο η Τότεναμ, διψασμένη για μια νίκη που θα «σβήσει» την ντροπιαστική εξάρα στα Ιστλαντς. Δύσκολη αποστολή. Και όταν έχεις καταντήσει να είναι το αποκούμπι σου ένα 28χρονος με μυαλό νηπίου, δεν ελπίζεις και σε πολλά.

ΥΓ. Το ότι βλέπεις τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και… νυστάζεις, δεν το παραβλέπω. Αλλά δεν είναι και τίποτα καινούργιο αυτό. Ακόμα και αν κέρδιζε, η πραγματικότητα που λέει ότι είναι μια ομάδα που ελάχιστα σε συναρπάζει πια, δεν θα άλλαζε.

Πηγή: england365.gr

Premier League Ποδόσφαιρο SPORTS