Ο Χριστόφορος Ευαγγελάτος γράφει για το αν και κατά πόσο ο Ολυμπιακός μπορεί να "σπάσει" τη σχέση του Κριστόφ Ενροτό με τον Μιραλάς.
Ότι ο ατζέντης του Κέβιν Μιραλάς, Κριστόφ Ενροτέ αποτελεί...κόκκινο πανί για τη διοίκηση του Ολυμπιακού είναι πασιφανές μετά την τελευταία, άκαρπη, συνάντηση των δύο πλευρών. Οι «ερυθρόλευκοι» άλλωστε ξεκαθαρίζουν προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να καθίσουν πάλι στο ίδιο «τραπέζι» με τον ατζέντη του Βέλγου στράικερ, ωστόσο μέσα στην εβδομάδα (πιθανότατα τη Δευτέρα) αναμένεται να γίνει συνάντηση ανάμεσα στον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Μιραλάς.
Να υπάρξει δηλαδή μια άμεση επικοινωνία του ποδοσφαιριστή με τον πρόεδρο των πρωταθλητών, ώστε να μπει τέλος στο θέμα που προέκυψε. Τώρα, τι τέλος θα είναι αυτό, κανείς δεν μπορεί να το προδικάσει καθώς όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Καλά ενημερωμένη «πηγή» των πρωταθλητών πάντως έλεγε χθες «για να συνεχίσει με νέο συμβόλαιο στον Ολυμπιακό ο Μιραλάς, θα πρέπει να τα «σπάσει» με τον μάνατζερ του. Διαφορετικά το βλέπω δύσκολο να υπογράψει νέο συμβόλαιο».
Αυτή ακριβώς η φράση φανερώνει πολλά για το τι θα δούμε στη συνέχεια, σε ότι έχει να κάνει με την παραμονή του Βέλγου στον Ολυμπιακό. Από τη μία ο παίκτης ρίχνει τη «γέφυρα» προς τον Βαγγέλη Μαρινάκη, αλλά υπάρχει κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα αν είναι σε θέση να αλλάξει μάνατζερ. Όλοι καταλαβαίνουν πολύ καλά τη σχέση που διατηρούν οι ποδοσφαιριστές (αλλά και όλοι οι επαγγελματίες αθλητές) με τους ατζέντηδες τους. Είναι στο πλείστο των περιπτώσεων σχέση πολύ ισχυρή που δύσκολα «τσακίζει».
Αυτό λοιπόν είναι κατά τη γνώμη μου ένα στοιχείο στο οποίο πρέπει να δώσει ιδιαίτερη βάση ο Ολυμπιακός, το πόσο δυνατή είναι η σχέση του παίκτη με τον μάνατζερ του. Αν λοιπόν οι «ερυθρόλευκοι» έχουν διαπιστώσει πως δε γίνεται να «σπάσει» αυτή η σχέση, τότε εκτιμώ πως μπλέκουν σε ένα «κύκλο» διαπραγματεύσεων, που ακόμα και αν καταλήξει τώρα σε συμφωνία, είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να εμφανιστούν προβλήματα.
Αυτό πάντως που πρέπει να αποκτήσει ο Ολυμπιακός, αλλά και όλες οι ελληνικές ομάδες, απέναντι σε ατζέντηδες και παίκτες είναι σωστή νοοτροπία και σκληρή διαπραγματευτική γραμμή. Δε γίνεται ο κάθε μάνατζερ ή ο κάθε παίκτης με μια καλή σεζόν στην Ελλάδα να «απειλεί» και να κάνει το παιχνίδι του. Δε θα αναφερθώ στο παράδειγμα του Μιραλάς, θα δούμε τι θα γίνει εκεί, αν και φαντάζομαι πως το «γυαλί ράγισε».
Πάρτε για παράδειγμα τι είχε γίνει στην υπόθεση του Γιάγια Τουρέ, που αρνήθηκε να επιστρέψει στις υποχρεώσεις του Ολυμπιακού και προκάλεσε ουσιαστικά τη ρήξη και τη μεταγραφή του στη Μονακό. Θα το έκανε αυτό ο Τουρέ στη Μονακό, στη Σάλκε, στη Λιόν στη Βέρντερ Βρέμης ή στην Οσασούνα; Μάλλον όχι. Η πολιτική μιας ομάδας χαράσσεται από τη διοίκηση της αλλά για να είναι αποδοτική πρέπει να έχει σταθερές. Να δίνει τις δυνατότητες ελιγμών αλλά να έχει και παράλληλα την πυγμή να φανερώσει πως οι διαπραγματεύσεις περνούν από το χέρι της ομάδας και όχι του ατζέντη!
Σε αυτό τον τομέα είμαστε πολύ πίσω και ίσως γι' αυτό ο κάθε μάνατζερ θα συμπεριφέρεται στις ελληνικές ομάδες σαν «περιθωριακά κλαμπ» που δεν αξίζουν προσοχής.
Πηγή: sentra-goal.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις